duszka

Miło Cię czytać, Nato :) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

Ale takim "aktywnym" przewodnikiem - w moim wierszu - oczyszczającym umysł. Dziękuję Ci za nowe spojrzenie! :)

Ja odbieram ją jako pryzjemność, poddanie i wyzwolenie się z - wypełnionej lękiem i bólem bezsenności... Dlatego "Zwycięstwo" :) Dziękuję za refleksję i pozdrawiam Cię, Dag!

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za miłe słowa, Waldemarze, pozdrawiam! :)

@Leszczym To "czym oraz na czym" powinno być podporządkowane temu "co i jak" - sużyć mu wzmacniając go i podkreślająć. Tak sobie pomyślałam :) Pozdrawiam!

@tomass77 To pragnienie brzmi już bardzo, bardzo konkretnie... I otwiera serce :)

Podoba mi sie ta metafora z "drzazgą odłupaną od macierzy dębu" ... Sama w sobie, bez rozwinięcia w tekście już mówi wiele... Również puenta "i choć mi lekko, czuję ukłucia...By pamięć nie zbladła" porusza mnie. Znam to. Intensywny, otwierający głębię przeżyć wiersz. Pozdrawiam :)

Podoba mi się ta zmiana sytuacji "tu u nas na krzesłach" wywołana przez pojawienie sie miłości... I może nawet spowoduje ona nasze "zerwanie się z krzeseł" :) Pozdrawiam!

@Phuruchiko Dziękuję Ci! :)

Ciesze się :) A Zastanawiane się to chyba dobra droga do zbliżania sie do niej. Pozdrawiam! Zgadzam się :) Ale wolę być (mam nadzieję - coraz mniej) "łaciatą" niż tkwić w dalekiej od prawdy "jednolitości". Ciekawa refleksja - dziekuję Ci i pozdrawiam! Mi "skóra" wystarczy :) A może czasem jest przejrzysta na tyle, że można zajrzeć głebiej. Dziękuję Ci i pozdrawiam! U mnie potrzebne jest to "skrobanie" i doświadczam go - stąd ten wiersz. Pozdrawiam! :) @Rolek @iwonaroma Bardzo mi miło i miłego dnia! :)

ból mnie rozbiera ze słów zeskrobuje warstwy przyklejonych powtórzeń - tu i tam widzę już nagą rumianą skórę prawdy

"powrotu ochota"... Przekonuje mnie tak ujęta istota tęsknoty. A więc tęsknimy za tym, w czym mielismy już w swój udział i co było w pewnym sensie dla nas domem... Ciekawe :) Pozdrawiam!

@andrew Z humorem, bez pouczania, a jednak (może własnie dlatego) dociera i zapisuje się w pamięci. Dołączam się :)

Bardzo obrazowo to opisałeś.., staram sie zrozumieć i porównać z własnym doświadczaniem. U mnie chyba tę wewnętrzną otchłań, czy nicość powodowal lęk - tak silny, że odcinał mnie od "dopływu życia", przez co miałam wrażenie, że powoli umieram od środka. U Ciebie jednak, jak piszesz, jest inaczej - ta otchłań co prawda wypełnia się życiem, jednak nie na stałe... Każdy z nas cierpi jednak trochę inaczej. Dziekuję Ci za odpowiedź :)

Pomyslałam sobie, że ta "głęboka potrzeba", to może odrobinę coś innego - że jest nią pragnienie zdolności chcenia życia, którą to sie z jakiegoś powodu utraciło... Ale jest to, według moich doświadczeń z depresją, odwracalne, bo zdolnośc do pragnienia i kochania życia jest nam wrodzona, zawsze w nas gdzieś tam głęboko jest. Tylko znaleźć do niej klucz. Ale i ten mamy przy sobie. Serdecznie Cię pozdrawiam! :)

Tak, bo zawsze jest możliwość lepszego zrozumienia sytuacji, własnego dojrzewania.., bo istnienie jest żywe :) Dziękuję Ci za zachętę i otuchę :) Pozdrawiam! To sznur jest decydujący - on nas ze sobą właściwie łączy, bo w obie strony. Dziękuje Ci, Grzegorzu, za wrażliwy odbiór i pozdrawiam! :)

... gdy myśli, wyobrażenia, czy emocje nas z rzeczywistości "wykorzeniają"... Ważnie jest, żeby tego za późno nie zauwazyć, i żeby je skorygować. Pozdrawiam :)

...żeby biały dywan mógł być nadal biały... Na pewno jest też miękki i ciepły :) Tylko własnie ta biel troche mi się "kłóci" z sercem wypełniającym się czerwoną krwią - może "dusza" pasowałaby do niego (i on do niej) nieco lepiej..? Pozdrawiam :)

@Natuskaa @Leszczym Dziękuję Wam za serduszka i pozdrawiam! :)

@Leszczym Przekonałam się, że na "plamy" lepszy jest deszcz - ciepły deszcz :) Łagodzi tez bóle i wygładza nieco zbyt ostre krawędzie. Inspirujący i wzruszający szczerością tekst. Pozdrawiam!

Wzruszające i piękne. Dziekuję!

Nie :) A dlaczego pytasz?

Może dlatego, że samego życia :) Cieszę się i pozdrawiam!

@TylkoJestemOna @Łukasz Jasiński @anima_corpus @Phuruchiko Bardzo mi miło i dziękuję Wam! :)

Wspaniałe, trafne, budujące słowa! Serdecznie Ci dziekuję :) Ładnie to ująłeś :) Ja rzeczywiście niedawno biegłam za latawcem i w ostatniej chwili zdążyłam nadepnąc jego ciagnący się po ziemi sznur. Biegłam, bo miałam nadzieję, bo nie chciałam go utracić. Bardzo to przeżyłam :) Dziękuję Ci!