Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tomasz Kucina

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    3 095

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    13

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez Tomasz Kucina

  1. Tomasz Kucina
    Cze! Mistrzuniu!; Wkręcam się łagodnie w wasz rewir słownej aparycji raptem tylko nieco pulsarycznym tekściątkiem, co by nie wywołać jakiegoś tsunami ;)
  2. Tomasz Kucina
    witam Kochani, dawno do Państwa nie zaglądałem, postanowiłem Was odwiedzić z jednym łagodniejszym tekstem graphics CC0 egri bikavér egerska bycza krew pompuje w czary marzenia - ona patrzy na mnie kolorem caput mortuum z tamtego obrazu jak długoszyjny czerwonak splątane dwa strunowce zamuleni w lagunie aksamitnego odurzenia pod sukiennicą gardeł pogłosem tłumione słowa na szkarłupniach kieliszków czarnoniebieskie merloty i znów nas wyprzedzi zapalenie w żyłach z wyczuwanym posmakiem garbnika w obwodach z języków wyszukanego smaku w obszarach z przypływów i odpływów lekko wytłumionej poezji urok spod ścięgien kolagenu chociaż na chwilę zapomnę o picard kwiatach i torebkach o książkach Agathy Christie które co dzień pachniały chemicznym drukiem gdy w szeptów zaciszu po kolacji rozsuwałem jej zimny ekspres gdy trąciła goleniami orientu przemycona prosto ze szczupłych kadzidełek białej szałwii --
  3. Tomasz Kucina
    Jak przebrnąłeś, to najważniejsze. Dzięki śliczne ;)
  4. Tomasz Kucina
    Rozumiem. Nie ważne, jak dla mnie za ostra tam kuchnia ;)
  5. Tomasz Kucina
    hehehe, nie, chyba na wróżbitę się nie nadaję ;) W magię czary nie wierzę, uważam - intuicja jest zawsze wpisana w pragnienie dobra - no a miłość jest przecież ludzkim cywilizacyjnym pragnieniem i wspólnym, jest więc z zasady - DOBREM, chyba bez lęków i infantylizmów. przynajmniej nie ma ich w twoim wierszu ;) Kochajmy wszystkich ludzi, a będziemy zawsze obiektywni w potrzebach bilateralnych i tych wyższego rodzaju też. ehhh, Nie za dużo - grandilokwencji w tej naszej wymianie zdań? ;] ;) Mówi się potocznie, afrykańska natura ;)) Trochę jak twój nick ;) żartowałem ;)
  6. Tomasz Kucina
    Bardzo na tak. W tym wierszu jest wielka kobieca intuicja, peelka przeczuwa swoją zaborczą moc miłości (jak się domyślam, lub pożądania) przestrzega przed nią, lecz ostatecznie realizuje to zawłaszczenie - o czym świadczy przedostatni wers. I ponieważ zrealizowałaś lirycznie zamysł już jako autorka tego wiersza ustanawiając taki właśnie epilog, mnie ta treść przekonuje - przekornie - a sam wiersz ostatecznie jest i wrażliwy i przewrotny i nawet z lekkim przekąsem. Mega-super moim skromnym zdaniem.
