Deonix_

PL = podmiot liryczny

Podepnę się pod Waldka, bo mi taki układ tekstu też niezbyt przypada. Co do myśli przewodniej- osobiście nawet tę samotność lubię, są gorsze rzeczy na świecie. Ale rozumiem, że osamotnienie jest tu bliskoznaczne z bezsilnością, stąd całe nieszczęście Peela. Osobiście nie lubię, gdy ludzie stawiają samotność i bezradność na równi, dla mnie nie są to tożsame pojęcia. Niemniej spodobało mi się, że Peel poszukuje pocieszenia w literaturze, próbuje pisać (co też mu się niezbyt udaje) :) Co do technicznej strony wiersza, to mogłabym z pewnymi wycinkami przekopiować swój poprzedni komentarz pod Twoim tekstem. Ale się aż tak tym nie przejmuj, pisz dalej - przynajmniej wyładujesz emocje :) Zostawię jeszcze od siebie "parę linijek" w odp. na Twój utwór: pisz linijki gdyś smutny mogą być nawet nieskładne kreśl piórem w powietrzu głupoty i ogniem natchnienia stal hartuj Pozdrawiam :)

O ile pozostawienie w domyśle, że Peel jest zostawiany przez adresatkę jest dla mnie do przełknięcia, to reszta uwag Justyny jest jak najbardziej słuszna, wg mnie. Skoro piszesz (w komentarzu) o całkowitym otwarciu może warto dodać do czasownika "otwieram" zaimek zwrotny "się"? Przemyśl. Nie będę powielać wpisu Justyny, więc od siebie dodam tylko, że jednosylabowe akcenty są tu dla mnie irytujące, pomijam już patetyczność i zastosowanie w tekście wyświechtanych eksponatów. Ale każdy jakoś zaczynał, więc nie zniechęcaj się. Wybacz, ale tyle dziś ode mnie :) Pozdrawiam :)

Z tego, co mi wiadomo, to administrator podpiął "Prozę" pod "Wiersze gotowe", po to, by więcej osób tam zaglądało. Dziwny to zabieg, ale być może skuteczny, sieokażesie :) A co do warsztatu, to jest to rzeczywiście nieprecyzyjnie nazwane, spisana proza też jest przecież utworem. Osobiście nie mam nic do działu "Warsztat", wszystko można przecież ulepszać, jeśli ktoś się czuje niepewnie. Tosieugadałam :) Pozdrawiam :)

Dobry, mocny wiersz z istotnym przesłaniem, fajnie, zgrabnie poprowadzony, ciekawe neologizmy. Ujmująca pointa. Widzę, że po lifitingu, ale takie poprawki mogę zaakceptować :) Pozdrawiam :)

Nie przeszkadzasz :)

A to mnie zaskoczyłaś, bardzo miło zresztą, bo się w międzywojniu i starych piosenkach durzę :)) I fajnie, że zachód widzisz. Dzięki serdeczne, pozdrawiam D.

Znaczeniowo się nic nie zmieni, ale... no sama nie wiem. Niemniej za propozycję dziękuję :) Rozumiem, że wolałabyś inne rymy tu uwypuklić? Pomyślę, dzięki za zwrócenie uwagi :)

Wg mnie byłoby lepiej, może nie tak obrazowo i poetycko, ale merytorycznie poprawniej. Spokojnie, nic się nie stało, ja też miałam ostatnio ciężki tydzień i jestem rozkojarzona i chimerna, być może bardziej od Twojej kotki :)

Coś się chyba dzisiaj nie rozumiemy.

