aniat.

nie będę cię już o miłość prosić nie będę serca w afekcie tarmosić nie będę szukać twego istnienia nie będę pragnąć marzeń spełnienia nie będę dzwonić w środku nocy nie będę patrzeć słodko w oczy nie będę tulić się do twej piersi nie będę więcej pisać wierszy nie będę nocą w poduszkę szlochać nie będę cię już więcej kochać nie będę czekać na uczuć wzloty ... aż do następnej tęsknoty a wtedy... jeszcze raz o miłość poproszę z uczuciem serce wytarmoszę odszukam cię w codzienności zdarzeń będę czekać na spełnienie marzeń obudzę cię nagle w środku nocy znów spojrzę słodko w twoje oczy przytulę się do twojej piersi napiszę dla ciebie kilka wierszy pozwolę uczuciom wzlecieć wysoko będę cię kochać znowu... ... tylko po co

@Natuskaa @Marek.zak1 Jestem optymistką :) @23. Podejrzewasz mnie o plagiat? ;) Sama napisałam , słowo ! @error_erros Niechybnie zbliża się wiosna ;). Dzięki

@[email protected] dziękuję i również pozdrawiam @Waldemar_Talar_Talar dziękuję, pozdrowienia @jan_komułzykant rzeczywiście, jest podobieństwo :), nie skojarzyłam, a lubię tę piosenkę

@Marcin_ już poprawiłam, pomyłka - miało być burzę ;) Dzięki

jeszcze założę sukienkę w kwiaty i bosą stopą zatańczę w zieleni będę oddychać błękitnym powietrzem gdy wreszcie zima w wiosnę się zmieni niech tylko słońce ogrzeje duszę która złamana i ociemniała a ptak swym śpiewem zagłuszy burzę która tej zimy się rozszalała niech tylko zima w wiosnę się zmieni niech tylko świat kolorów nabierze deszcz ciepły zmyje z twarzy cierpienie strach i demony spod gruzów zabierze niech tylko zima minie a wiosna nadzieją niech wrośnie w moje serce niech kwiatem białym wyrośnie na zgliszczach bym mogła znowu zatańczyć w sukience

@Leszczym dziękuję za miłe słowo.Pozdrawiam

@JWF ja nie lubię ludzi wiecznie marudzących, narzekających, czarnowidzących. Sama jestem optymistką, staram się znaleźć zawsze tą lepszą stronę i może dlatego ten mój wiersz jest trochę przerysowany. Rozumiem też , że są ludzie z depresją i do nich pretensji o „ szary płaszcz” nie mam. Gorsze dni mi też się zdarzają, ale tu też można znaleźć plusy- wtedy wymyślają się fajne wiersze. Lubię za to ludzi z poczuciem humoru- tu nawiązuję do Twoich piruetów?. Dużo pozytywnej energii przesyłam. Miłego wieczoru. @iwonaroma Dzięki, miło mi, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam. @Pan Ropuch już to napisałam wyżej- może wiersz i trochę przerysowany, ale to dlatego że zderza się z moim optymizmem. Ja też noszę czarną kurtkę ale za to okraszoną pomarańczową czapką i długim równie pomarańczowym szalem. ?

@JWF za to łatwiej im się żyje

@Marek.zak1 Zdecydowanie z uśmiechem. Pozdrawiam również.

@Arsis ;) te paszcze majá obrazować twarze skrzywione, w grymasie, bez uśmiechu. A ja i tak nie wierzę (mimo Twoich wierszy), że jesteś takim smutasem ;) Miłego wieczoru - z uśmiechem

szarą ulicą w szarych płaszczach idą garbaci ze smutkiem w paszczach zębem pożółkłym gryzą zgryzotę snują się z życiem tam i z powrotem bez wiary w słońce z drogą zgubioną gniotą nadzieję z miną strapioną czasami swoim ramieniem zgiętym potrącą kogoś kto uśmiechnięty poczują ciepło swą suchą kością trochę zdziwieni czyjąś radością wciągną przez dziurki pogodę ducha usta rozciągną uśmiechem do ucha aby po chwili bez krztyny wiary postawić kołnierz w swym płaszczu szarym i snuć się dalej tam i z powrotem smakując w paszczy szarą zgryzotę