  7. Tomasz Kucina
    No myślę, że kończysz, bo ja w pyskówki pod własnym tekstem wchodzić nie planuję. Chyba chciałaś napisać "komentowanie komentarzy pod swoimi tekstami", bo to w istocie dokładnie uczyniłem, a że odnoszę się do tego co czytam obok własnego profilu, to mam argumenty, bo zaliż precyzyjnie zarzuciłaś mi, że punktowa reputacja nie ma znaczenia - tutaj, dla mnie ma, bo jest w regulaminie i użyciu praktycznym tego portalu, a zestawiając ten aspekt z normą używania przez ciebie charakterystycznego słownictwa w wielu komentarzach i pod enumeratywnie kolejnymi autorskimi postami, zmusił mnie naturalnie do takiej refleksji. Nie ma tu nic dziwnego. Nie traktuj forumowiczów jako uciśnionych, bo mają swój honor i szacunek. Tyle. Na serio, masz słuszność ;)
  8. Tomasz Kucina
    To dobrze, że rozumiesz. Nie widzę, realnego komentowania, jeżeli, komentujący pod kolejnymi tekstami i kolejnych autorów stawia komentarze typu "żałość wielka", albo że czyjś wiersz to "pier..olenie kotka za pomocą młotka", lub pisze, o obgryzaniu przez psy genitaliów jak się domyślam po przeczytaniu wiersza kolejnego autora. W moim rozumieniu to wymyka się ci już spod kontroli. Dla mnie (wybacz) to nie jest racjonalne. Oj, na pewno do stolika z tego wiersza nikt by ciebie nie zaprosił. Nigdzie i niczego zgłaszać nie mam zamiaru, nie jestem konfidentem, i to nie moja sprawa. Proste.
  9. Tomasz Kucina
    Napisałem wyjątkowo wiele tekstów ultra nowatorskich bym musiał wstydzić się za bardziej klasyczne słowa, więc nie czyń sobie absmaku. Czytaj ze zrozumieniem, pisałem o szpachli na maskę MUZY Terpsychory, nie napisałem, że ty jej wymagasz osobiście. Tańcujesz jak ta właśnie MUZA dosłownie pod każdym tekstem na portalu z hejtem, potrzebujesz jakiegoś dowartościowania? Nie widziałem, żeby ktoś nowy w serwisie krytykował wszystkich autorów bezwzględnie i pod krechę, punkty reputacji mają więc kluczowe znaczenie, bo wskazują mi na jakość i wkład komentującego jaki wnosi do tego miejsca, widzę, że masz ich kilka a krytykujesz wybornych autorów, którzy wypracowali dwa-trzy razy lepsze rankingi niż chociażby skromniutki ja, przyznam dla mnie to dziwne. Ale widzę, że szacunku nie masz za grosz do nikogo, skoro słynną diwę i gwiazdę polskiej sceny muzycznej - Violettę Villas, artystkę o niespotykanej skali głosu i sumienną orędowniczkę ochrony zwierząt, uczyniłaś w swoim wierszu obiektem kpin notabene - pretendując osobowo i osobiście do imidżu samego Johna Malkovicha (jak doczytuję w twoim komentarzu pod tekstem), nie za daleko? nie za wysoko? Nie za bardzo apłciowo? Uważaj, jak będziesz wszystkich rugać po kolei - administator może ciebie w końcu wygasić. Bo to nie są realne komentarze, ale krytycyzm bezmyślny - pod krechę. Moją odpowiedź potraktuj jako dobrą radę a nie awersję osobistą. Myślę realnie.
  10. Tomasz Kucina
    Potrzebujesz szpachli na maskę Terpsychory , że ci się kojarzy z lamentem i osiemnastowiecznym buduarem? Widzę, że wszystkich tu krytykujesz, jedziesz po bandzie, ze mną tak nie będzie, degradujesz autorów beznamiętnie a reputacja w fazie prenatalnej.
  11. Tomasz Kucina
    Jeżeli spontanicznie to przyjmuję. Nie dziw się mnie, że zareagowałem na twój komentarz, po prostu nie przywykłem, by ktokolwiek komentował moje teksty w języku rosyjskim. Trochę mnie to zaskoczyło, gdyby ktoś położył komentarz nie wiem, np. powiedzmy w pakistańskim czy kaszmirskim urdu, albo w języku inuktitut czyli eskimoskim, albo dowolnie innym zdziwiony byłbym identycznie. Co ci wolno a czego nie - to ja o to nie pytałem, bo w twoje prawo i potrzeby dowolności komentarzy absolutnie nie wnikam, ani o nich nie dociekam, na pierwsze i podstawowe moje pytanie w poprzednim komentarzu jednak nie odpowiadasz. Więc nie ma tematu. Moje teksty nigdy nie były polityczne, raczej społeczne. Dziękuję za słowo pod utworem. Pozdrawiam.
