Corleone 11

zima jest porą relaksu Boga po wiosenno - letnio - jesiennym pilnowaniu aby każda kropla deszczu spadła gdzie należy aby każdy kwiat zakwitł we właściwym czasie aby Słońce wypuściło odpowiednio dużo promieni aby każdy liść zżółkł, kiedy nadejdzie na to chwila zimą Bóg sadowi się gdzieś hen, wysoko i liczy opadające płatki śniegu Legionowo, dn. 08.06.2005 r.

@Leszczym Zgrabnie 🙂 . Podoba mi się zwłaszcza zdanie "wspomnienia wirują w burze": zestawienie trzech rozpoczynających "w" brzmi naprawdę dobrze. Serdecznie Cię pozdrawiam.

@Bożena De-Tre Bożeno, dzięki wielkie za odpowiedź 🙂 . Zachęcam do otwarcia szuflady i zapraszam - w ramach podglądania - do lektury "Innego spojrzenia" - oprócz wierszy, oczywiście. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@RafałStudziński Pisząc "Odchrześcijańskie" miałem na myśli właśnie odeń pochodzące. Ale to nie cała prawda, bo przecież myśl ludzka wcześniej i azależnie od chrześcijaństwa życzyła innym pokoju: dichowego i materialnego. Twoja odpowiedź jest bardzo obszerna treściowo. Zatem napiszę to, co wydaje się najważniejsze. Bóg/Absolut/Wszechświat/Isto - ta Najwyższa jest jeden. Z Nim istotowo łączą się ci, którzy kończą cykl swoich wcieleń, osiągając pełny rozwój. Zarówno duszy, jak i umiejętność wykorzystywania stu procent możliwości umysłu. Jezus jest jedną z tych osób, a pozostałe, o których wiem, to hinduski ksiażę Siddhartha Gautama, zwany Buddą, czyli Przebudzonym. Jahwe zaś, którego Izraelici czczą jako Boga, to przywódca grupy kosmitów - Anunnaki, którzy stworzyli sobie lud dla negatywnych celów duchowych. Czego skutki widać w całej historii. Dodam, iż wskazane jest mówić we właściwym tonie o istotach duchowych. O istotach Światła z szacunkiem; o tych z Mroku ostrożnie i jak najmniej. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Wiesław J.K. Dziękują Ci Twój wiersz i ja 😉 🙂 . Pozdrawiam Cię serdecznie 🙂 .

@Ewelina Wspaniale 🙂 , że owo wykorzystanie już się zaczęło 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Bożena De-Tre Piszesz bardzo prosto... 🙂 Serdeczne pozdrowienia.

@RafałStudziński Rafale, jako komentarz zamieszczę dwa skojarzenia. Pierwsze. Odchrześcijańskie - ale patrz też Leopold Tyrmand - "Pokój ludziom dobrej woli" oznacza z drugiej strony wojnę ludziom woli przeciwnej. Drugie. Znasz film "Wspaniała Czwórka", prawda? Tam jeden z bohaterów, Victor, który nosił w sobie więcej Mroku niż pozostali, powiedział o naszym świecie i o ludzkości: " - On nie zasługuje na ratowanie. Pomyślcie: ludzie sami sprowadzają zagładę. Więc może właśnie na nią zasługują." Niektórzy - nie zawaham się tego napisać - na pewno. Bez tych polityków i bez tych ludzi, którym w głowach wojna, a w duszach negatywna energia, Mama Ziemia będzie przestrzenią pokoju. Wtedy pozostali ludzie odetchną. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Somalija Bardzo Dobre - Poetyckie i prawdziwe - jest drugie zdanie pierwszej zwrotki 🙂 . Jednak po raz kolejny zwrócę uwagę na inwersję. I powtórzę sugestię bycia ostrożną przy energetycznym łączeniu się z Mrokiem. Pozdrowienia Autorce. @violetta A gdybyś odpowiedziała sobie na pytanie, co stałoby się, jeśli przestałabyś oglądać "Wiadomości"? W Jemenie, z wiadomych powodów, mają określony stosunek do Amerykanów. Do Izraelitów także.

