WarszawiAnka

@Mirosław_Zapała : Dziękuję za Twój głos. :)

Zapraszam Cię do odwiedzenia mojego tematu "Słoneczny schron" (link poniżej). Zawarłam tam bardzo podobne myśli. Pozdrawiam

Krótko, treściwie i głęboko. Pozdrawiam

Pierwsze dwa wersy zawierają pewną sprzeczność: "Bo tęsknię za życiem" i dlatego "chowam się". Tęsknota za życiem raczej skłaniałaby do wyjścia z kryjówki... Podmiot Liryczny jednak właśnie w ukryciu odnajduje życie, a to schronienie daje mu świat natury, paradoksalnie przewidywalny wobec zmienności świata kreowanego przez człowieka. "O bezpieczeństwo" odczytuję tu jako wołacz. Zgadzam się z przesłaniem wiersza, cudownie jest zanurzyć się w świeżej trawie słuchając cykania świerszczy i szumu liści, ale... nie da się tam pozostać na zawsze, chyba że... w marzeniach. Pozdrawiam

@tomass77 : Dziękuję. :)

Wiersz krótki, ale bardzo treściwy. Ze względu na zwięzłość i brak szczegółów można go różnie interpretować. Tytułowy "chleb" jest podstawowym i najprostszym pokarmem. Skoro Podmiot Liryczny do niego odnosi swoje pragnienia, można by się domyślać, że są one związane z potrzebami podstawowymi, które nie są zaspokojone. Peel porównuje się jednak do zmarłych z głodu, z czego można wywnioskować, że jest tak głodny życia (w różnych jego przejawach) jak głodujący chleba, Peel stwierdza też, że nie wie, "co to znaczy być martwym ani żywym". Słowa te brzmią dziwnie, jakby wypowiadane przez istotę spoza świata. Człowiek powiedziałby raczej: "nie wiem, czy jestem żywy, czy martwy". Ale może o to właśnie chodziło? Wiersz mi się podoba, skłania do refleksji. Choć jest kompletną całością, mógłby też być początkiem dłuższego tekstu. Pozdrawiam

Dużo emocji i natłok myśli. Brakuję jednak sprecyzowanej formy, która by pozwoliła je uporządkować. Może spróbować jeszcze raz - z tą samą treścią? Bardzo mi się podoba "mała, bezsilna gwiazda". Pozdrawiam

Nostalgiczny i bardzo urokliwy wiersz. Czyta się go powoli, tworząc w wyobraźni kolejne, plastyczne sceny. Myślę, że w każdym czytelniku wywoła wspomnienia o wyjątkowych wieczorach z przeszłości... Pozdrawiam P.S. Mała uwaga techniczna: jeśli nie stosujesz interpunkcji, zrezygnowałabym z wielkich liter na początku wersów; a jeśli chcesz je zachować - wprowadziłabym interpunkcję.

Wiersz ma regularny układ rymów: aabb, ccdd, eeff, gghh. Pozdrawiam

Dziękuję, cieszę się, że Ci się podobał. Myślę, że im wyższa wrażliwość, tym większa podatność na iluzje... Ludzie praktyczni, twardo stąpający po ziemi raczej iluzjom nie ulegają, chyba że ich ktoś sprytnie oszuka. Ale dla takich osób sztuka i poezja to zazwyczaj strata czasu, zbędne fanaberie. Czasami się zastanawiam: co jest lepsze? A o życiu snem i iluzją napisałam o wiele mocniejszy wiersz. Wkleję go za jakiś czas. Pozdrawiam

Wzruszający komentarz, dziękuję Sylwestrze. Wprawdzie pisałam ten wiersz głównie z myślą o iluzjach i marzeniach, które się rozwiały, oraz o powrocie do piękna uczuć, które wywoływały, ale cieszy mnie Twoja interpretacja. Tak, to prawda, nieuchronne znikanie miejsc, które były nam drogie jest bardzo bolesne. Takie miejsca później nosimy w pamięci i przywoływanie ich wzbudza dawne emocje, ale i nostalgiczny smutek. Myślę, że co jakiś czas umiera jakiś fragment naszego świata. Ale rodzą się też nowe przestrzenie... Pozdrawiam :)

@Andrzej_Wojnowski : Dziękuję za Twój głos. :)

@Sylwester_Lasota : Dziękuję za Twój głos. :)

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

Bardzo mi się ten bajkowo-marzycielski wiersz podoba i doskonale Peelkę rozumiem. Ja też bardzo lubię białe obłoczki, zwłaszcza te puchate, "barankowe", jak sunące nad głowami stadko... Pozdrawiam

@Dziękuję :)

@xTriticosecale : Dziękuję za Twój głos. :)

@Jacek_Suchowicz : Dziękuję za Twój głos. :)

@beta_b : Dziękuję za Twój głos. :)

Fuzja z wartościami - to ciekawa koncepcja. :) Pozdrawiam P.S. Uwagi: zaangażowanie ; refleksja

@Nata_Kruk : Dziękuję. :)

Dziękuję za pozytywny odbiór. :) Zdjęcia ilustrują motyw drogi, czy też ścieżki zawarty w wierszu i świeżą, wiosenną zieleń nadziei. "Słowo "właśnie" z jednej strony podkreśla, że w momencie decyzji o próbie uchwycenia tego, co minione, dawny płomień natychmiast gaśnie, a z drugiej - jest konieczne ze względu na rym. :) Pozdrawiam P.S. Tak @Alicja_Wysocka zwróciła mi uwagę na coś, o czym nie wiedziałam, lub nie pamiętałam. :)

Wiersz jest piękny i liryczny, ale z postawą Peela się nie zgadzam, tak jak @beta_b . Pozdrawiam

Tego nie zrobię - wystarczy świadomość tego, co utracone...

Najbardziej nas boli, gdy: 1) marzenia były w zasięgu ręki, ale z jakiegoś powodu nie udało się ich uchwycić 2) gdy napotkane wówczas ideały okazują się złudzeniami, a my pamiętamy nasz ówczesny entuzjazm wobec tych złudzeń...