Czarek Płatak

Nie piję alkoholu, ale po nocy w gardle zwyczajowo chrzęści. Dzięki za wizytę Pozdrawiam

Dzień dobry Wibrujący nadgarstek zapuszcza włoski pod skórę przenika do umysłu podnosi dłoń z palcem wskazującym który dławi drżenie już bez drżenia na czoło rękę ciężką jeszcze ręka trze zaklejone powieki ręka trze bruzdy trze okopy trze czoła w których się krew zbiera krzepnąc ręka trze mięsiste przekleństwo jak nabrzmiałe krocze i macki myśli pelzną po ścianie jedna zgarnie wszechwiedzące oko druga ptakiem za okno nim się w nim utopią nad wiosennym ogrodem nad ogrodem martwym gdzie spomiędzy gałęzi przebija biel czaszki nie nogi a podłoga schody są ruchome trzeszczy podbródek i szum jest szkoda że to nie lasu szum czasem wiatru jękliwe lamenty że na kwietnej gałęzi gdzieś się ktoś powiesił suche gardło nie może znów odkrztusić nocy w kubku kawy biją dzwony — dzień dobry dzień dobry

Zasługuje. Choćby z powodu tych dziesiątków powodów ;)

Udało, oj jak udało :))

@huzarc, @Natuskaa, @iwonaroma, @dot., @Pan Ropuch, @heks, @Franek K, @Moondog91 @emwoo Dziękuję ?

Gorzej jak się tę wiarę straci. To spotkanie z dziwką Bukowskiego na serio? Musiałby być chyba staruszką.

Niesamowicie wprowadzasz tą zimą. Aż musiałem wyjrzeć za okno, by upewnić się, że nie jest tak jak czytam. Proces oddany kapitalnie, jakbym oglądał film dokumentalny, slow motion pełnego cyklu życia. Świetny

Jak zarobić na poezji? Kurcze, chyba pisząc kryminały lirycznie prozą :)) Pozdrawiam

Świetna lekcja historii Marku. Dzięki :)

Lekkie, miękkie, ciepłe życzenia. Spełnienia :)

Że wyrzuty sumienia? Lubię sabaty ;)

To znalazłeś się chyba we właściwym miejscu. Mam wrażenie, że niemieszczenie się jest domeną ludzi większej wrażliwości. Ludzi szeroko pojętej sztuki, które wychodzi z nich, w nich się nie mieszcząc w postaci w takich lub innych dzieł. Co do samego tekstu czyta się go bardzo dobrze. Sam niesie. Czuć pociąg autora do form dłuższych. Może prozy poetyckiej. Z poważaniem i pozdrawiemiem

Nawt nie wiesz Beto jak szeroki uśmiech wypełzł na moją najpiękniejszą z najbrzydrzych gąb kiedy przeczytałem, że zauważyłaś te 'puste sny', bo gryzłem się tutaj nad kilkoma możliwościami finalnie wybierając tę właśnie uznawszy, że przez swoją prostotę robi robotę właśnie :)) Osobiście wolę swoje wiersze dla odbiorcy węższego, ale czasami wyłażą ze mnie i takie. Żeby odsapnąć, czy co może ;) Z uszanowaniem Dzięki za czytanie i słowa. Pozdrawiam Tego nie powinny. Jest wiele rzeczy, których dziecięce serca nie powinny być narażone dźwigać. Niestety są one i zapewne póki człowieka na ziemi stanie będą bezbronnymi i niewinnymi ofiarami poczynań dorosłych. Pozdrawiam Dziękuję za te słowa Pi. Taraz zacząłem się zastanawiać, czy nie jest łatwiej rozpoznać autora po wierszu kiedy buduje strofy w oparciu o rymy. Było nie było obok podejmowanych tematów tzw flow, czy stylu wypowiedzi jest to dodatkowa cecha wplywakaca na kształt utworu, dodatkowy trop, który może naprowadzić do konkretnej osoby. Dzięki Pozdrawiam zawsze serdecznie Oj, nie wiem, nie wiem. Czasami mam wrażenie jakby ono chciało jednego, a ja zupełnie czegoś innego :) Dziękuję za wizytę Serdeczności @huzarc, @Natuskaa, @iwonaroma, @dot., @Pan Ropuch, @heks, @Franek K, @Moondog91 Dziękuję ?

Dziękuję Panie Kolego :) Pozdrawiam Dziękuję Nie wiem dlaczego, może czuć to w wierszach, ale czułem takie w nas podobieństwa Kocie. Serdeczności Czasami wydaje mi się, że tacy ludzie nabierają przez częste niepozytywne doświadczenia jakieś dodatkowej siły, by się nie poddawać. Oby tylko starczyło jej na całą drogę. Dziękuję i pozdrawiam Są, były i niestety będą... Pozdrawiam Marku Nie wiem czy to dobrze Dag, że o emocjach, ale bez emocji. Skojarzyło mi się ze słynnym zdaniem Mickiewicza o poezji Słowackiego, że 'kościół bez Boga'. Oczywiście nie równać mi się, co najwyżej wieczne hołdy składać (szczególnie owemu Kościołowi), ale masz rację, że to dosyć chłodny tekst. Może ten chłód powoduje wstrząsający niektórymi z czytających odbiór. Może po tylu latach już nie ma ognia w tych wspomnieniach tylko deszcz i chłód właśnie? Jedno jest pewne - więzi więżą. Dobrze kiedy nam w takich więzach ciepło i wygodnie, ale gdy tak nie jest człowiek chciałby się z nich jakoś otrząsnąć. Nie zawsze się jednak jak wiesz da. Pozdrawiam serdecznie