@Ewelina Na rozpoczynające wiersz pytanie odpowiem, że owszem: "(...) dzwony (...) biją (...)". Ekologiczny, ekonomiczny i społeczny, a najgłośniej duchowy. Ty, jak rozumiem, je slyszysz. Ale wiele osób, w tym wielu polityków - nie. Lub po prostu je lekceważy z wiadomych względów. Ale na szczęście jeszcze mamy spore szanse 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Wiesław J.K. Wracam do Twojego wiersza, jak zresztą mogłeś oczekiwać 😉 . Pozwól zaproponować: - usunięcie "co było" z pierwszej cząstki, ponieważ ją obciąża; - "czegoś chcą" zamiast "coś chcą"; - po "docieka" potrzebne jest myślnik, aby powiązać z nim pointę. Która idealnie zamyka "Senne wspomnienia" 🙂👌 . Miło mi było u Ciebie gościć 🙂 . Serdeczne pozdrowienia, Wiesławie.

Natuskaa, wielkie dzięki za odwiedziny 🙂 . Cieszę się, że spodobał Ci się ten rozdział. A dlaczego akurat tenże? Serdeczne pozdrowienia.

@Rafael Marius Właśnie tego, Rafaelu. Serdeczne pozdrowienia.

Któż inny ma absolutnie pełne prawo decydować, jak ma być? No i kogo Zuzanna ma słuchać, jak nie męża właśnie? Wiesławie, bardzo Ci dziękuję 🙂 . Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

Można tak powiedzieć. Ale jestem zdania, że nawet Zuzanna nie była w stanie Go uwieść. Co więcej: że było odwrotnie. Zdecydowanie odwrotnie. A jak Ty sądzisz? Serdeczne pozdrowienia, Wiesławie 🙂 . Wielce Ci dziękuję za wizytę i czytanie oraz pozostawiony komentarz 🙂 .

@Tectosmith Widzę, że wiadomość, w której wymieniłem lot Henocha do miasta w niebie (wiadomo, skąd) i lot Ardżuny do takiegoż (hinduski epos "Mahabharata"), gdzieś przepadła. Oba opisy zawierają podobne wrażenia, odniesione przez bohaterów (opisujących), a przecież księgi te są tak odległe kulturowo. Lub to tylko pozór, że takie są. Tak, obejrzałem wiele odcinków tego serialu. Poglądy Ericha von Daenikena znam również. Miłej Niedzieli 🙂 .

@Tectosmith Po napisanym. Samo podobieństwo tych opisów powinno stanowić powód refleksji. Tym głębszej, im dłużej trwającej. Ludzie żyjący w tak odległych od siebie miejscach mieli te same fantazje i przedstawiali je w księgach w podobny sposób? A może podobieństwo opisów wynika z tożsamości przedstawianych wydarzeń? @Rafael Marius Czy chodziło Ci o "nie do rozwiązania"?

@Bożena De-Tre "Lekkość opiewania" brzmi właściwie 🙂 . Dobrej nocy 🙂 .

