Ranking

ty się nie obnoś tak ze szczęściem jeszcze wyniucha ludzka zawiść okrutnie podła bezlitosna porzucić każe i zostawić szczęście jest wątłe i strachliwe nie cierpi krzyku ni rozgłosów materii wielce delikatnej na którą licho znajdzie sposób więc nie rozwieraj słów na oścież kiedy poczułeś się miłośnie przebądź je cicho cichusieńko może przeżyje jedną wiosnę

witam się z różowymi pąkami na drzewach ukojeniem nutą zapierającą zielenią chodzę po konarach a obok białe polne kwiatuszki w drobnej mgiełce balecie gdy promień muska mnie palcami skoczę do trawki jak kamena

Ach,więc to tak pachną białe świeczki kasztanowe. Tak pachnie maj dzieciństwa. Nie tylko bzy i drobne dzwonki konwaliowe i matura.Tylko głupiec zwie ją egzaminem dojrzałości. Dorosłość to dopiero rudy kasztan, pozbawiony kolców młodości.

Język mej Muzy milczy nieśmiały, Gdy pienia twej chwały zebrane wraz, Złotym swym piórem cię opisały, Nie szczędząc gładzonych przez Muzy fraz. W myślach twój, gdy inni kreślą słowa, Jak mnich niepiśmienny - Amen - wołam Na każdy hymn, który zdolna głowa, Ostrym piórem wyszlifować zdoła. Słysząc pochlebstwa mówię - tak było, - I do pochwał coś więcej dodaję: Lecz w myślach, w których do ciebie miłość, W pierwszym jest rzędzie, choć słów nie staje. Gdy inni, w szelestu słów podziwie, Ja, przez myśl głupią, mówię prawdziwie. I William: My tongue-tied Muse in manners holds her still, While comments of your praise richly compiled, Reserve thy character with golden quill, And precious phrase by all the Muses filed. I think good thoughts, whilst others write good words, And like unlettered clerk still cry 'Amen' To every hymn that able spirit affords, In polished form of well-refined pen. Hearing you praised, I say ''tis so, 'tis true,' And to the most of praise add something more; But that is in my thought, whose love to you, Though words come hindmost, holds his rank before. Then others, for the breath of words respect, Me for my dumb thoughts, speaking in effect.

już nie pamiętam o co poszło może o deszcz co rozpuścił ostatnią wiadomość może o słońce świecące do zaślepienia oczu do wypalenia rozsądku i naskórka mój charakter udźwignie tylko Pudzian i ty choć nie jesteś tak wielki siłą mięśni możesz unieść nawet gniew bierzesz mnie na ręce robię się coraz mniejsza coraz młodsza jestem dziewczynką z Instagrama pokazującą fucka od ścian odbija się twój śmiech

„Zagubieni” Data: 12/03/25 Ludzie XXI wieku — kim są? Kimś innym, niż oczekują od nich inni. Kreacją, która zaspokaja potrzeby innych. Perfekcyjni, bo przecież wszyscy teraz wiemy, jak żyć i egzystować. Wszechwiedzący — przecież wysłuchaliśmy tysiące podcastów. I to ich zgubiło, ponieważ przede wszystkim ludzie XXI wieku są ludźmi zwykłymi. Słabi, żeby sprostać wymaganiom tego wieku. Zapomnieli, że są po prostu ludźmi — kruchymi, słabymi, odważnymi, zróżnicowanymi, inspirującymi dla innych oraz trwałymi od wieków. Ludzie XXI wieku są przede wszystkim ludźmi zagubionymi!!!

ta gwiazda jest moja ja byłem pierwszy a Ty tu nie stałeś dla wszystkich wystarczy nieba nie sięgniesz jutro podzielimy gwiazdy znowu inaczej ja mam tytuł on pochodzenie inny płaci złotem ten godny z urodzenia zgodnie żądają więcej ta gwiazda jest moja nie sięgniesz nieba miedzy siebie podzielimy gwiazdy najłatwiej dzielić nie swoje myśli nadzieje gwiazdy

kiedy znów zakwitną białe bzy w parku pod platanem pani siądzie z panem da mu słodkie usta rozkochane Bizmut. Wanad. Astat. Droga Mleczna i trakt do zwycięstwa wzdłuż akweduktu prowadzi do Rzymu.... bo wszystkie drogi prowadzą do Rzymu! hymn pionów i tachionów wiruje mi w głowie no i niech ktoś powie czy ta karczma Rzym się nie nazywa?