@valeria dziękuję

@Marek.zak1 Też na to liczę. Rzeczywiście za dużo sylab , poprawione ;)dzięki. @OloBolo Miło, że trafiłam w gust ;)

wziąłem sobie i umarłem bo ostatnio nudno było dzień jak co dzień w samotności życie trochę się dłużyło wypaliłem wszystkie fajki popłynąłem w morzu wódki i umarłem sobie dzisiaj by pożegnać wszystkie smutki by w Wigilię nikt przy stole nie żałował mnie samego wziąłem sobie i umarłem i nikomu nic do tego znajdę może tam na górze druha co w dyskusję skory przepalimy przegadamy wszystkie ranki i wieczory będą mówić wśród znajomych dziwak jeszcze nie był stary mógłby jeszcze trochę pożyć z życiem chwycić się za bary po co mi to nie żałuję wszystko mnie tu już spotkało wziąłem sobie i umarłem bo tak właśnie mi się chciało

tłum ludzi wysypał się z pociągu jak dojrzałe jabłka z koszyka rumiane twarze przesyłają uśmiechy na powitanie ty znów nie przyjechałeś nie lubię jabłek

Bardzo mi się podoba. Niektórzy myślà, że ten makowiec rozwiąże wszystkie problemy, że ten jeden dzień zaczaruje wszystko, że będzie normalnie. I pewnie jest…. w ten jeden dzień, z makowcem ze sztucznym uśmiechem. I ta obawa o dzieci, aby nie powielały naszych błędów. Ten jeden dzień w roku nie zawsze jest zaczarowany, ale róbmy wszystko aby przynajmniej pozostałe dni takie były. Miłego dnia.

stanęłam przed lustrem i założyłam swoje korale zniszczyły się trochę i czerwone nie były już wcale lecz w odbiciu lustra blasku swego nabrały na szyi młodej dziewczyny znowu poczerwieniały jeden koralik nazuty na sznur nostalgii szary to jeden dzień który minął dzień już teraz tak stary przesuwają się w palcach korale czerwone wspomnienia i co dzień je zakładam by uciec od zapomnienia lubię te chwile przed lustrem lubię dziewczynę w koralach tą z rozwianą sukienką i tą w okularach

@Franek K dzięki serdeczne?. Miłego….

@opal dzięki. Rozumiem, że “swe, swá”wypadałoby czymś zastápić? Pomyślę I dziękuję za wskazówki. Miłego dnia. @Franek K Tak mi się coś wydawało, że w niektórych momentach zgrzyta, zasugeruj gdzie.

@Antoine W ?

@Antoine W To prawda. Miło , że się podoba. Właśnie oglądam pierwszą serię Wiedźmina, czekam na drugą i pewnie stąd te skojarzenia :). Pozdrowienia. @[email protected] Dziękuję. Jest mi niezmiernie miło. :)

@Pi_ Dziękuję. Ilustracja podpisana… umknęło mi.

@A-typowa-b Tak, myślałam o takim słowiańskim klimacie. Mam nadzieję, że mi się trochę takiego właśnie udało wcisnąć w ten wiersz. Dziękuję za zainteresowanie. Miłego dnia.

@[email protected] Dziękuję. Jest mi niezmiernie miło. :)

Autor: Isztwan Upał wisi nisko, topi się okolica, dech zatrzymuje się w piersi, płoną rumieńcem lica. Marzenie- lęgnąć w cieniu, zastygnąć na chwilę jedną, ugasić gardła ogień, poczekać, gdy lica zbledną. Lecz łany złote w chwale prężą swe piersi do słońca. Trzeba je sierpem przytulić póki dzień dojdzie końca. Porzuca więc ocieniony azyl i sierpem zaczyna władać. Złote szeregi pszeniczne równo na polu układa. Wtem powietrze zadrżało, zrzuciło swą zawiesinę i na skraju złotego łanu odsłoniło piękną dziewczynę. Jej kształty lekko okryte jakby mgła zwiewna, poranna. Włosy splątane słońcem. Cud dziewczyna, dziewanna. Rozmarzył się nad jej wdziękiem, chce spierzchnięte przytulić usta. ” To Południca !„ - krzyczą. „ Uciekaj !" Lecz on nie wierzy w gusła. A ona już urok zarzuca i sierpem srebrnym błyśnie. Na szyi jego spoconej krwią się słodką zachłyśnie. Gorący pot spije z piersi, nieszczęsne truchło poszarpie. Już nie jest piękną dziewczyną, południe zmienia ją w harpię. Z palącą żądzą w oczach, z włosem w potwornym nieładzie sierpem morderczym błyska, po polu śmiercią się kładzie. I zbiera dusze z pola jak urodzajne plony, w południe gorące i parne każdy przy niej stracony. Więc, gdy usłyszysz dzwony w samo południe od Boga, skryj się w cieniu młodzieńcze, by nie dopadła cię trwoga. Byś nie przepadł na polu wdziękiem piękności rażony, bo Południca już czeka, by zebrać krwiożercze plony. Mów, że to czary i gusła, że bajka grozę buduje, a Południca po polach, w południe ze śmiercią się snuje.