Czarek Płatak

@Lili Hamon dziękuję

odliczanie punktów alfabetycznych czysta dziura gołębi zalewa mi filmy zrobiłbym to dla rosy w której się rozwijasz za łoża cynamonowe które przysiadłaś zostałem o świcie i półprzezroczystym spalonym umbrze na zewnątrz komina deszcz pełen kropel pytałaś mnie co też tam kot wzbogaca łapką? odpowiadam - mięsień o tym wie ja wziąłem na siebie spragnionych łotrów perli się lód do mojego soku oni wszyscy są mężczyznami ścianami w których powstają fale wymachu ale nawet statek nie wystarczy żeby mnie nadziać i zatrzymać z podziałów twojego objawienia w kierunku prądów które czekają na mnie tory kolejowe ponownie się pokrywa wdycha nie wraca

Kurde, świetny

Jak jest stół, jest chleb, jest kawałek dachu nad głową, jest dom. To już dobrze jest. Pozdrawiam

Zostawię rozwadze zatem jeśli wola. Pozdrawiam No pewnie Waldku. Dzięki Nie umiem nic dodać, czytasz we mnie jak w otwartej. Może emigracja trochę pomaga poczuć podobnie ;] @janofor @sisy89 Dziękuję

Genom ty jesteś powrozem ty jesteś cierniem ty w plecaku nosisz kompaktowy pręgierz ty chowasz za plecami flagrum pobrzękujecie bretnalami ze szczyptą ojcowizny żeby wykiełkować Golgotę wraz z drzewem krzyża na deski stodoły w kieszeniach patrz kamienicom w rynku oczy świecą szkarłatnem Śmierć ma szkarłatne oczy ta Stara Kurwa królowa Polski tu nowy kościoł to stary cmentarz my pośrodku przekażmy sobie garść popiołu dziękuję postoję

Cały ten tekst to zabawka na temat zdjęcia z widoczkiem tytułowej zatoki. Dzięki i spokojnej niedzieli i za rzęsę również ;]

Zatoka i co z tego że nasz wzrok żegluje pod wiatr kiedy w głębi akwenów oczu nam się kłębi huśtając się z falą żelatyna meduz see through - sea through parasolki będą stroszyć parzydełka tylko na ewentualność prób dotknięcia ostrzem morza dźgać nie można morza się nie chłoszcze morze może podrzeć mosty podboje potargać trzeć grzywami kelp o brzuchy ławic ogonami charybd i scyllli falować które czasem w skurczu pamięci mięśniowej chlaszczą wraki trirem ubite u-boty gdzie w kajutach i lukach oktopody wiją gniazda zmieniają kolory celebrują gody może przewalać się na brzuch jak ranne zwierzę i łasić u progu zatopionych jaskiń tam gdzie wzwodem zwiedzione trytony czynią czcze starania skubią kosteczki syreny tsykając ssą szpik bezceństwa wyprawiają selkie meluzyny gdzie z jonaszopiryny pastylki się żre niech zawodzą te panie nam inne zadanie grają szanty na rzęsach jak na strunach lin grzbiety aspidochelonów judzą żółcią plaż to tam kiedy krew w piach i pianę upadnie afrodyty się lęgną żeby w barrel rajdzie biorąc żywioł we władzę z powabem surfować do wysp ciało jest jak woda a woda jak ciało - za mało tu trzeba być morzem żeby się nie zbrukać i bić się z żywiołem gdy porwie nas odpływ choćby błękit upwelling był zasmęcił łzą i mgłą to z tej mgły przecież jeszcze się ulepi i ląd i port i suchy dok gdzie się sklarujemy póki co idziemy póki co hej ho! płyńmy dalej aż kilwateru blask zgaśnie płyńmy dalej aż nasze żagle zmaleją zmaleją zmaleją zmaleją

Jest w tym pewien masochizm. Szczególnie bliski artystom, a ludziom pióra chyba najbardziej.

