Wędrowiec.1984

My A teraz chciałbym o nas trochę opowiedzieć; Uwaga, będę szczery. Zmyślać nie zamierzam, Tym bardziej, że nie o to chodzi tutaj przecież, I żeby wyobraźni z życiem nie pomieszać, Spróbuję ją powstrzymać. Tak na marginesie, Mam prośbę. Jakiś hałas wyjść stąd nie zamierza. Słyszycie? Nie cierpimy zakłócania ciszy; Pozbierać przez to myśli nie da się w ogóle, Emocje przemawiają… Ktoś bez przerwy krzyczy? Cichutko. Przecież umysł zaraz eksploduje; Trzymajcie się, neurony. To nie lada wyczyn... Raptownie dźwięk za dźwiękiem wbija się i kłuje... Ucichło? Och, nareszcie, mogę mówić, przy czym, Mój umysł za tę ciszę wkrótce podziękuje. Działamy, mniej lub bardziej, zawsze rutynowo, I poprzez ciągłe zmiany łatwo nas rozproszyć. Staramy się maskować, być jak wy, wiadomo... O ludzie! Jakże często mamy przez to dosyć. Ratować chcą się mózgi, żeby znów być sobą, Dlatego, gdy na meltdown prawie się zanosi, Efekty bodźcowania na wierzch z nas wychodzą, Rujnując posklejany tu i tam neurotyp. ---

@viola arvensis W zasadzie ten wiersz sam się z powodzeniem komentuje. Super.

@Arsis @violetta W sumie nie wiedziałem, ale lubię tę jego Diunę i Stinga w roli Feyda Rauthy, pomimo tego, że film jest jaki jest.

Tak, a teraz ciekawe jak wygląda słowo mówione, w stosunku to tychże pisanych treści?

@viola arvensis W sumie prawda. Bardzo lubię słowo pisane, ponieważ jest mniej spontaniczne i prawie zawsze może być lepiej przemyślane, również w kwestiach opisanych w wierszu. PS: Zawsze, gdy widzę pustą przestrzeń pod utworem, instynktownie zaznaczam ten obszar, sądząc, że znajduje się w nim np. jakaś ukryta treść.

@Somalija Dobry wieczór Agnieszko. Co do tematu odejścia od pisania, daj spokój w ogóle. Masz tak fajny i obrazowy styl pisania erotyków, że te wiersze autentycznie podniecają. Np. to: To wiesz, no dobre bardzo jest, no.

O_o

@viola arvensis Wiersz tak bezpośrednio zwraca się do czytelnika, że aż chce się napisać dziękuję, co niniejszym czynię: Dziękuję i dodam jeszcze, że nawzajem, ponieważ mamy tutaj do czynienia z życzeniami wyłącznie pozytywnymi, więc dlaczego miałyby nie zadziałać w obie strony?

@Sylwester_Lasota Rozumiem, choć nie zgłębiam tematu. Bardziej zainteresował mnie różowy opłatek.

@kaarcik No cóż, za wieloma aspektami - owszem - tęsknię, ale jest również mnóstwo rzeczy z dorosłego życia, których za nic w świecie już bym na dzieciństwo nie zamienił.

@Sylwester_Lasota Kojarzę z własnej młodości prawie wszystko, co zostało tutaj poruszone. Nie kojarzę, by opłatek nazywano kolędą, gdziekolwiek w regionach, z których pochodzę. Wychowałem się na wsi, wiele opowieści słyszałem, a i różowy opłatek dla zwierząt zawsze był i to fabrycznie pakowany, nie wspominając już nawet o ręcznie robionych ozdobach.

@Nata_Kruk Świat coraz mniej przepada za ciszą. Bardzo szkoda.

Pełna zgoda.

@Somalija Pozdrawiam wobec tego również. :)

@Bożena De-Tre Zgadzam się. Mnie również się spodobało.

@viola arvensis Wiersz o odpoczywaniu. Lubię stan, opisany w utworze. No, może za wyjątkiem smutku. :)

@Jacek_Suchowicz Bardzo pocieszającym jest fakt, iż dryfowanie to również pływanie. A że nie wiadomo w jakim kierunku? Cóż, powstanie więcej wierszy.

@kawosz Cisza jest przecudowna, aczkolwiek coraz bardziej dzisiaj niedoceniana. Twój wiersz przypomniał mi chwile, gdy jeszcze dzieckiem będąc łaziłem po polach na wsi, delektując się wszystkim wokół. Było tak spokojnie i harmonicznie.

@lena2_ @Sylwester_Lasota Tak, popieram Sylwestra.

@viola arvensis Dziękuję. Być może, ale co mi tam...

@Somalija Swojsko się poczułem. Erotyk w moim klimacie, taki hmm... Przeciągający się.

@Bożena Tatara - Paszko O, bardzo fajny sonet. Nie wiedziałem, że takowe tworzysz. To bardzo miła dla mnie niespodzianka.

@FaLcorN Racja. Trąbi się o tym od tak dawna, a ludzkość jeszcze się nie nauczyła.

Jak to dlaczego? Domyśl się.

@Jacek_Suchowicz A mnie się podoba.