- dla Belli i dla A. - Mamusiu, co się dzieje? - dziecko pod sercem Zuzanny, świadome możliwości zarówno zadania pytania wyczuwanej przecież intuicyjnie matce, jak i otrzymania mentalnej odpowiedzi, wysłało zapytalny impuls, gdy otaczający je malutki świat zaczął zwolna falować. Regularnie, w tempie odbieranym przezeń jako jednostajne. - Wszy... wszystko... w... po... rządku... - Zuzanna z oczywistym trudem wyartykułowała myślną odpowiedź. - Mamusia... bawi się... z ta... tusiem - dokończyła . - A co to znaczy "bawi się"? - otrzymała kolejne pytanie. Ponownie spróbowała zebrać myśli, co - jak oczywiście wiesz, mój Czytelniku - w obecnym czasie stanowiło prawdziwe wyzwanie. - Zna.... znaczy to - wysyłane drogą mentalną wyrazy były przerywane jękami i westchnieniami rozkoszy - że... mamusia... z tatusiem... robią... robią... razem....coś... coś przy... przyjemnego. A....ale ... opowiem ci... później - Zuzanna dobierała słowa z coraz większym trudem. - Aaach... gdy... gdy... sko....ńcz... ymy... - ostatni wyraz, zbiegiem okoliczności właśnie ten, stworzył jedno z Zakończeniem. Klasycznie wiadomym. - Dobrze, mamusiu - istotka w łonie Zuzanny uspokoiła się uznając, że zaczeka na dokładniejsze objaśnienie. - Oooch... Je-zu-sie... - Zuzannie tylko z odrobinę większą łatwością wyrzekła mężoimię. - Oooch... ciągle... mm... mnie zas... zaskakujesz... swoją na... namiętnością... - chciała zbudować bardziej wyraziste zdanie, ale umysł - nie wiedzieć dlaczego wciąż leniwie uparty bądź też uparcie leniwy - znów odmówił jej posłuszeństwa. - Tak - ma - być - Jezus gładko wypowiedział odpowiedź, po każdym ze słów składając na ustach żony czuły pocałunek. - Tak - ma - być - uśmiechnął do niej z - dosłownie - przymrużeniem oka, po czym pochylił się, aby ucałować ją w ciągle Go spragnionym miejscu jej ciała. Który to pocałunek wcale należał ani do najkrótszych, ani do krótkich w ogóle. W reakcji na który Zuzanna wygięła się i znów kurczowo zacisnęła palce obu dłoni na tkaninie, na której leżała. - Czyżbyś, o mój słodki - wydyszała zmuszając się, aby utrzymać oczy otwarte - zamierzał zacząć od nowa?... - Domyśl się, moja boska - odparł, zaczynając. - Teraz na moje myślenie... raczej... raczej nie licz - Zuzanna odchodziła od siebie wraz z każdym kolejnym pocałunkiem. * * * Rosnący niedaleko domu Jezusa i Zuzanny cedr wciąż zachowywał cierpliwość wobec pogrążonych - i pogrążających się coraz głębiej - w miłosnych uniesieniach Olega i Soi. Wzajemne branie utożsamiało się z wzajemnym dawaniem i jednoczyło się z nim w miarę, jak płomień namiętności pochłaniał obydwojga. Soa i Oleg stali się Czuciem. Cdn. Voorhout, 4. Listopada 2023

@Bożena De-Tre Ano słucham, jak widać 🙂 . Dzięki, Bożeno.

@Bożena De-Tre Ta podstrona naszego portalu jest przestrzenią w sam raz na urzeczywistnianie zachęty: "(...) Wiersze mi opowiadaj (...)" 🙂 . Ale i to prawda, że "(...) Miejsca znaczymy po drodze (...)" sobą, jednocześnie unosząc część ich w naszych osobistych pamięciach. Serdeczne pozdrowienia.

🙂 Oczywiście Rafaelu: masz rację. Można nim okazywać uczucia. Można uspokajać i powstrzymywać. Można też przezeń przekazywać komuś energię lub czerpać ją od kogoś. Dzięki Ci bardzo za odwiedziny i pozostawienie komentarza. Miło mi, że zajrzałeś. Dziękuję też za uznaniowe serduszko. Serdeczne pozdrowienia.

@Tectosmith Po napisanym. Na pewno pamiętasz przypisywane Jezusowi zdanie: "Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!" (Przypisywane, bo w sferze nauki trudno wykazać z absolutną pewnością, że są to Jego słowa. Ale można osiągnąć tę pewność na drodze medytacji.) Sparafrazuję je: "Kto ma oczy do patrzenia, niechaj zobaczy!" Dlaczego nie "patrzy"? Bo przecież chodziło Mu, co oczywiste, o słuchanie dla usłyszenia, nie dla słuchania jako takiego.

@Leszczym Dzięki Ci za wyjaśnieniową odpowiedź. Mhm, "internetowość" jest interesującym słowem 😉 , podoba mi się. "E-dorosłość" też. Wszystko ma swoje dwie strony. Bywa, że i więcej. Serdecznie Cię pozdrawiam.

Michale, dziękuję bardzo za wizytę. Miło mi usatysfakcjonować Ciebie jako czytelnika 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.