Z wyjątkiem puenty przypomniał mi początek Amelii Jeuneta :]

Nie bójmy się być sobą Pozdrawiam Waldku

Chwilo trwaj. Podoba mi się klimat i konstrukt wiersza. Przyjemnie czytać Pozdrawiam

Ładna bajka. Z przekazem Pozdrowienia

To dobry tor rozumiwania. Dziękuję za czytanie i przekminkę. Salut! To tylko rutynowa kontrola. Poproszę o opuszczenie pojazdu i okazanie dokumentu ze zdjęciem. Bardzo mi miło słyszeć te słowa od Ciebie. Dziękuję i pozdrawiam @Franek K @Anastazja Sokołowska @Harry @Łukasz Jasiński @DominikR Dziękuję

Dziękuję Waldku Pozdrawiam Dziękuję Chciałem właśnie tę ciężkość nieco hmm rozrzedzić. No i, lubię zestawiać ze sobą zupełnie przeciwne klimaty. Dzięki, że czytasz i porządnie gryziesz. Serdeczności

To może ja z procy? Nie lubię broni palnej Z powodzeniem To ja króciutko podziękuję i pozdrowię

flash-back-i- w tym mieście w ogóle nie słychać szczekania czasem nasza bliskość trąci kazirodztwem jak siostra mi byłaś wziąłem cię jak sukę tak rzadki wśród ludzi jest ostatnio człowiek płaczemy o niebie ptaki mają wszystko pilot wyłącz wojnę tłumię w sobie odwrót dłonie pełne wczoraj nie mam gdzie odłożyć przywrót do fabrycznych albo wyjdźmy znowu sny fałdują kołdrą pojedź to na wolno przeżuj to na drobno i napluj mi w usta rozpustna dyfuzja bluzga co zakwitnie że mi rozmarynie owoc możesz urwać wre deszczówka w żyłach i tak mam arytmię coś mi tu wypełzło i powoli zdycha muzyka znów zwalnia gmatwam się w poklatkach co w kieszeń nie wleję skitram w tetrastychach

Dla odmiany moje myśli skręciły od razu do planowanego wyłączania prądu w nocy, za którym to kryzysem energetycznym wiadomo co i kto stoi. Nie ma złudzeń - agresję i rozbuchane ego mamy wpisane w genom.

Spalanie się jest miarą trwania. Dobre na t shirt. Przypomina mi biografię Morrison trochę, wn której były takie rozdziały jak Lot strzały i Upadek strzały - to takie spalanie się właśnie. Tylko proces różnie u różnych przebiega.

Ja ostatnio także. Coraz bardziej. Przyzwyczajaj się zatem. A sumak to akurat octowiec. Saluto Zamierzone, zamierzone, bo i było i tego w tej historii, chociaż nie jest na wierzchu. Właśnie ku temu czuciu chcę trochę uciekać od zrozumienia ;] @sisy89 cześć i dzieny

Wiem co jest. A wiele wierszy jakie powstają często nie ma jakiegoś tematu, problemu Są grą emocji, skojarzeń, obrazów. Często też np przeżuwaniem słów. Beksiński powiedział kiedyś, żeby obraz wcale nie musi przedstawiać czegoś konkretnie, czegoś konkretnie opowiadać. Wtedy ta działka właściwiej należy do odbiorcy. Widzę tego ostatnio sporo w polskiej poezji. Chociaż powyższy wiersz z założenia traktuje o czymś akurat.

Opasanie, czyli kiedy pierwszy raz znienawidziłem ojca Była stodoła w której deski wgryzł się zapach siana i rzemienia bo wóz w niej stał i do konia wszystko otulał sumak dom opasał i szopa opasała beczkę a beczka opasała psa (zrób to sam z cyklu — buda w minutę) opasała tak psy od zawsze nawet kiedy ojciec był taki jak ja miał psa mówił aż pies wydeptując ścieżki opasujące sumak opasujący dom i szopę z wpisaną w nią beczką doszedł do wieku w którym dosłownie i w przenośni nie da się iść dalej zwabiony kawałkiem kiełbasy doczołgał się jedynie tam gdzie ta stodoła pachnąca sianem ta stodoła sianem pachnąca żuraw studni nad cembrowiną i trzonek łopaty wsparty o jej brzeg

@aff @DominikR @miauczenie owies Dziękuję za uwagę ;]

cross the street lokalni władcy much z lasu bloków ku pamięci n-setlecia Polski ścian świata macanie od krwi matek do krwi własnej i nawzajem i na wieki wieków amen kurwa grasz w cross the street żabą i ukrzyżowania od nasłonecznionej? nie bądź pizda zabij płakał uderzając kijem na oślep

Oczywiście. Ta jest najlepsza. Bez celu i żadnego 'dead line' u. Ech, chciałoby się