duszka

@Dragaz Takie błogie chwile są możliwe.., ale chyba tylko chwile. Pozdrawiam :)

@Kwiatuszek Ta "wiosna" to przebudzenie "wewnetrznego nieba"... Poczułam je na chwilę w sobie czytając :)

@error_erros Taka namiętność rozgania czy "spala" myśli i pozwala dotrzeć (na chwilę?) do sedna prawdy - tam, gedzie jest najczystsza... Piękny wiersz - pod każdym względem :)

@poezja.tanczy Dziękuję Ci :)

spójrz ile świata masz wokół a w sobie życia!

Cieszę się, ża tak to odczytujesz :) Pozdrawiam.

@minerva Najpierw jesteśmy niewinni, potem robimy się niedoskonali, a z niektórych naszych niedoskonałości powstaje zło... Inspirujący do refleksji wiersz. Pozdrawiam :)

@poezja.tanczy Życie ma różne "rytmy", dlatego różny jest nasz "taniec"... Wydobyłeś je w tym wierszu - razem z grajkiem :)

@Damian.M Ujął mnie przekaz Twojego wiersza opisujący jakby wewnętrzne oczyszczanie - aż do uczucia lekkości i przejrzystości... Ale przeczytałam go dla siebie w bezokoliczniku ("Usiąść teraz wygodnie" itd.), żeby uniknąć uczucia sterowania przez kogoś, a raczej odebrać jako mój własny wewnętrzny monolog. Pozdrawiam :)

@Konrad Koper "Bóg tworzy ballady..." Ładnie. I na tym chyba bym skończyła wiersz. Pozdrawiam :)

Szukanie jest może (w moim odczuciu) zbyt aktywne i własnie ono może prowadzić do subiektywizmu... Mam wrażenie, że prawda nam się objawia, dlatego tak ważna jest otwartość, zaufanie, cierpliwość... To ją chyba przyciąga. Dziękuję Ci za refleksję i pozdrawiam :) @poezja.tanczy Sprawiłeś mi radość Twoją odpowiedzią :) Dziękuję! @jaguar@iwonaroma dziękuję Wam :)

odwracasz mnie od zmęczonych szyb i luster w kierunku życia

@lovej Wzruszająca pochwała i ujmujące zakończenie ujawniające głębszą prawdę. Pozdrawiam :)

@tomass77 Przejmujący obraz i stan, który ujawnia... Kojarzy mi się z "wsysającą" wszystko "czarną dziurą". Pomoże chyba tylko trzymać się od niej daleko. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Gdzie podziała się ta miłość pełna prawdziwości,.? Twój wiersz uświadamia tą wielka stratę, potrząsa, budzi...

@ja_wochen Są (napisane) słowa, które nie odrywaja sie od papieru, pozostają (martwe?) na nim "w szeregu" - bo nie podrywa ich ta grajaca w człowieku melodia i nie umieją do niej zatańczyć... To moja refleksja do Twojego delikatnie inspirującego wiersza. Pozdrawiam :)

@Antoine W@Konrad Koper Dziękuję Wam i pozdrawiam :)

bez znieczulenia rodzi się nowa pełnia bez gniewu

@lovej Wzruszające i prawdziwe, szczególnie ostatni wers... Tak odbieram :) Ale dla mnie zaczyna się od drugiego wersu. To, co jest w pierwszym opisujesz później więc nie wydaje mi sie potrzebny. Pozdrawiam :)

@Magda1973 Gdy zagubimy swoją tożsamość (swoją prawdziwość) gubimy sie też w świecie i w życiu... Myśle, że często musimy wrócic daleko w przeszłość, żeby ją odnleźć i wrócić z nią w teraźniejszość. O tym nie mówi ten wiersz, ale usłyszałam to w sobie po przeczytaniu :) Pozdrawiam.

@Rafael Marius "kapryśne", ale szczęście, a więc do końca nie przeminęło, co potwierdza ten uroczy wiersz :)

@Leszczym Taka tęsknota nas ratuje... :)

@Waldemar_Talar_Talar Powiedziałabym, że nie sam grzech może cieszyć i przynosić ulgę, lecz - jego ujawnienie, czyli wydobycie się na powierzchnię prawdy i przyjęcie jej ... Pozdrawiam Cię :)

@Adam Zębala "Nie wiem co dalej..." Jeśli różnice oddalają aż do zagubienia, to zmieńmy kierunek - na odwrotny (braterski). Jestem (z doświadczenia) przekonana, że jest to możliwe. Pozdrawiam :)

@Dared Ostatni wers zaskakuje i odrobinę boli, bo odbiera sielankowy charakter wczesniejszej wypowiedzi, sprowadza ją do realiów... Poczułam ten wiersz. Pozdrawiam :)