Monolog wewnętrzny Że nad tobą trzaskały pięści i latały okruchy szyb, że podłogi pod tobą z tej krwi już nigdy nie zdoła nikt zmyć. Że ci noce krzyki rozpaczy w strzępy pruły jak tępy nóż, że siniaki na twarzy, łzy matki będą z tobą na zawsze już. Że dom znaczył te cztery kąty, gdzie się cierpi w milczeniu i śpi, że nie umiesz zapomnieć o tym, co to znaczy mieć puste sny. Że cię stopy zdeptały, których miał muzyką być lekki krok, i że jadem usta opluły, z których trudno było cię zdjąć. Że przed siebie przesz chociaż wiesz, że są pisane ci wiatr i deszcz, ja dziękuję ci moje serce, że nie pękasz, wciąż bijesz, że chcesz.

Dzięki Marek. Pisząc ten tekst trafiłem na taki cytat z S. J. Leca: burząc pomniki oszczędzajcie cokoły. Zawsze mogą się przydać. Rzeczywiście na miejsce zrzucanych jednych drani pojawiają się kolejni pretendenci do wiecznej chwały, ale kiedy na światło dzienne, po latach wypływają jakieś niecne sprawki potrzebni są burzyciele pomników. I to według mnie jednak coś znaczy, owszem symbol, ale jeśli społeczeństwo uchonorowało człowieka za jego życie pomnikiem/ami, by później dowiedzieć się, że jednak nie był on osobą nań zasługującą to dlaczego jego podobizny miałyby nadal wdzięczyć się z cokołów. Pozdrowienia i serdeczności

Rzeczywiście. Może dlatego, że u mnie średniówka tak daleko nigdy nie występowała nie doliczyłem się jej :) Wzajemnie, udanych wakacji!!

Dziękuję za uwagę i sugestie. Tekst z zamierzenia jest mniej liryczny. Miał przypominać wypowiedź jaką mógłby usłyszeć reporter zadający pytanie o metody przewracania pomników komuś komu ten temat nie jest obcy. Pozdrawiam

O odbrązowianiu nie pomyślałem. Nie pomyślał też chyba rozmówca Kapuścińskiego, bo to fragment jego Szachinszacha, w którym rozmówca opowiada o burzeniu pomników był dla mnie inspiracją. Czas zresztą też taki ostatnio... Pozdrawiam

Co począć. Temat niełatwy, to i wiersz chyba taki wyszedł. Pozdrawienia Waldku

„Tylko wspomnienie, to jedyne, co ocalało, jedyne, co pozostaje z życia“. R. Kapuściński Instrukcja burzenia pomników Nie takie proste zburzyć pomnik. Trzeba mieć ukryty gdzieś mocny sznur, żeby nie wzbudzić podejrzeń policji i amatorzy przenigdy nie powinni się za to brać. To nie takie proste. Tu nieodzowne jest fachowe podejście, bo później są wypadki, że pomnik sobie z hukiem zwalają na głowę i tylko z tego ból i wrzask. Dobrze też wiedzieć wcześniej jakie ma posąg łączenie z cokołem. Może być spaw lub cement, z którym mniej będzie zachodu. Na posąg pętlę się zarzuca i ciągnie w dół, aż pęknie łączenie i runie na ziemię monument. Czy długo trwa burzenie? Najróżniej, jak to pod górę włażenie tych, których później figury zwala się na bruk. Zrzuca się samozwańców, tyranów, kłamców, krwiożerców, którzy pili krew i łzy. I wielkich, ale po wierzchu brudnych, nieczystych na sercu co skrzętnie ukrywali zło. Każdy monument da się obalić, chociażby wrastał korzeniami głęboko w pamięć, czy w krajobraz miasta, a gdy na ziemię upada, w zaświatach echem dudni grom.

Byłem jak to dziecko z cytatu. Podoba mi się, że łamiesz zasadę stałej średniówki. To wisienka na torcie. Pozdrawiam

Dobry rytm i energia wersów. Właściwie to powinny być za ten wiersz dwa serca. Drugie za klasycyzm. Pozdrawiam

Okruchy tkwią w nas na zawsze, ale - 'ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy' :)

Nieodzownie kojarzy mi się z filmem The Straight Story, gdzie w pewnym momencie spotkany po drodze 20 latek pyta głównego bohatera, człowieka ponad 70 letniego: - dziadku, co jest najgorszego w byciu starym? - najgorsze jest to, że się pamięta jak się było młodym - odpowiada tamten. Pozdrowienia!