Leila212
-
Postów
41 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez Leila212
-
Patrzyłam za tobą… / ty / - nie zdążyłeś odczytać któregoś z listów / ja / nie zdążyłam już minionego czasu powstrzymać odszedłeś nagle wyrywając mi serce - / ty / / ja /bez przyszłości idę nocy ciszą martwa / razem / nadsłuchując echa lśnienia łez spadlających …. wprost na twoje otwarte dłonie /sama…zawsze… sama…/ … ob. aut. - Dawida Kamińskiego -
-
Z witryny Hadesu Boża inkwizycja spaliła ostatniego Prometeusza w już wszystkich imieniu... obr. aut. T.K. Kopery
-
Rozmijanie W twarze obcych mi ludzi - - patrzę zastanowieniem … … pytając siebie… -/ … kim …- ja …– …jestem… - ? / - … … raz znów - - celów drogę swych … …gubię … / … starając … - się… - nie … - wypaść …/ … -… z rytmu … - … Wiedząc, że - - łatwiej nie będzie … … … być… - zapewne… graf. aut. A.Krach
-
@[email protected] @[email protected] Aczkolwiek na koniec i tak dobrze wyszło moje podziurawione niebo jest piękne, bo zawsze staram się widzieć tą jasną stronę - za dużo mam szarej ciemności na co dzień - wole kolorować świat niż przyciemniać bardziej. A z haiku trafiłeś w punkt to mój życiowy wiersz. Brawo
-
@[email protected] Swastyki użyłam jako metafory odnośnie własnego piętna, wyrytego na ciele pod postacią głębokich blizn. Pojawiły się na skutek samookaleczania w związku z traumatycznymi wydarzeniami, jakie miały miejsce w moim życiu. Trudno jest to komukolwiek wytłumaczyć , jako jedyne remedium by ukoić swoje rozedrgane wnętrze. Niszczyłam swoje ciało aby ukoić duszę , by przetrwać ten zły czas.... samotnie... niestety teraz borykam się z szykanami , degradacją klasową oraz surową oceną społeczeństwa , które na wstępie dyskredytuje mnie nie jedynie jako - oszpeconą kobietę , lecz przede wszystkim gorszego człowieka. Niestety nikt nie zadał sobie trudu, by zastanowić się, czy spróbować wyobrazić - co taka osoba musiała czuć, jak wielki ból, smutek oraz cierpienie doznanych krzywd żeby posunąć się aż do tak ostatecznych środku aby jednak obronić to swoje życie. Codziennie walczę burząc podobne stereotypy - nie wstydzę tego kim jestem ani tych śladów widocznych z daleka Ci , co mają zrozumieć zrozumieją , inni wysłuchają dalej swoje wiedząc najlepiej , a tych którzy wytykają palcami nie zaszczycam nawet spojrzeniem , bo nawet na to nie zasługują - to ograniczeni ignoranci ze zbyt wypaczoną wrażliwością oraz empatią , aby zrozumieć wyższe odczuwanie , a zwłaszcza ciężar smutku i wspomnień noszonych w sobie każdego dnia, w walce o lepsze jutro - szczęśliwe. " Niebo usiane bliznami " : Szyta nicią depresji w chłodzie linii papilarnych tulę do snu wiarę. serdecznie pozdrawiam spokojnego weekendu.
-
@Konrad Koper Miałam refleksyjny piątek , nocną porą jak zwykle kiedy zwolnił cały ogół wokół mnie... i jeszcze wczoraj ten puszący śnieg za oknem ...
-
Niepodległa Sierpa raną upadku wieczny ciemnieje horyzont spod swastyki znaku. ob. pt. " Landscape of Melancholy " aut. Damiana Gierlach
-
@Ilona Rutkowska to było moje urodzinowe marzenie - wycieczka do Sanoka na 30tkę , niestety nie spełniło się ... ale w tym roku liczę na to, że się uda:)
-
W bezsile zamknięta Duszą na dłoniach odruchami przegranych uczuć emocji wahadłem drżę. graf. aut. Artur Groszkowski
-
@iwonaroma zmieniłam na razem , bo faktycznie lepiej brzmi , a czy poprawnie to juz mniej ważne:) @Konrad Koper miło mi to słyszeć dziękuję
-
@Ilona Rutkowska zgadza się uwielbiam Beksińskiego , a to jeden z artystów, który naśladuje/ inspirowany mistrzostwem sztuki Pana Zdzisława (, z którym mam przyjemność współpracy , bo udostępnia mi swoje prace, jako dopełnienie do wierszy ).