  12. Tomasz Kucina
    Dziekuję bb, fajnie, że utwór trafił do twojej wrażliwości. Bo jest dość oszczędny, a wiem, nie raz pisaliśmy o tym, że ty należysz do autorów preferujących oszczędne formy, ponieważ masz w takich sposobach prezentacji tekstów ugruntowane doświadczenie i niewątpliwie wprawę - to miło mi, że zauważyłaś ten akurat mój tekst. Pozdrawiam i doceniam.
  13. Tomasz Kucina
    A dlaczego po rosyjsku komentujesz? Masz może jakieś konotacje z Rosjanami, że tak spontanicznie ci wyszło czy jak? Uważam, Rosjan za uduchowiony w kulturze i mega romantyczny naród, ludzki przyjazny - chyba że to jakiś ukryty afront? Gdyby tak było, to informuję, że nie musisz mnie akurat stawiać w zaplanowanych antagonizmach do innych narodów, nacji, czy ras. To, że w awatarze mam orła nie oznacza, iż mam ksenofobiczno_lubne poglądy, wręcz przeciwnie, a polskie Godło - uważam - powinno się kojarzyć zawsze z tolerancją, naturalnym szacunkiem i miłością do Ojczyzny, oraz równolegle - z poszanowaniem dla innych narodów. Rosjan akurat lubię i szanuję. Mnie nie musisz układać w nieuzasadnione antagonizmy tym bardziej słowiańskie. A piszę o tym wszystkim, bo spoglądam na twój ostatni wiersz, który na pewno nie stoi w szacunku do Ojczyzny, tym bardziej, że już w tytule wiersza "rzecz pospolita" jest z małej litery a treść rzekłbym lekko kontrowersyjna. Co to za demonstracja u ciebie? hmm?
  14. Tomasz Kucina
    To świetnie, serduszko powiadasz? Człowiek to wymagający mechanizm ;), ale mówią wszystko jest za miłością, ucho - które wysłucha, ramię które przytuli no i serce które zrozumie. Dziękuję @M.A.R.G.O.T, tekst niezbyt finezyjny ale przynajmniej spontaniczny, pozdrawiam wieczorowo ;)
  15. Tomasz Kucina
    Ja sobie myślę, że autor chyba świadomie użył koturnowego języka, by podkreślić cały aspekt biblijny w treści (jeżeli w ogóle tam jest?), a sama "skała" odnosić się może do "Św. Piotra" i Kościoła Chrystusowego budowanego na "skale"? Ale, to tylko moje wyobrażenia i być może nieuzasadnione sugestie. Sam autor na pewno się odniesie i dopowie nam precyzyjniej. Mnie ten wiersz się podoba, no ale ja lubię także i bardziej klasyczne normy.
  16. Tomasz Kucina
    To jest bardzo celny komentarz. Zwłaszcza w wymowie odczuć owych statystujących i świadków, notabene dowolnie - poety- jako przypadkowego świadka, czy również innych aperiodycznych - okolicznościowych obserwatorów, bo przecież możemy tu sobie wyobrazić innych spacerowiczów, a każdy człowiek dobrej woli widząc zakochanych ludzi nabiera tej energii o której ładnie nas informujesz w komentarzu. Miłość to wielka siła. Dlatego ta zastosowana przeze mnie metafora "stylu retro", spełnia podwójną rolę, raz jest opisem klimatu tej kolacji, samego anturażu kawiarnianych bibelotów na stole przykrytym obrusem, ale i również: "styl retro" może być asercją zadziwienia tego nieco starszego poety, który autorsko utożsamia się z zaobserwowaną sytuacją (z parą). Obserwator wchodzi więc trochę w rolę oblubieńców - oczywiście raptem wyobrażeniowo i lirycznie - sam zatem ewoluuje w styl retro, staje się takim lekko zapodzianym w czasie narratorem. I to chciałem podkreślić w działaniu tego tekstu. Dzięki Pozdrawiam.
