Wędrowiec.1984

Mnóstwo osób w dalszym ciągu nie zostało zdiagnozowanych, ponieważ wywodzą się z czasów, kiedy np. pójście do psychologa było uznawane za ujmę, albo zwyczajnie nie było świadomości, że takie a takie zachowania należy przebadać. Dopiero teraz, kiedy świadomość społeczeństwa rośnie, okazuje się takich ludzi jest naprawdę cała masa. Uśmiechnięty i wypoczęty, po czymś takim? Mimo wszystko nie zazdroszczę. Wolę swój spokój i uporządkowanie. Na dyskoteki mnie kiedyś wyciągali, gdy jeszcze nie potrafiłem odmawiać. Byłem wyczerpany. Rozumiem. Nie przepadam za imprezami towarzyskimi, ponieważ trudno wbić się w rozmowę, kiedy inicjatywę przejmują ekstrawertycy, w dodatku pod wpływem. :) Jak wszyscy mówią naraz, to już w ogóle masakra. Wtedy, to już nawet nie próbuję się wbijać. Paradoksalnie, znam odpowiedź na to pytanie: świat jest rozkrzyczany, ekstrawertyczny, promujący pośpiech, hałas, uzewnętrznianie się aż do bólu, czyli rzeczy zupełnie odwrotne od tych, którym hołduję. Zobacz, po części abstrahując od np. spektrum, nawet ludzie, deklarujący się jako introwertycy, są wielokroć tak niesamowicie hałaśliwi, rozgadani, small-talkowi, że zaczynam zastanawiać się, o co chodzi u nich z tą introwersją, bo później okazuje się, że uwielbiają łazić na hałaśliwie imprezy, przebywać z ludźmi całymi dniami, etc. etc. Dziękuję. @Rafael Marius Dziękuję.

@Marek.zak1 @Łukasz Jasiński @Andrzej P. Zajączkowski @Bożena Tatara - Paszko @Yavanna Dziękuję.

@Marek.zak1 Tak, no wlasnie pomyslalem o tym wierszu w szerszym znaczeniu frazy: zakazany owoc.

@Andrzej P. Zajączkowski Ozymandias, Shelleya, proszę, proszę, proszę. :-) Tłumaczenie z Wikipedii, czyli to ogólnie rozpowszechnione w Internecie, straszliwie mi nie leży, a sonet jest przepiękny.

@Marek.zak1 Ach, to jest o cudzołóstwie? W sumie sądziłem, że o czymkolwiek zakazanym, co chcemy mieć (no, może nie każdy chce), więc też pasuje, tylko jakoby spektrum jest szersze. Jak mawiał klasyk: nie sądzę. :)

@Agnieszka Charzyńska Ach, jak ja lubię sonety. :)

@Marek.zak1 Dobre i w sumie zastanawiam się, jak to skomentować. Wstrzymam się, ponieważ, prawdę mówiąc, ten utwór jest sam dla siebie komentarzem.

@Domysły Monika @Alicja_Wysocka Dziękuję.

Przeciążenie w spektrum Schowałem się. Nareszcie - zaraz będzie lepiej, Ponownie, od początku poukładam wszystko. Rozsadza mi już głowę rwąca rzeczywistość, I muszę w jakiś sposób wrócić znów do siebie. Momencik, jeszcze chwila - drętwy umysł nie wie, Co tutaj się wyrabia. Jeśli ma się wcisnąć, W dość szczelną i kolczastą ścianę sensoryczną, Pozwólcie w samotności trochę mu posiedzieć. Podróże, hałas, kontakt - ponoć to normalne, Więc trzeba jak najszybciej wtopić się w neurotyp. Jak co dzień, rozwiązanie pewnie jakieś znajdę, Lecz, jeśli mam być szczery, ciągle myślę o tym, Dlaczego, gdy zmęczony zwijam się w metldownie, Świat wokół, jakby na złość, czuje wciąż niedosyt? ---

@Andrzej P. Zajączkowski Lubię epokę napoleońską, a tutaj jeszcze z perspektywy Anglika...

@Somalija Dziękuję.

A nuż. :-) https://sjp.pwn.pl/slowniki/a nuż.html

@iwonaroma Sztuczna inteligencja może być niesamowicie pomocna, ale jest w niej jednocześnie coś niepokojącego. Narzędziem jest potężnym, ale trzeba z nim postępować ostrożnie. Dlaczego? Bo w niektórych sferach życia może zwyczajnie przyczynić się do rozleniwienia, a być może nawet regresu ludzkości. Sztuka, na przykład... Jeśli chodzi o kwestię jej uprawiania, to można już dziś zauważyć, że postęp jest gigantyczny. Starczy spojrzeć na YouTube, na filmy wygenerowane przez AI. Wg mnie, sztuka jest jednym z filarów cywilizacji. Oddając ją maszynom, pozbywamy się człowieczeństwa.

@beta_b Hmm... Gdyby tak spojrzeć w przeszłość, możnaby mieć pretensje nawet do Byrona. Wszak to on częstokroć wprowadzał do swoich utworów bohaterów w typie szlachetnego łajdaka. Zresztą, to zapewne archetyp dość starej daty.

@[email protected] @violetta Dziękuję.

@Sylwester_Lasota Prawda, i nie trzeba nawet aż tak daleko w historię kinematografii sięgać. Ot, chociażby Lista Schindlera...

@Rafael Marius Albo w filmach. Relacja pomiędzy Rachael a Deckardem była wręcz magiczna. Dziekuję.

@viola arvensis Dziękuję. Film jest naprawdę doskonały, zwłaszcza wersja The Final Cut.

@Antośka Gorąco polecam. Dzisiaj to już klasyk.

@Domysły Monika Dziękuję za naprawdę przemiły komplement. :-) Po pierwsze, jeśli Pani to nie przeszkadza, możemy spokojnie przejść na ty. Po drugie, jeśli o wiersze chodzi, niewypały się zdarzały, owszem, bo to nie jest tak, że wszystkie utwory podobają się z definicji, czy są prawidłowo napisane, niemniej jednak, odkąd świadomie zacząłem uczyć się, jak pisać, staram się przestrzegać matematyki w tekście, by np. płynnie się go czytało.

@Leszczym @Antośka Oba filmy są świetne, a pierwszą część uwielbiam, jak już pisałem. Polecam wersję The Final Cut. Dziękuję.

@Stary_Kredens Dziękuję.

@Marek.zak1 No, niby tak, ale... Hmm... Pieniądze pieniędzmi, a radość radością.

@Jacek_Suchowicz @Marek.zak1 @Alicja_Wysocka Dziękuję. Gdybym miał wskazać mój ulubiony film, byłoby to zdecydowanie Blade Runner, w zasadzie już od bardzo dawna. Część druga, czyli Blade Runner 2049, również jest świetna.

Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać. Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal? Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje. Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni? Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również. I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało? Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje… I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard. --- * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.