duszka

@Dag @Rolek @Dared Serdecznie Wam dziękuję i pozdrawiam! :)

w nim kilka chwil zatrzymanych twoją ręką dla mnie

@Gerber Powtarzanie usłyszanej mądrości nie wystarczy, trzeba ją też wypróbować i doświadczyć w życiu - odkryć jej własną "wersję"... Pozdrawiam :)

Czasem mi się wydaje, że ja jestem tylko ich "gniazdem", a rodzicem - prawda, która do mnie dociera z jej źródła... Tym chyba właśnie wyrastaja skrzydła. Dziękuję Ci za interpretację :) @Marianna_ Dziekuję Ci i miłego dnia! :)

@Rafael Marius dziękuję! :)

Pozwoliłam sobie wybrać i zestawić ze soba dwa fragmenty Twojego wiersza, które najbradziej mnie poruszają i do siebie na tyle pasują, że dla mnie, mogłyby stanowic cały wiersz. Po prostu w tej formie, w moim odzczuciu, ma on wiecej mocy. Poza tym podoba mi się w Twoim wierszu wrażliwość przeżywania i wyczuwam jego prawdziwość :) Pozdrawiam!

@Waldemar_Talar_Talar Tak, życie potrafi nas uczyć, ale do tego musimy potrafić i chciec być jego uczniami... Ważny aspekt poruszyłeś znowu, Waldemarze :) Pozdrawiam!

@Leszczym Na wszystko przychodzi wlaściwy czas i ... odchodzi. Co do siebie, to mam wrażenie, jakbym miała tylko jedno skrzydło i dlatego unoszę się tylko ciut nad ziemią... Ale może kiedyś wyrośnie i drugie - gdy przyjdzie na to czas. Bardzo trafił do mnie ten Twój tekst :) Pozdrawiam!

@pathe "Tylko sie spotkajmy" - to wydaje sie najwazniejsze , ale też łatwe do przeoczenia... Ciekawa forma i wzruszająca treść :) Pozdrawiam!

@andrew Jeśli się sobie uświadomi, ze może to być dzień ostatni, a chociazby, że nigdy juz nie wróci, dostrzega się w nim z zadziwieniem cud istnienia.., tak jakby odpadły sprzed oczu "zasłony przyzyczajenia". Dobrze, że o tym przypominasz :) Pozdrawiam!

A mogą robić to też samodzielnie w naszej głowie, podobnie jak dzieci, którym w tym tylko towarzyszymy... Ani jedne , ani drugie nie są w pełni "naszym dziełem". Dziękuje Ci za refleksję i miłe słowa :) Tak, ale też radosne "myślowe sepłnienie" :) Dziekuję Ci i również pozdrawiam! Chyba tak, bo mogą w wolny sposób dojrzewać i wchodzić w świat... Dziękuję za uśmiech i odwzajemniam! :) Tak, i chyba też szczęśliwsi :) Dziękuję, pathe, i pozdrawiam! @A-typowa-b @Łukasz Jasiński Dziękuję Wam i miłego wieczoru! :)

tańczą mi w głowie myśli niedokończone jak dzieci tańczą i rosną aż je wypowiem a te ze skrzydłami odlecą

@Kwiatuszek Miło mi :) Dziękuję!

@ChesireCat Subtelnie oddana i przeżywana sytuacja.., wnika we mnie i budzi podobne odczucia :) Jedynie ostatnia zwrotka, a dokładniej jej trzy ostatnie wersy wydaja mi się zbyt wyjaśniające... Zakończenie na "Wzruszenie / ściska moje gardło" byłoby w moim odczuciu "mocniejsze" i pozostawiłoby wiersz otwartym na własne dopowiedzenie czytelnika. Ale byc może obecna wersja zakonczenia jest dla Ciebie szczególnie ważna, wtedy nie mam racji :) Pozdrawiam!

@tomass77 Czasem tak "panujemy" nad sobą, że życie, los, czy przeznaczenie tracą do nas dojście tak jakbysmy chcieli je sobą zastapić... Spowodowane przez to cierpienie ("A chciałbym / By drzała moja dusza...) poczułam w Twoim wierszu. Pozdrawiam!

@joanna53 Myślę, że i dzieciństwo ma swoje cienie.., moje ma. Ale przezyte w nim radości były czystym szczęściem. I chyba o tym piszesz. Pozdrawiam, Joanno :)

Dziękuję i wzajemnie, Joanno :) Nie jesteśmy doskonali, ale możemy się rozwijać. Dziękuję Rafaelu i ciesze się z tego "również" :) Pozdrawiam!

kocham to - żyć po jego zawsze ciepłych śladach śmiało i lekko znów związać gdzieś niebo z ziemią jak On

@Waldemar_Talar_Talar Dla mnie taka cisza jest obecnością czegoś Wyższego... Może nawet przez ciszę do nas przemawia. Podoba mi sie to "tulenie jej" :) Pozdrawiam, Waldemarze!

@andrew A ja bym to może obróciła: dlatego, że tak daleko jestesmy od Niego, nie może być dla nas drogą prawda i życiem... Według tego musiałoby więc dojść najpierw (z róznych powodów) do oderwania od Niego, odłączenia od jedności z Nim, też, jesli nie była w pełni świadoma... Mam wrażenie, że większośc z nas w życiu błądzi. Pozdrawiam :)

@Łukasz Jasiński @Konrad Koper Dziękuję Wam i miłego wieczoru! :)

@Sparrovsky Czuję w tym pokorę... Ona chyba zawsze towarzyszy świadomości, z niej się rodzi.. Albo odwrotnie. Piękna metafora, bardzo do mnie przemawia :) Pozdrawiam!

gdy Twoje ślady płodne spragnione ziarna w sobie znajduję

@Leszczym Myślę, że każdy człowiek nosi w sobie jakąś słabość i z drugiej strony - jakąś siłę czy moc... Tylko nie każdy się z nimi na pokaz "obnosi", powodując tym ich pozorne powiększanie. Ciekawie spostrzegasz i reagujesz na to :) Pozdrawiam!

@Nata_Kruk To nie tylko "lubię", to (w miom odczuciu) - "kocham" :) I to takie rozlewające się na codzienność i dlatego wciąż obecne. Pozdrawiam Cię, Nato!