Czarek Płatak

Zazdroszczę. Chciałbym mieć taką moc. Moc pozdrowień!

Dziękuję Luu! To trochę takie moje pożegnanie z ustrońsko-grotnickimi lasami...

@MaksMara, @Alexandra O., @Waldemar_Talar_Talar, @pomaranczowy.kot Ślicznie dziękuję :))))

Potem już tylko Najpierw jest ścieżka, szyszki na ścieżce, ślad buta wciśnięty w błoto, i żuczek drepcze przez jego wertep, tuż obok pokrzywy rosną. Nad pokrzywami akacja wróżka, „kocha, nie kocha... ” — pamiętasz? bez, dzika róża, jeżyny, upał, zapach iglasty powietrza. A potem sosny są i brzóz nogi, ubrane w białe sukienki, zielone włosy judzą obłoki, potem już tylko jest błękit.

Masz kudłate myśli moja frywolna koleżanko ;) a nie, czekaj Freud powiedziałby pewnie, że to klasyczny Fehlleistung, ale @Nata_Kruk zaręczam, że to zwykły byk jak stodoła :D

Eeech, już mi bokiem wychodzą te literówki. Co prawda rozmnożyć też mi się udało, ale oczywiście nie o to tu szło. Dzięki za czujność i chęć niesienia pomocy ;)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za wizytę!

Lubię wszystkie pory roku, ale lato zdecydowanie kocham naj. Jest mi też niezwykle przyjemnie czytać o Twojej słabości do mojego pisania. Każda taka uwaga jest dla mnie jak woda na młyn mego pędu, ku tworzeniu. Dziękuję :))

Ależ cała przyjemność po mojej stronie. Przepraszam za literówki. Zawsze się jakieś wciskają :|

Zdaża się. Na ogół staram się wiedzieć dokąd prowadzę wiersz, ale bywa, że sam siebie zaskoczę :) Ukłony ;)

Bardzo dziękuję za miłe słowa. To jednak wyzwanie rozmarzać kobiety. Tak myślę. Jeśli zatem udało się choć troszkę, to cieszę się niepomiernie. Uszanowanie :)

Jest jeszcze wcześniejszy Upał, który w myślach do tego samoistnie właściwie powstałego mini cyklu wliczam. Nie wykluczam możliwości dopisania czegoś :)

No właśnie. Pytałem troszkę przekornie. Sam na kilka osób zatrzasnąłem serce i siebie permanentnie. W dzieciństwie jeszcze dostałem tomik poezji Mickiewicza dedykowany cytatem z tegoż o tym, by serce mieć i w nie patrzeć. Wtedy jeszcze (miałem 7 lat) nie do końca rozumiałem te słowa, ale dorastałem, a one rosły ze mną i wypaliły się we mnie ogniem. Staram się zatem tak iść przez życie, by czuciem i wiarą nań patrzeć.

Wiem, wiem. Zdaję sobie sprawę, że nie bardzo się da. Staram się jednak oddychać otoczeniem do dna płuc i oczy wpatrzać do granic.

Dziękuję Jasiek! Moje niskie!

A kiedy zamykać?

Baw się dobrze! Treść wiersza skojarzyła mi się troszkę z filmem pt. Nostalgia. Polecam jeśli nie miałeś okazji ;)

@Wojciech Bieluń -Targosz Podziękowania za odwiedziny!

Ojej, aż tak? :))) Kłaniam się niziutko :)

Cieszę się, że mogłem się przyczynić do 'zastrzyku'. Wyszedł ponurak, ale na to nie zawsze możemy mieć wpływ. Chyba. Widzisz, ja od prawie dwóch tygodni w lesiech i w wierszach się las pęta. Tak na mnie działa i las i lato.

Ot, pytanie. Może zależy to od tego ile w nas samych nocy, a ile dnia tkwi?

@Niewygodna, @bajaga1 Dziękuję za odwiedziny :)

Dzięki Jacku. Może nie będzie tak odstawać jeśli podpowiem, że pisząc o letniej burzy miałem na myśli burzę...zmysłów ;)

Ano, połeci nader często to bardzo drażliwa szczególnie na punkcie własnym społeczność :) Rad jestem, że jest światło, szept i dotyk. Postaram się, by te struny brzęczeć nie przestały ;)

O czym by się nie pisało, byle serce w tym było, a będzie i prawda. Pozdrawiam