Przyznam, że pomyślałam o tym, ale czasami jakieś dawne zboczenie się przeze mnie przebije :)

Witam, też mi się pierwsza wersja bardziej podoba :) Pozdrawiam :)

Dla mnie jest w porządku, jest rytm, to jest dobrze, nie ma przerzutni, więc nic się nie tnie, nie jestem aż taką wredotą, by się o to czepnąć :)

Podoba mi się obrazowanie w tym wierszu, jak dla mnie przyjemny w czytaniu, pobudza wyobraźnię i ma wyraźny przekaz, z którym się identyfikuję w dużej mierze. Jednej rzeczy bym się tylko przyczepiła, jeśli pozwolisz: ozon to też tlen, tylko ujęty w cząsteczkę trójatomową w ilości powyżej 2 x 10 do pot. -5 g/l może być szkodliwy dla zdrowia (za PWN). Pozdrowienia :)

Dobrze rozumiesz, fajnie, że pasuje. Dzięki za odwiedziny Pozdrawiam D.

Dziękuję Maro, fajne to Twoje czytanie, aż się zastanowię, czy go nie wykorzystać. Serdecznie :)

Nie ma taśm, prawda. Miało być niepokojąco i frapująco, dobrze się wczułaś. Cieszę się, że wiersz Cię skłonił do przemyśleń. Dziękuję. Pozdrawiam ciepło D. @Blinder Tobie też dziękuję i pozdrawiam.

słońce zawodzi na całej linii jękiem spalając widnokrąg a ja to zajście wpisuję w pamięć dokładnie sumiennie na stałe i dręczę się i pocieszam od tyłu puszczając taśmę

No, nawet ciekawie napisane. Może bym zwersyfikowała inaczej, a.. może i nie :) Fajne, "obtulone" słowami rymy. Z przekazem się nie zgadzam, bo sytuacja polityczna nie jest taka znów najgorsza, jak dla mnie. Ale to jest tekst z mocą i potencjałem, zdecydowanie. Pozdrawiam.

błogi spokój śnieżna jasność błyszczy miękko na styku sunie tylko słońca diament po jedwabiu błękitów dzień polarny mlecznym światłem wciąż rozszerza horyzont noce wyschły w źrenicach szorstki granat wpadł w nicość

A mnie tu rymy jakoś nie przeszkadzają, choć zwykle w takim układzie są dla mnie drażniące. Tutaj jednak tak groteska - być może niezamierzona - podoba mi się, trąca czarnym humorem. Odrobinę mi przeszkadza arytmiczny wers: i błąd ortograficzny w nim zawarty, a także: trochę mi ten uśmiech na policzkach nie pasi, prędzej dołeczków czy łez bym się tam spodziewała, bezpieczniej jest pisać/mówić o uśmiechu na twarzy wg mnie, choć rozumiem, że rymowana forma wiersza wymusiła na Tobie takie rozwiązanie. Wiersz chyba miał na celu ośmieszyć perfekcjonizm, jeśli tak, to się bardzo udał. Pozdrawiam.

Ładnie napisany, koronkowy wiersz, też znam te (sprzeczne) odczucia :(( Niezręcznie mi trochę przy tym tekście dłubać, ale w jednym wersie rytm mi się załamał (przy czym nie wykluczam, że to celowe) i jeśli pozwolisz - zaproponuję Ci fakultatywną poprawkę wyrównawczą : czytam sobie: i niebu na złość zabrać chmury Pozdrawiam.

Jakoś się z tym nie zgadzam, a przynajmniej niecałkowicie. Owszem, nie na wszystko mamy wpływ, nie da się uniknąć wszystkich nieszczęść. Ale nie jesteśmy w naszej szarej codzienności całkowicie bezradni. Pozdrawiam.

Chwała Ci za podjęcie się takiego tematu w minimalistycznej formie. Wiara chrześcijańska ma w sobie wg mnie sporo masochistycznego profetyzmu, lecz przez to też daje nadzieję wierzącym i pozwala im zmierzać się z codziennymi problemami. Pozdrawiam.

Fajnie piszesz, bardzo plastycznie :) Chyba Cię będę czytać :) Ale do papierochów w literaturze (i w ogóle) mam awersję. Pozdrawiam :)