  17. Tomasz Kucina
    Bardzo ciekawie. Tak jakby w dwóch płaszczyznach i do wyboru czytelnika. 1. Monolog człowieka codziennie doglądającego swojego ogrodu, w natłoku zajęć i pracy odczuwającego satysfakcje z tego powodu. 2. Spojrzenie Stwórcy na swój "ogród biblijny" na planetę i nadrzędną rolę człowieka usytuowanego przez Boga na niej. "Gościnna" rola ogrodu to moje przeświadczenie o tym, że według woli samego Boga - dla każdego człowieka, każdego zwierzęcia i rośliny ogród ten jest domem i ty jako autor to doceniasz. Dostojny wiersz, mądry, koncyliacyjny i chyba napisany w głębokiej świadomości.
  18. Tomasz Kucina
    Dzięks Iwonko. Idzie sobie poeta zagląda przez szybę do lokalu, i wyobraża sobie o czym tam oni, ci młodziutcy "zakochańcy" deliberują? I pewnie dość banalny i tradycyjny naszyjnik w wierszu przemianowuje w perełki, a co tam, niech mają wiersz ubarwiony - klasyczny. Pozdrawiam ciepło. Taki to opis w didaskaliach tego wiersza ;)
  19. Tomasz Kucina
    Dziękuję Radku, dość łagodny, wyciszony to tekst. Treść usytuowałem w praktyce klimatów bliskich chyba każdemu człowiekowi, gdzie ludzie obdarzają się szacunkiem i polegają na sobie. Tyle prób szoku ostatnio wydarza się w licznych publikacjach, że podążyłem w kierunku ludzkim klimatycznym. Zwyczajny flesz aglomeracyjny - jakby zanotowana chwila dowolnego poety idącego ulicą i zauważającego spontanicznie młodą parę zakochanych ludzi - przez witrynę restauracji. Thx. Pozdrawiam serdecznie.
  20. Tomasz Kucina
    graphics CC0 była w koronkach w muślinowe kółka biały stół - przyodziany w obrus platerowana szkatułka stała na nim - a w niej pereł ogród patrzyła spod rzęs spod zatuszowanych powiek przyciemniała półmrok stearynowej świecy gdzieś motylki fruwały we głowie a nad głową esy floresy małoważną się stała szkatułka z ornamentem - z weluru wyściółką w jej olśnieniu - perłowy naszyjnik a ja zdobyć pragnąłem serduszko więc ująłem subtelnie dzbanuszek ten z wygiętym magicznie dziobkiem cukiernica obok - i mlecznik przesączyłem - przez usta jej słodkie kawiarnianą miłosną nutkę z filiżanki wieczorem letnim aż się zdziwił komplet do espresso w eleganckim włoskim wydaniu jak się miłość sprawdza w stylu retro zakochani: mówią dobranoc --
  21. Tomasz Kucina
    Oczywiście, rozumiem. Wypowiedziałem się tylko co do praktyki moich odpowiedzi, trudno mi wciąż odpowiadać na podobne sugestie. Rzecz oczywista, że nie musisz czytać wszystkich komentarzy, ja też nie czytam wszystkiego, to była tylko maleńka sugestia, niezobowiązująca - bo autentycznie - nieładnie trochę wygląda jak autor odpowiada powtórkowo, a gdyby odpowiedzi nie udzielił, to wówczas nie wygląda to dobrze, bo jedni otrzymują odpowiedzi a- inni nie ( autor milczy nie chcąc klonować sugestii które już wyjaśniał). Wszystko ok. Czołem ;)
  22. Tomasz Kucina
    Jak Anioł Struż ten Tato, piękny tekst, bo bardzo subiektywny. Napisany w tym ważnym Dniu wpisuje się w normy szacunku dla Taty i ku Ojca pamięci jak rozumiem. Miło się czyta takie ambitne i czyste - męskie wyznania. Pozdrawiam.