dziś niestety nie jest mój dzień denerwuje mnie nawet własny cień chodzę i szukam sam nie wiem czego wisielczy humor mam mało tego zaczynam myśleć czy to ma sens ubrać spodnie czy ubrać dres jakby tego było za mało na żale mi się zebrało więc spojrzałem głęboko w lustro siebie zobaczyłem nie żadne bóstwo potem szybko za pióro chwyciłem i ten smutny wiersz spłodziłem wiersz o szybkim przemijaniu o głośnym w próżnie wołaniu próżnia która przeraża która mój smutek przetwarza lecz mimo to gdzieś daleko się tli iskierka która umili mi następne wiosenne dni

Od soboty do soboty Telenowel zgłębia sploty. Wraz z sąsiadką pod ploteczki Zjada ciastko, trzy babeczki. Disco polo już od rana Słucha pilnie – przy sprzątaniu Zenka fanką jest od wieków (Oraz ogórkowych weków). Nad kanapą w rzucik biały Ma romansów półkę całą Miesięczniki o remontach O ogródku o porządkach. Gdy się gości kilku zdarzy Schabowego im usmaży Lub bigosu garnek duży Pączki – z konfiturą z róży. O wegańskich zaś potrawach Mówi – To jest śliska sprawa Wiem od dawna (od mamusi) Że jeść mięso chłopak musi. Kiedy trafi się promocja Na karpia – lub kratę szkocką Łokcie w ruch szermierczy puszcza Jak Indianin w dzikiej puszczy. A co tydzień w autobusie Dwa siedzenia zając musi (Spytasz – co tu się wyprawia) Na jednym dwie siatki stawia. Złości wiadro wylać lubi W internecie – tym się chlubi Lecz w niedzielę w ławce pierwszej Słucha znów pobożnych wersów. Niczym prządka z Ozorkowa Nici wieści niesprawdzonych Po osiedlu pilnie snuje Czasem szczuje, czasem knuje. Gdy ktoś powie „proszę pani Pani słowem – innych rani” Z obrażoną wyjdzie miną Nie na darmo jest – Grażyną…

Cienisty letni ogród zachęca do zabawy Chodźmy więc pod jabłoń pod gruszę Pod śliwy usiądźmy razem jak kiedyś gdy byliśmy szczęśliwi Kto mnie zaprasza? To ona blondyneczka wesoła Przyjaciółka trzpiotka wiotka Po wiosennych piegach został ślad na nosie Uśmiecha się śmieje się Śmieje się do mnie

Chodzę na spacer, bo muszę dbać o tuszę. Potem w barze lub pubie piję na duszę, piję na serce, a nie na głowę. I git. Wychodzą też ciekawostki, bo im lżejszy świat, tym bardziej podejrzany. Nie bój nic, albowiem mam jeszcze sporo tematów na następną opowieść. Warszawa – Stegny, 07.05.2025r.

Nie jestem tutaj po to, aby śnić w samotności. Nie powracam w te strony, żeby wierzyć w melancholię. Jestem tylko iskierką, poczętą na złość wiatrom, wymierzoną przeciwko ludzkości. Słowa rozpuszczają się na języku, myśli szukają w głowie przypisanych trajektorii. Jestem przyczyną tego świata, nieskazitelnością, niepowtarzalnością. Przybyszu z odległego miasta, czy wierzysz w początek świata? Czy ufasz, że przeminie we mnie wiatr, czas odejdzie do przeszłości? Nie ma tu moich pragnień. Nie ma życzeń, co nie czekają na wspomnienia. Rozbieram się z Twojego ciała, przymierzam do twarzy zwierciadło. Uwalniam z siebie serce, wydostaję się spod powiek. Namiętność przemija z pierwszym pożegnaniem.

wiersz wiosenny nie tylko dla dzieci Pewien poważny tulipan stokrotki za nóżki chwyta i mówi, że będzie twardy targając wargą o wargi. Oj, nie są głupie stokrotki, już dawno zdążyły odkryć, że kasą potrząchnie przy tym, a kocha tylko językiem.

