Czarek Płatak

Może o mnie, może o Tobie, a może jeszcze o kimś innym (niepotrzebne skreślić) :) Odpozdrawiam Nic nie powiem. Jak grób milczę :) Ślę uśmiech Dziękuję i z serdecznością pozdrawiam A kiedy tylko będzie po drodze ;) Oj tam, oj tam. Nie ma co wybaczać. Z ciekawością i przyjemnością czytałem Twój komentarz. Serdeczności! Dziękuję za czytanie i przymyślenia tutaj zostawione. Nie sugeruję nic więcej poza tym co już jest w 14 wersach. Cieszy mnie, że budzą jakieś emocje i zmuszają do zastanowienia. Dziękuję za odwiedziny Pozdrawiam I słusznie, bo to część zintegrowana z nami niezwykle ściśle ;) Pozdrowienia :)

Ja Jestem w mazi płodowej, która cię pokrywa kiedy płaczesz pierwszy raz ja pierwszy raz płaczę ssę sutki twojej matki jest też moją matką ona i dla mnie nuci kiedy cię usypia. Z tobą uczę się chodzić, upadać i wstawać mówisz mną a ja ciebie wypowiadam sobą doświadczając na codzień czynisz mnie bogatym i część darmo oddajesz kiedy się zakochasz. Serca twoich partnerów szukały spełnienia ich nadziei i marzeń w zespoleniu ze mną krew z krwi twojej kość z kości jest moim owocem a drugi brzeg i jego brat czas są wrogami kiedy w płuca nabierzesz swój ostatni oddech przed oczami przewinę ci nasz film i zgasnę.

:))))) Już nam wyśpiewali i wybudowali Straszny Dwór. A miał być nominalnie dom dla wszystkich i jak w domu się czuć wszyscy mieli. Super fraszka! Pozdrawiam

Wyobraziłem sobie ten tekst w punk rockowej, wywrzeszczanej oprawie. Mniut!

Świetny wiersz. Najpierw pomyślałem, że nie zdradzałbym od razu w tytule kto jest bohaterką. Jednak taka to konstrukcja jak się zdaje, i pasuje, i jest dobra, i czytałem z przyjemnością :)

Każde pokolenie chce i chyba zmienia świat. Nie wiem tylko, czy na lepsze, a przecież ruch powinien być w tą stronę. Chcę wierzyć :) Pozdrawiam

Ograniczyć internet. To zdecydowanie pomaga. Pozdrawiam

Podoba mi się ta wisielcza choinka. Jedyne zastrzeżenie budzi we mnie zagęszczenie rymów gramatycznych. Z pozdrowieniami

No, chyba że mu jakaś serce skradnie. Wtedy, niestety nader często giną też niektóre marzenia. Pozdrawiam

Bywają też takie bez wyrazu, ale jak takie opisać? Żarcik Wiersz czytałem z pełnym zainteresowaniem, bo podjąłeś temat, który fascynuje mnie od dziecka. Uwielbiam przyglądać się twarzom ludzi i próbować przez ich wygląd zajrzeć w historie noszących je ludzi. Pozdrawiam

Powiadasz mistrzu? ;)

Fajny temat. Wielkrotnie zastanawiałem się, czy po pierwsze rzeczywiście istnieje tzw. druga połowa, i czy ludzie kiedyś tam, gdzieś nie minęli się o włos tracąc tym samym szansę na najpełnieksze ze spełnień w miłości. Z pozdrowieniami

@Radosław @beta_b, @Marek.zak1, @Gosława, @Dag, @Leszczym, @Waldemar_Talar_Talar, @Wątpiciel, @Wieslaw_J._Korzeniowski, @huzarc, @iwonaroma, @Natuskaa, @Antoine W, @Annie Przepraszam, że tak późno. Gwoli szybkiego wyjaśnienia tekst wiersza to pewna fuzja zachowań jednej z moich koleżanek, która dążąc do samorozwoju, głównie duchowego jednocześnie odcięła się zupełnie od rzeczywistego świata, krzywdząc dodatkowo niektóre z osób z jej kręgu, bo ze swoimi problemami, smutkiem nimi wywołanym wnosili w jej życie 'negatywne wibracje'. Tym sposobem odrzucila od siebie kilku zdeklarowanych jej przyjaciół. A fuzją jest przez drugi motyw jaki postanowiłem wpleść w tą historię. Motyw związany z wykorzystywaniem większej ilości wolnego czasu, który niektórym (nie mi, niestety) przyniosła pandemia. Takich, które (i chwała im za to) postanowiły stać się lepszymi ludźmi, a jednocześnie przez izolację, brak częstszych kontaktów z drugim człowiekiem stali się ludźmi bardziej drażliwymi, szybciej wpadającym w rozmowie w zdenerwowanie, ppwarkujacymi. Ludźmi, którzy chcąc stać się lepszym jednocześnie odkryli, że bliskość innych ludzi budzi w nich negatywne emocje. Czy możliwy jest wówczas rozwój duchowy? Nie wiem, nie jestem specjalistą od duchowości. Wiem, że praktyka medytacji w osamotnieniu to czesto stosowana metoda doskonalenia ducha. Jednocześnie w swoiej naiwności chcę wierzyć, że człowiek o pięknej duszy to człowiek pozbawiony takich uczyć jak niechęć wobec drugiego człowieka. @Sylwester_Lasota, @Moondog91, @Vanilla @23. Dziękuję za wizytę i zostawione serca. Pozdrawiam serdecznie

