Wędrowiec.1984

W zasadzie powinienem stąd uciekać, ponieważ śniegu wiosną nie cierpię, ale ciepłe serce szybko stopi biały puch. :)

@Jo Shakti Tak. Myślałem o morzu, gdzie wody zawsze są niespokojne.

Tja... jakieś to prawdziwe. ...ale więcej nie napiszę. Bardzo dużo w tym wierszu mnie, choć nie wszędzie. :)

Jeśli coś jest o czasie, kupuję to. Jeśli coś jest o czasie i jest fajnie napisane, tym bardziej. :) ...tylko nie wiem czy Ocean Spokojny. Strasznie nam się tam pędzący czas wynudzi. :) Ale może trochę się uspokoi i przestanie wreszcie tak pędzić.

Gdy tylko przeczytałem, że masz tutaj utwór o Selene i Endymionie, nie mogłem się doczekać by go przeczytać! I wreszcie mam czas. Poznaję wszystkie szczegóły i czuję się jak u siebie. :)

Jeszcze raz bardzo dziękuję za czytanie i cieszę się niezmiernie, że utwór się podobał. Wszystkie przedstawione tutaj interpretacje pasują do niego jak ulał. Może kiedyś dowiem się co tak naprawdę jest w samym środku os... A może niech to zostanie tajemnicą peela i autora? :) Pozdrawiam serdecznie!

Dziękuję za zatrzymanie się na chwilę przy moim utworze i za miłe słowa. Niech czas nigdy nie odsłania swoich tajemnic, by wciąż było o czym pisać. :)

@Gosława Wygląda na to, że peel jest nie tylko zegarmistrzem... :)

Tak, zarówno wielkie rzeczy jak i maleńkie okruchy. Wielki stojący zegar odmierza czas, który pędzi tak szybko jak nieskończoność pomiędzy jednym a drugim mrugnięciem. :)

Za to właśnie kocham poezję i romantyzm. Za wrażliwość i nieskończony świat wyobraźni. Wystarczy zamknąć oczy by wsiąść do wehikułu czasu - nic nas wtedy nie ogranicza. Ani żadne uczucie, ani żadna przestrzeń. @dot. Chciałoby się w ogóle panować nad czasem...

Zegarmistrz Od rana przy nim siedzę, nie wiem czy naprawię; Jak żyję takich rzeczy nie spotkałem jeszcze. Czy ktoś mnie stamtąd woła, czule i serdecznie? Postradał pewnie rozum pomylony starzec. Nie słychać mechanizmów, trybów czy wahadeł Lecz pieśni co kołyszą nieskończoną przestrzeń; Tam gwiazda spadająca swą melodię szepcze I grozi bym nie patrzył przez horyzont zdarzeń. A jednak się skusiłem by popatrzeć trochę Na rzeczy tak uparcie przed spojrzeniem skryte, I czuję jak ze światłem lekko się unoszę, Z tym światłem, które kiedyś było moim życiem. Wnet budzę się w łóżeczku jako mały chłopiec I zegar naprawiony tuż przed sobą widzę. ---

@Antoine W Piszę głównie sonety, bo tworzenie ich daje mi mnóstwo przyjemności. Czasami napiszę coś innego ale to właśnie sonety są moim oczkiem w głowie. :-) @akowalczyk Dziękuję.

Nigdy nie wyzwolę się z romantyzmu, ponieważ daje mi niesamowitą siłę i pokłady marzeń. :-)

@Antoine W Tak, uwielbiam opowieść o Endymionie i Selene. Mam jeszcze jeden utwór o nich ale nie został skończony. Coś nie mam weny by tam zaglądać.

Noooo, super. Uwielbiam takie pisanie. Zawsze będę głodny takich wierszy.

@Gosława Prędzej czy później coś na pewno powstanie. Pytanie tylko kto będzie mierzył czas? ;)

@Gosława Czas jest względny. Pomiędzy jedną a drugą sekundą wydarzyć się może nieskończenie wiele rzeczy. Mrugnięcie okiem to nieskończoność, a sen to wehikuł czasu.

@GrumpyElf mrug :-)

...kropla deszczu na policzku z padajacych z oczu łez.

Zaiste, świetny tekst!

Cudowne! Zachwycam się.

Tja... ale jedyne co w życiu jest pewne to właśnie przeszłość, a na pewnych fundamentach przyszłość można budować.

Gdyby każdy posiadał mądrość życia to nie byłoby na świecie żadnego poety. :-)

Nom, tylko, że im jestem starszy tym mniej mnie nowości pociągają. ;-)

Dziekuję ale przesadzacie. Jaki tam ze mnie Mickiewicz? Tylko wędrować umiem. ;-)