  23. Tomasz Kucina
    Zmierzasz zawsze w tak różnych kierunkach we własnych tekstach, że nie skomentuję jak rozumiem utwór. Ale podoba mi się bardzo, i własne wyobrażenie mam, czci warte, a twoje percepcje są nieokiełzane więc poczekam może coś dopowiesz ;P. Super. Pozdrawiam ;)
  24. Tomasz Kucina
    Skoro tekst przypadł do gustu to dziękuję. Miło usłyszeć. Co do Tuwimowskiej "Lokomotywy" to w zasadzie moźna doczytać w poprzednich komentarzach jak ten temat widzę. Poponuję państwu czytać nie tylko teksty właściwe ale i komentarze, bo trudno autorowi bez przerwy pisać o tym samym. Niewątpliwie można ujrzeć jakieś pole rytmiczności w obu wierszach. Ale przecież rytmika w liryce ma podstawy w wielu wielu tekstach. Ten mój utwór nie ma nawet wspólnych podstaw z Tuwimem co do budowy, choćby ilości sylab. Tuwim w "Lokomotywie" stosuje różnorodną liczbę zgłosek w wersach i strofach, u pana Juliana są wersy 10_zgłoskowe, ale i 5_zgłoskowe i 11asto i 12_stozgłoskowe, bardzo dopieszczone i innowacyjne jest to metrum, klasyk Tuwima jest nieregularny co do układu wersyfikacji, zmienna jest długość poszczególnych strof, mój tekst nie jest w ogóle stroficzny jest mocno regularnym 10_cio sylabicznym wierszem z jednym małym wyjątkiem w przedostatnim wersie. Jest w gruncie rzeczy cyberpunkowym sylabotonikiem z maską futurystyczną i pisząc go kiedyś tam, szczerze nie miałem nawet w głowie Tuwima, ten tekst realizuje cechę dekadencji, można tu dostrzec turpizm, może nie jest to do imentu pochwała brzydoty, ale raczej obraz technologicznej destrukcji. "Lokomotywa" Tuwima jest wierszem-bajką, emanującą bazą kolorowych przedmiotów, bibelotów, instrumentów, zwierząt i w końcu ludzi różnorakiego autoramentu i zawodu (podróżujących), którzy raczej nie mają problemu z akceptacją parowozu i wizjom schyłkowym swojej epoki nie ulegają, a sam autor proponuje nam ton zafascynowania tym żelaznym mobilnym środkiem lokomocji. Mój tekst to - odium. No nie wiem, czy uzasadnione są aż takie porównania do klasyków Awangardy Krakowskiej, tu takiego podrzędnego tekściarza jak ja, "miasto, masa, maszyna", dyscyplina intelektualnego przekazu na pewno wychyla się z tej treści, skoro piszesz wiersz "technologiczny", operujesz skondensowaną metaforą to jest w tym tekście podglebiem i tak on miał wyglądać. "Toporność, brak polotu i rzemiosło" musi być i drażnić w każdym elemencie - futuryzmu, bo każdy tekst "technologiczny" jest futuryzmem. Dadaizm to na pewno nie jest, logika, sens, przesłanie są wyraźnie wyczuwalne i świadomie zastosowane. Czy takie wiersze się podobają czy raczej nie?, to już kwestia gustu i percepcji odbiorcy. Różne rzeczy ludzie lubią. Peiper, Tuwim, ho,ho,ho, zbyt uznaniowo ;))) Wolniej ;))) LOL ; Dziękuję obu komentującym za słówko, Pozdrawiam serdecznie.
  25. Tomasz Kucina
    Rozumiem, że zaplanowana deformacja i dekompozycja ma charakter asymetrii treści - przesłania oraz również asymetrii graficznej. Liczne epifory nadają temu tekstowi charakteru powtórkowego marazmu to swego rodzaju deja vu, a może nawet rodzaj prekognicji czyli powtarzający się w ciągu zamkniętym obraz wyobrażeń z przyszłości.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...