aniat.

@Annuszka Dzięki, cieszę się że się podoba :)

@corival Dzięki. Miło mi.

@GrumpyElf Dziękuję :)

Wiatr szarpie kartką z zeszytu. Smutne słowa porywa za horyzont ze sobą. Zanim uciekną daleko z podmuchem, jeszcze chwilę zatańczą nad głową. Potem w morski szmaragd się zanurzą. Spienią się trochę na krawędzi fali. To zapuszczą się w toń, to uniosą bałwanem. Gdzieś tam migną w oddali. Morze zabierze je w swe odmęty a ja słońcem już będę pisać wiersze. Chyba, że znowu serce zaboli. I smutek wypłynie na brzeg topielcem.

@Vanilla Ostatni wers mówi o tym, że czasami pająk zastawiając sidła sam w nie wpada niestety. I wtedy ma problem, żeby się z tego wyplątać ;)

Między jednym twoim spojrzeniem a drugim rozciągam pajęczynę. Dokładnie owijam dłonie. Twoje muskularne ciało mogłoby zdecydowanie rozerwać te więzy, ale nie robi tego. Nie szarpiesz się z bezsilności. Nie emanujesz strachem. Zbliżam się do ciebie, stąpając po delikatnych nitkach pożądania. Na twoich ustach składam pocałunek śmierci. Tyle, że już nie wiem , kto jest pająkiem, a kto muchą.

Dziękuję, miło mi :)

@Jaka jest prawda Bo ja już też taka trochę archaiczna jestem, może to dlatego .. tak i w wierszu wychodzi :)

@Annuszka Dzięki za radę, skorzystam. Pozdrawiam. @[email protected] To prawda i czasami bardzo ,go brakuje. Dziękuję za komentarz. @Radosław Przymierzam się, ale zawsze jeszcze można wrócić do starych nawyków.

:) Chyba czas na zmianę diety ;)

Nie nakarmiłeś mnie dziś rano rozkoszą i czułym słowem. Nie dotknąłeś mej dłoni, nie zaszedłeś w głowę. Pierwszy raz zapomniałeś o "tęsknię" i "gorąco całuję". Jestem głodna, samotna. Źle się od rana czuję. Z warg mych strącam delikatne resztki uśmiechu. A łzę co spływa po twarzy wycieram ukradkiem, w pośpiechu. Spragniona jestem ciebie, tęsknię do twego kochania. Nie zostawiaj mnie więcej w taki sposób. Nie lubię wychodzić z domu bez śniadania.

@Leszczym Dziękuję. @Nata_Kruk Dziękuję. @error_erros Dziękuję. @corival Dziękuję. Cieszę się, że się podoba. Tym bardziej , że nie pisałam od 25 lat. Po tak długiej przerwie spróbowałam znowu.

@Nata_Kruk Dziękuję za komentarz. Miłego wieczoru życzę. @Arsis Cieszę się, że się spodobał. Dzięki.

Kreśliłam cię w moim sercu jak pierwszak litery w zeszycie. Dokładnie kaligrafowałam twój obraz. Nie było żadnych zawijasów, krzywizn ani wychodzenia za linię. Byłeś idealny , na piątkę. Zapisałam tobą całą moją przyszłość. Nagle wiatr rzeczywistości szarpnął skrzydłem okna. Strącił kilka smutnych kropel deszczu na kartkę. Litery rozmyły swą nieskazitelność, spływając strumykami łez. Wyrwałam kartkę z zeszytu i zaczęłam pisać nowy rozdział.

@[email protected] Dziękuję za powitanie. Sprzątam , ale na razie kiepsko mi idzie ;). Ostatnie moje wiersze właśnie takie smutne. Mam nadzieję ,że już niedługo wykrzesam coś bardziej optymistycznego. Pozdrawiam.

Odłożyłeś mnie do szuflady. Leżę wśród notatek i rachunków, przygnieciona pękiem kluczy dawno już nieużywanych. Czasami otwierasz ją i szukasz czegoś pospiesznie. Muśniesz niechcący mój obraz… Zatrzymasz się na chwilę… A potem znowu spychasz mnie na samo dno niepamięci. Obok starych fotografii i zegarka z pękniętą twarzą układam się do snu. Czekam z niecierpliwością na kolejne otwarcie, by zaistnieć w twojej codzienności.