duszka

Człowiek potrafi być cudowny :) Od Ciebie też dostałam uśmiech - przez słowa :) Dziekuję!

Grzybobranie.. to sytuacja zetknięcia się z tym, z czym bylismy kiedyś pełną jednością, ale jak mowi Twój wiersz, co obecnie jest trudne, prawie niemożliwe i to, co czujemy, jest raczej obudzona tęsknotą. Niezwykły, wrażliwy wiersz. Pozdrawiam :)

Mój krok też często wychodzi poza drogę, gubię się, szukam... Dlatego zachwyca mnie zgodnośc z nią - zaobserwowana u kogoś lub przez chwilę własna. I moze to, co zachwyca przyciaga do siebie :) Dziękuję CI za podzielenie się własnym doświadczeniem i pozdrawiam!

Wasze komentarze naprowadziły mnie na chyba właściwszy tytuł - "Zachwycam się". Dziękuję! :)

Ona może być też troista i "wielo-ista", bo wyrażamy ją jednoczesnie różnymi elementami naszej osoby... W tym przypadku była spójna, to znaczy wszystkie elementy były zgodne w jej przekazie i dlatego poczułam ja szczególnie mocno. Dlatego ta fascynacja - "wpatrywanie się" Dziękuję Ci, Dag za zatrzymanie się i refleksję! :) W odpowiedzi powyżej (dla Dag) własnie to wyjaśniłam :) A to o człowieku, ale takim w głębokiej relacji z Bogiem. To uczucie, które we mnie wyzwala jest niezwykłe. Dziękuję Ci za wnikliwość i pochwałę :) To najważniejsze, że przemawia! Ciesze się, Waldemarze i pozdrawiam! :) @Ana@TylkoJestemOna@anima_corpus@iwonaroma Wszystkim Wam bardzo dziękuję i ślę pozdrowienia! :)

twoja twarz pasuje do słów czuję prawdę podwójnie do tego pasujący ruch rąk a potem twój krok pasujący do dróg

I to jest jego odpowiedź! Mi też taką daje :)

A może zadajesz niewłaściwe pytanie..? I dlatego morze nie odpowiada? Ja bym zapytała: o ile za duży jest człowiek. I już słyszę grzmiącą, groźnie falującą, smagającą wiatrem odpowiedź, która na sobie czuję - o wiele za duży! W swoim własnym ludzkim pojęciu oczywiście. Myslę, że nad morzem i w wysokich górach nabieramy własciwej wielkości (małości). Inspirujesz, Leszczymie :) Pozdrawiam!

@Kamil Olszówka Niezwykłe spojrzenie na bieg dziejów - oczyma Księżyca... Ale czy ma oczy, i pamięć..? Zrozumienie tego, co widzi..? Podobne odczucia mam widząc stare drzewa - jakby wchłonęły w siebie historię - żywi lecz niemi jej świadkowie. Ostatnio zaczynam coraz bardziej odczuwać spojrzenie Boga - od zawsze na wszystko. Dobrze je czuć. Pozdrawiam :)

...ani ja życiu, a warunki (prawa) życia akceptuję :) Dziękuję, Dag! @Leszczym Miło mi :) I miłego dnia!

@Leszczym Dziękuję! :)

@Sennek Dziękuję Ci i miłego dnia! :)

Madrze jest dawać rzeczom i istotom żywym wolność potrzebną do tego, żeby były i pozostały i stawały sie sobą... Mądrze jest być sobą. Tak zrozumiałam Twoją ciekawą odpowiedź. :) Dziekuję i pozdrawiam! @PhuruchikoMiło, że zajrzałeś :) Dziękuję!

@Gosława @joanna53 Dziękuję Wam za miłe słowa i pozdrawiam! :) @TylkoJestemOna@Phuruchiko Miło mi :) Dziekuję Wam!

trąca dusze jak gałązki wiotkiej brzozy drżą i szemrzą

Piękne rozumienie "przeznaczenia" poezji... Dążmy do niego :) Pozdrawiam!

Cieszy mnie to, Waldemarze :) Dziękuję i miłej niedzieli! Cieszy mnie Twój odbiór! A dzień i noc są jakby "scenami" mojego istnienia, któremu daję coraz więcej swobody, a więc dotyczy obojga, lecz w inny sposób. W każdym razie nie boję się ich, rośnie we mnie ufnośc i zgoda. :) Dziękuję Ci i pozdrawiam! @OloBolo@Gosława Cieszy mnie Wasza obecność :) Dziękuję!

daję mu coraz więcej swobody - dzień uczy mnie chodzić bez parasola a noc - zamknąć oczy i przeżyć

Obserwuję, że każdy postęp odbywa sie kosztem czegoś... I tu jest problem.., albo nie :) Pozdrawiam!

Ten fragment Twojego przedjesiennego wiersza najbardziej mnie wzruszył ... Poczułam tę radość :) Pozdrawiam!

Dodałabym "jednego chleba", albo "wspólnego chleba", przy czym "chleb" rozumiem, jako źródło i pokarm życia - jeden i wspólny dla nas nas wszystkich... Gdy to zgłębiam, budzi sie we mnie wdzięczność :) Pozdrawiam!

Jak dobrze wsłuchałaś sie w ten wiersz :) Cieszę się i dziękuję Ci!

Grad własnych lub cudzych słów i myśli może nas ogłuszyć i nie słyszymy delikatnego szmeru "mżawki", w którym objawia się nam prawda... Ta "mżawka" jest chyba wszechobecna... Wyczulmy na nią słuch. Inspirujący przekaz. Tylko ze słowem "sny" mam mały problem i zastanawiam się czy jest potrzebne. Pozdrawiam! :)

Ciesze się :) I ja Ci dziękuję, Dag.

Tak, gdy zastępuje wszelkie słowa, też te wewnetrzne, w myślach... Dopiero wtedy milczenie jest pełne i otwiera na współodczuwanie. Dziękuję Ci za tą subtelną refleksję, Dag :) Pozdrawiam!