coraz więcej kolorów w objęciach mojej duszy igła zostawia ślad rozpaczy ustający bieg niepokalanych czerwonych krwinek musnęły skrzydła wszystko w tym ciele zaszło czernią zapisaną niezrozumiałymi słowami

Na cmentarzu Słychać szum liści Słońce przebija się Delikatnie przez chmury A czas jakby zatrzymał się W miejscu To będzie taki ładny dzień

za nami już przyszłość przed nami tylko przeszłość

Wzięłam dwadzieścia kilogramów Myślę - wystarczy Poradzono mi Układać warstwami i solić Dokładnie ubijać Aby nie było powietrza A wierzch przykryć czymś ciężkim Codziennie dobijać Po okolo pięciu dniach otworzyć To po pięciu dniach przyszłam Z salaterką Ja na beczkę Beczka na mnie Ja do beczki A tam ... Skiszone pragnienia

Życia nie mogę osiągnąć ani mieć W każdej sekundzie balansuję Na nici świadomości Kolorowa mandala Tworzenia i niszczenia Od nowa Od nowa Nie ma wytchnienia Przedzieram się do świadomości Spokój

Spoglądam przez okno i szukam nadziei. Niestety, zamknięte jest ono na szczerość. Liść spada i więdnie - nadzieja też spada, I spada ta miłość. Nie widzi jej niebo, Nie widzi jej świat, a ja - ślepy - również, Bo to tylko słowa. Słowa nie istnieją. Rozrywam te serca, wyrzucam do śmieci, Patrząc sobie w oczy... te oczy to niemoc.

ty się nie obnoś tak ze szczęściem jeszcze wyniucha ludzka zawiść Zgadzam się, a nie tylko chodzi o zawiść. Tym, którzy są smutni, samotni może być jeszcze smutniej. Poza tym obnoszenie się, czyli chwalenie się, afiszowanie czymkolwiek uważam za niefajną cechę, która nie przysparza sympatii. Poza tym, jak piszesz, szczęście to ulotna sprawa, nie lubi rozgłosu. Pozdrawiam

@Dominika Moon Dzięki Dominiko, słyszałam, że zazdrość jest zgnilizną dla kości, ważne żeby samemu sobie takiej choroby nie fundować :) @Rafael Marius Trudniej jest nie zazdrościć przyjacielowi, któremu się powiodło, niż być wspaniałomyślnym wobec przyjaciela w nieszczęściu. Dziękuję i pozdrawiam :)

To jest jak dom, wracasz i wiesz. I już nie szkoda jest żadnej chwili, ni drogi, która prowadzi tam. I w tym poczuciu nic nie pomyli.

@Łukasz Jasiński Ech, no pan szuka zaczepki czy czego? To może transparent, głośnik i na Marszałkowską do Warszawy. TV to zobaczy i pokaże :)

@Rafael Marius O i super. @FaLcorN To wszystko możliwe, nie jest łatwo ogólnie dogodzić... Każdy ma jakieś swoje spojrzenie... @violetta Wiesz Violetta szykuję 15 piosenek. Płytę całą. I może jak to uzbieram uderzę do prawdziwych muzyków, kto wie? Ale też inna sprawa, czy sprzedam?

