Czarek Płatak

Za tą robotę należy Ci się podziw i szacunek :)

Ostatnio miałem rozmowę z moją córeczką, która choć ma dopiero 8 lat to zdradza zgoła filozoficzne usposobienie. Zapytała mnie: 'tato, po co w ogóle ludzie żyją?'. 'Po to, by przez całe swoje życie uczyć się jak być dobrymi' odpowiedziałem. I silnie w to wierzę :)

Żyjąc między ludźmi nie da się ustrzec przed ich jadem, zakłamaniem, pychą, czy głupotą. Szkopuł tkwi w tym, by umieć obserwować, wyciągać wnioski i naukę tak, by potrafić oprzeć się pokusom skłaniającym nas ku tym jakże ludzkim i nieludzkim zachowaniom.

Dokładnie. Dziękuję Waldku!

Piękne porównanie. Pięknie dziękuję :) Przesyłam uśmiechy z pozdrowieniami :)))

Chyba najistotniejsza jest świadomość, by móc coś odrzucić trzeba to poznać, a potem umieć się temu oprzeć co łatwe nie jest. Zawsze uważałem, że te złe w człowieku przychodzi łatwiej niż altruizm. Dziękuję i zawsze zapraszam :) Miłego dnia!

Myślę, że to jest właśnie jednym z ważniejszych sensów życia - dążenie do wyzbycia się niskich pobudek, codzienna walka o pozostanie człowiekiem, ale w tym dobrym tego słowa znaczeniu. Uśmiechy i pozdrawienia Ala :)))

Perła Ten brud co życia nurt wciąż niesie, ten syf, ten gnój tak tu powszechne, gdzie dni nam wieść swe przyszło wszystkim, aż kiedy śmierć nam przetnie drogę i zgasi słońce, wstrzyma owe sączące się w nas niskie myśli. Ludzko-nieludzkie jad, obłudę, podłotę i fałszywy uśmiech, kłamstwo, nienawiść, zazdrość, zawiść, głupotę, która granic nie zna, bo ta największa, ta człowiecza, bezkresna jest jak Wszechświat cały. To zło co ludzie wleką z sobą, ludzi zwilczenie — ecce homo wchłaniaj, otorbij własnym sercem, i jak perłopław z błota drobin w procesie cud metamorfozy, wyhoduj charakteru perłę.

Oj, ładnie! Oj, zgrabnie! :)

Dziękuję, nie dziękuję. Wolałabym żeby nie powstał. Pomógł mi nieco, choć niedoliska nie wskrzesił. Wiadomo..

Nie jestem w temacie laikiem. Niestety

Facet dorosłej Pippi, albo dziewczyna zależnie od upodobań Pippi. Było nie było potrafiła przenieść konia :) to partner/ka musiała/musiał by być adekwatny/a. A może wręcz przeciwnie..

Kapitalny wiersz! Czapka z głowy :)

Fajny :)

Dzięki za przypomnienie starej dobranocki z tytułowymi bohaterami. Pies i kot zdaje się zwała :)

Niesamowity obraz! Jestem pod wrażeniem lekkości pisania o niełatwych, ciężkich sprawach. I, że dzień jak co dzień, a przecież... Nie fair, c'nie? Się Pani Ania tu rozkręca no, no :)) Salut!

Bardzo mi się ten wiersz podobał (oczywiście poza nadmienianą czczionką - reedycja?). Spełnienie świata dokonane/pełne dopiero z chwilą konfrontacji. Tak to odbieram. Mareczek Ha też fajnie to widział :)

Świetny! A dwie pierwsze strofy szczególnie zgrabne. W dwóch ostatnich zabrakło mi rymów w wersach drugim i czwartym, ale jest mniut i już się nie czepiam ;)

Nie wiem, czy ja kiedyś będę umiał coś o swoim napisać...

Świetna, mocna i smutna, a może bo i smutna ta puenta :) Bardzo dobre pisanie. Na marginesie - lubię kamienie w wierszach.

Dotrą ślimaki dotrze pl :))

Wierzę, że w moich bliskich dużo jest mnie, a ich dużo we mnie. Nie są tłem, są wszystkim niemal ;)

A bo to Psze Pani tak wszytko płynie ;)

Podoba mi się obrazowość, bardzo 'po ludzku' i ekspresyjnie oddana tęsknota. Czuję ją i widzę, rozumiem i współczuję.