-
Gram w ciemności Bezkrzykiem niebijącego już serca ani jedną kroplą graf aut. Artur Groszkowski
-
@Konrad Koper dziękuję :)
-
Odciski przemijalności Spranym czasem przecieram szarość fioletu upłynnionego życia. graf.aut. D.Zagórski
-
Poprzez myśli piękne Oddechem Przywracam nadzieję W człowieku utracone serce. graf. aut. A.Krach
-
-
Pozoranci hipokryzji Płyną leniwie kukły marzann przez homoseksualistów topionych dzisiaj nad brzegiem.
-
@Franek K o to faktycznie mi sie udało, nie wiedziałam :)
-
Urojona wielkość geniuszu
Leila212 odpowiedział(a) na Leila212 utwór w Fraszki i miniatury poetyckie
@Wątpiciel Pobawiłam się dzisiaj leciutko słowem - lubię takie gierki - zwłaszcza kiedy cała rzecz się rozgrywa na płaszczyźnie niuansów , tak drobnych , że przez sporą większość nawet niezauważalne a dla mnie stanowią podstawę egzystencji i jedyną możliwą formę komunikacji ze światem zewnętrznym . niestety wrażliwość aktualnie jest mocno passe , dlatego wciąż odbijam się od muru niezrozumienia i jestem skazana na samotną wędrówkę poprzez te coraz ciemniejsze korytarze ziemskiego bytowania - zmęczyło mnie już to wieczne odrzucenie i przede wszystkim wrażliwość , której nijak nie da sie wyłączyć czy choćby na chwilę zagłuszyć. w naszych czasach to niemal stygmatyczne piętno wybite na czole - eliminowana wada - oznaka słabości ... kiedyś lubiłam w sobie tą kruchość oraz łatwość z jaką przeglądałam się w empatii uczuć - aktualnie nie chce już niczego czuć - to zbyt póżniej bolesny proces samosklejania ,ja przypominam chyba strzępek zaledwie duszy żyjąc już od tak dawna z wyrwanym sercem - tu i teraz bycie dobrym jest zwyczajnie niemożliwe... Pozdrawiam Serdecxnie:) -
" Urojona wielkość geniuszu " patrzę zwykła kartka biała i- … wtenczas… widzę małą czarną kropkę - w … niemożliwe … to … jest na środku – środka samym - Żal wielki, serce mi ścisnął. - …naraz … tuż… obok drugą czarną kropkę małą… -(zrobię…) zrobiłam- podobnież, w tamtym – środku środka - labiryntu mych absurdów- rys. węgiel aut. Ł. Jędrzejowski
-
@Konrad Koper :)
-
Zamilczeniem Straciłam pióro ostatni ze strzępków skrzydeł życia.
-
(Nie) Być … znów patrzeć na księżyc zaplątany w gałęziach nocy… i… … czuć gdy jesteś - - nagle tuż obok blisko… … gdy wszystko inne – - odfruwa wraz z trzepotem motyli… graf. aut. A.Krach
-
@Agrafka grafiki i malarstwo są ze mną od początku pisania, więc z tego tytułu stanowią(dla mnie jedność) , dodatkowo artyści, których prezentuje są nie tylko przeze mnie szczególnie wybrani ,z ważnych dla mnie pobudek ( osobista kwestia ), ale również są na tyle uprzejmi ,by nie tylko udostępnić mi swoje prace ,a także wielu z nich bierze czynny udział w moim procesie twórczym , bo jesteśmy w mniejszym lub większym stopniu w stałym kontakcie , a ponad to , aż byłam w szoku!!! sami się zainteresowali wierszami i gdzieś tam na fb czy innych portalach śledzą moje wiersze i komentują - a tego się nie spodziewałam , że sami sięgną po moje prace. Dlatego te dzieła są dla mnie aż tak ważne , bo w pewnym stopniu również i mnie definiują .Taką formę komunikacji świadomie wybrałam oraz w taki sposób dzielę się sobą z moimi czytelnikami , ponieważ każdy z tekstów , gdzieś zawsze ma tą cząstkę mnie. dziękuję za sugestie, ale to był moja bardzo przemyślana droga , jak opowiedzieć o sobie a jednak nie , bo tylko zawrzeć siebie pomiędzy linijkami i ogromnym pokładem emocji jakie każdy z nich posiada - jaka ta cząstka mnie / nie mnie. obnażyć uczucia emocje oraz stany , a jednak nie w pełni. pozdrawiam
-
Myśli i ruchy Dolina śmierci Leży w długich cieniach Przestrzeni między górami Sinoniebieskimi …Cicho spokojnie – Tam jest już dawno - po wojnie … ob. aut. - M.Powałka pt. " Drapacze chmur"
.jpg.134c57c709bcd73e26cbf6d91194a0f6.jpg)
byc.jpg.bbd5ffba6810a798518bfd0b8e37380a.jpg)