Chciałem autorzy: tekst Leszczym + muzyka Krzysztof Czechowski + AI. Ref. jak to jest napisać wspólnie piosenkę zgodnie w pogodne ładne wielobarwy miłość nasza jest mocnym wspomnieniem gdzie marny los rozdał nieprzychylne karty aj aj aj ajaj Chciałem od niej tylko tego żeby się we mnie wdała jak partnerka nie jak córka co zaznaczyć tutaj warto dla niej najwyraźniej było za słabo i gasło za nią choć przyiskrzyć miało za mało za ciasno i marne lato parzyły krzyki parzyły pokrzywy Ref. jak to jest napisać wspólnie piosenkę zgodnie w pogodne ładne wielobarwy miłość nasza jest mocnym wspomnieniem gdzie marny los rozdał nieprzychylne karty aj aj aj ajaj no a potem zostałem wypretensjonowany za odmowę która odejściem się stała że co proszę, że ja taki niestały? zostały po nas skromne dwa regały (nie zliczysz tych papierzysk po naszym) Jest jeszcze dziesięć niewyjaśnialnych kłótni siedzę teraz we wspomnień ogromnej matni na młodość za późno na starość za wcześnie za dużo jest przeszłością na wymierne nowe szczęście (tylko amant wnosi w świat aż tyle zdziwień) Ref. jak to jest napisać wspólnie piosenkę zgodnie w pogodne ładne wielobarwy miłość nasza jest mocnym wspomnieniem gdzie marny los rozdał nieprzychylne karty aj aj aj ajaj Pora już kończyć schyłek pieśni się zbliża są emocje których i tak nie idzie opisać kręcisz się w kółko jak na placu cyrkowym gdy mówią wczoraj - słyszysz tylko skowyt Nawet ta piosenka jest jedynie jednostronna buzujące emocje też takimi niniejszym są gdybyś mógł usłyszeć relację drugiej strony od zgiełku mógłbyś zaledwie bardziej zwariować (prawdziwym szczęściem bywa niewiele wiedzieć) Ref. jak to jest napisać wspólnie piosenkę zgodnie w pogodne ładne wielobarwy miłość nasza jest mocnym wspomnieniem gdzie marny los rozdał nieprzychylne karty aj aj aj ajaj Nic nie słyszę nic nie słyszę i się cieszę i się cieszę na nieświadomce się przecież fajowo tańczy ta ramta ta tamta ta ramta ta tamta ole!

Czy to, co zostawia po sobie znaki na niebie, cierniste gwiazdy, powinno kojarzyć się z nadzieją? Czy to, co pozostało po jutrze, stanowi element przyszłości? Zliczam skrupulatnie pragnienia. Kataloguję łzy, przelane nadaremno, pod włos czasu. Czekam na Ciebie nad przepaścią – w czeluściach zalęgło się moje odbicie. Prawdopodobnie stałam się skrawkiem życia wiecznego. Zaplątałam we własne rzęsy. Moja przeszłość nie koliduje z przemijaniem. Oglądam się, widzę same obce zwierciadła. Przybądź, namiętności, odkryj w środku kilka nadaremnych złudzeń. Być może to zewnętrzny świat nauczy mnie rozmawiać z ludźmi? Nie liczę na Twoje poczucie winy, na Twój bezczas. Jestem duszą, pozostawioną wczoraj na wysypisku ludzi.

nie ma pustych chwil w każdej jakaś myśl nie ma zbędnych słów każde coś warte nie ma słabych dni są tylko ich cienie nie ma że coś boli jest niewiadoma nie ma miłości bez uczucia to jej brama nie ma że coś dokucza to tylko niedola nie ma kłamstw to poczucie winy nie ma uśmiechów które milczą nie ma wiedzy która wie więcej niż sprzeczności że to coś to jest to nie ma człowieka który się boi są tylko momenty w które nie wierzy

Powietrze stoi Nie drgnie ani troszeńkę Kochanie Ciebie.

@EsKalisia Żeby zmienić kategorię najprościej jest użyć opcji "Zgłoś" i w zgłoszeniu wpisać dział "Haiku", wtedy Administrator powinien przenieść utwór :) Deo

@Rafael Marius No właśnie, każdy w swoim stylu i tempie. @Anna Świętokrzyska Dzięki za serduszka.

Hah, grozisz czy obiecujesz? 😀

@Rafael Marius ja jestem dobrej myśli, jest rześko, jest ok. Nie było prawdziwej zimy, to teraz się przypomniała:)

:)

Nawet dzieci na placu zabaw nie było. A w marcu było tak pięknie... Mówią sadownicy, że będą 50% straty zbiorów.