Powiedziała — ostatnio dużo pracuję nad samodoskonaleniem: — joga, medytacja, weganizm, lektura. Dla ciała, ducha i umysłu, wyzbycia się ego, pogłębienia empatii, zwiększenia świadomości, stania się lepszym człowiekiem. Newsów nie śledzę — za dużo tam nieszczęść. Nie wychodzę z domu, nie utrzymuję kontaktów — ludzie mnie wkurwiają.

Możeliwe, że fakt, iż sam cierpię na opisywaną przypadłość nieco ułatwił mi oddanie klimatu. Dziękuję za czytanie i jego ślad. Serdeczności!

Dzięki za chęci :)) Z pozdrowieniem

Ano nie ma. Dobrze jest ognisko okopać, albo zaopatrzyć się w osłonę paleniska ;)) Pozdrowienia i ukłony

Trochę tak, ale co z tego skoro ciepło bijące z tego tekstu jest wyczuwalne niemal fizycznie :) Pozdrawiam

To jest wiersz między innymi o moich rodzicach. Taka sytuacja to okropny dramat. Patrzyłem na to z bardzo bliska. Na to spalanie się, na znikanie, rozmywanie się. Ludzie potrafią się w tym zatracić wręcz do obrzydliwości. Duże serce za ten wiersz ode mnie.

@huzarc, @dmnkgl Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam

Przekażę. Jeśli Go kiedyś spotkam ;) Dzięki i pozdrawiam @Sylwester_Lasota, @Gosława, @Agrafka(niestety, wegetarianie też miewają), @fregamo, @Marek.zak1, @Karina Westfall, @Kot Serdeczne dziękuję za czytanie i słowa komentarza. Możliwe, że zakamuflowałem właściwą naturę podmiotu zbyt mocno. Jakkolwiek zdarzają mi się bóle migrenowe, a jeszcze częściej piekielne szumy to nie ja jestem podmiotem. W celu jego łatwiejszej identyfikacji dodałem motto, które częściowo podsunęło mi pomysł na treść tego sonetu. Z gorącymi pozdrowieniami :)

„Bóg jest martwy! Bóg pozostaje martwy! I my go uśmierciliśmy! Jak pocieszymy się, mordercy nad mordercami? “ F. Nietzsche Migrena Wszechwiedzący mózg tętni cierpieniem wszechwiedzy, aneuryzmą w nim pęka każda niegodziwość, od drobnego świństewka, po zdradę parszywą, kiedy proch z drzewa zszedłszy, ciągle się bydlęci, w biały wizg nieustanny zlewa się kaskada pękających serc, złych słów i zimny syk stali, lament małych, gwałt murów, huk wystrzałów twardy, nawet kiedy krwi kropla na ziemię upada, to gdzieś jeszcze, gdzieś jeszcze i stają się deszczem, dudniąc echem żelaznym jak miliardy dzwonów, tylko opium modlitwy jest się w stanie przedrzeć, zejścia ciężkie są, częste, chce więcej, chce znowu i to jedno pytanie zadaje wciąż sobie — może mógłbym nareszcie umrzeć, albo odejść?

@Karina Westfall, @Nejczer, @Franek K, @beta_b, @Moondog91, @Antoine W Dziękuję z całego serca

Mówią, że jak posieje to zbierze. I ja w to wierzę. Nawet jeśli z ziarna nie wykiełkuje spodziewana roślina to wszystko jest nauką. Nawet, a może przede wszystkim porażki. Oby bylo tak i w tym przypadku. Pozdrowienia

Nie lubię odkładać, bo albo energia się wypali, albo zasypie się gdzieś w tym worku na dnie. Nawet nie fajnych rzeczy nie lubię przekładać - niech jest już z głowy. Pozdro Kostka!