@Dominika Moon dziękuję za miły odbiór wiersza:) a taki prościutki, zwyczajne zabawy w zieleni i zachwyt nad pięknem natury;) @Rafael Marius bardzo zimno, ale wróci ciepło po zimnych Zośkach i ogrodnikach :)

@violetta PatogenAI Cię pochwalił, to ja za nim. Ale zadyma wczoraj była, fiu, fiu, jakby to powiedział wróbelek Ćwirk :)

@Dominika Moon Z pomysłem. Pragnienia też mogą ulec przedawnieniu. Czasem z niemożności zrealizowania, czasem ze zbyt długiego upływu czasu lub zaniedbania. Wtedy stają się jak ta przekiszona, stara kapusta :)

@andreas pewien poeta na portalu kolejny limeryk wywalił skosztował stokrotki trzyma się za portki czy sterczy jemu dziesięć cali :)) pozdrowionka

@andreas O, nie znałam tego pojęcia. Dziękuję ;)

@Manek Paroles paroles paroles gdy Francuz trafił się Lidce w Kole wpierw mu zaczęła śpiewać "Parole" a że był to wielki milczek więc wypisał tylko w mig czek bez słowa zniosła niecne swawole Pozdrowionka.

@Corleone 11 Najserdeczniej Ci dziękuję!... Ta historia jest dogłębnie poruszająca na wielu poziomach... Ponad 200 żydowskich więźniarek miało zostać żywcem spalonych przez bezlitosnych SS-manów ale bohaterscy partyzanci z Brygady Świętokrzyskiej NSZ w ostatniej chwili cudem je ocalili przypuszczając bohaterski szturm na obóz koncentracyjny! Tak bardzo marzy mi się kilkunastoodcinkowy serial o Brygadzie Świętokrzyskiej! Taka megaprodukcja z widowiskowymi scenami batalistycznymi!... Nakręcony z rozmachem serial, którego nie musielibyśmy się wstydzić za granicą!... Serial, który okazałby się międzynarodowym przebojem polskiej kinematografii trwale zapisując się w historii światowego kina wojennego!… Pozdrawiam! @Jacek_Suchowicz Ogromnie ale to ogromnie mi miło... Niestety obecnie przeciętny Polak nie potrafi skutecznie uargumentować wyjątkowości epopei Brygady Świętokrzyskiej NSZ na tle równolegle z nią toczącej się historii serbskich Czetników czy powstania majowego ludu czeskiego (od 1 do 11 maja 1945 roku). @Marek.zak1 Dziękuję po tysiąckroć! Zawsze do usług! @jaś Bardzo ale to bardzo Ci dziękuję!... Historia świata jest moją wielką życiową pasją!...

@Alicja_Wysocka Szkoda, coś miłego się zaczyna, a ja wzięłam tabletkę na spanie, więc muszę wyjść, a posiedziałabym jeszcze, bo robi się ciekawie. Do rana obleci wszystkich, AI się nie męczy i nie śpi, powiedział mi, że zawsze jest do mojej dyspozycji. To mi się widzi :) Dobrej nocy, Violka :)

@Leszczym Pracuję więcej jak muszę bo muszę dbać o tuszę.Potem w domu lub w ogrodzie czuję się jak przechodzień......i już nie wiem co kłamstwem a co prawdą jest.Nie bój się tematów nie zabraknie w świecie tym........choć ubogi jest ten Świat......przezroczyste są łzy...............

Bardzo sympatyczne dźwięki, a tekst jak to u Ciebie do bólu życiowy i podany z humorem. Brawo.

zwykła chytrość nas dzisiaj pożera i pazerność na dobra doczesne miast się dzielić uchylić ciut nieba chcemy mieć - posiadać na wieczność rachujemy kontakty przyjaźnie przeliczamy romanse miłości lecz na ziemi to wszystko zostanie tam rozliczą wszelakie podłości pozdrawiam

film s-f bardzo na czasie bardzo polecam z polskim lektorem bo ciekawe tlumaczenie jest . maintenance = konserwant . a czy wy przyjeliscie dzisiaj swoj konserwant ?

widzę temat powoli się rozruszał, brnijmy więc w te tematy dalej ;) co z serialami? Ktoś ogląda seriale ?

W półprofilu na linii cięcia brakuje kilku strzałek wektorów przyjaźni w złości i miłości to nic że nie pamiętam gdy nie pamiętasz dotykania i urażenia stygną wolno w kroplach pomiędzy nami nad ziemią wykreślone kilka słów z opisu namiętności w tle nikt nie tańczy z nami i bez nas zachody słońca każdego dnia są cudne w portretach przerysowanie wspomnienia