Ranking

Szukam klucza do skutków i przyczyn żonglujących żagwiami wyobraźni. Zrozumienie nie patrzy przyjaźnie - dobre chęci są w piekle wyryte. Obowiązki zbywane w przelocie, satysfakcje zniknęły w przestworach, miłosierdziem uskrzydla myśl Boża a słabości przyniosły strat krocie. Wciąż nadzieją napawa świtanie. W dnia chaosie, choć ciche, chcę słyszeć a poprzeczkę podnoszę wciąż wyżej lecz nie koi modlitwą różaniec. Trzeba wreszcie wyrzucić demona, w natłok myśli wprowadzić porządek. Niech pokora świat wokół urządzi i z miłością zło wszelkie pokona. Zza tej góry cień wyższej dobiega, zaś na błoniach miejsc zbrakło od wczoraj. Ptaki tulą wiatr czule z wieczora, może kiedyś dosięgną wrót nieba.

Pozwól mi odejść tu i teraz Rozpłynąć się w ciężkim powietrzu Tak po prostu pozwól umierać Być jedną z wielu kropel deszczu Chcę też jak inni bracia krople By dopełnił się mój los marny Tak by wszystko było dziś mokre Chodnik szary stał się brunatny Lecz wcześniej chcę błysnąć na niebie Opuścić zimną chmury matnię Być ważnym w nieważnej ulewie Być kimś nim na ziemię upadnę

sny zawisłe na żyrandolu migocą kryształkami obracam w palcach poczucie winy widzisz ten krajobraz fale zmywają wspomnienia mokra skóra lśni zachodem słońca tańczę na piasku słowa chrzęszczą pod stopami gnę się (jestem bardziej elastyczna po alkoholu) kieliszki spoglądają ze stołu dzwonią nie odbieram wkładam serce do pudełka wrzucam do wody wypływa zamienione w kryształ

jeden jest cień chociaż ma dwie twarze trzy po trzy plącze w czterech ścianach przykazanie piąte już po szóstej słońce czai się za siódmą rzeką nie ma w nim człowieka jeden jest cień na milon twarzy

kiedy wstaje dzień staram się ustalić gdzie jestem dobrze że pies mnie poznaje a winogrono jeszcze dojrzewa już czas dorosnąć do dzieciństwa chociaż krzyś i tak zabierze mi zabawki

-Biały papier jest lepszy, a dla ciebie?-padło pytanie. -Lepiej, gdy coś na nim jest-odpowiedział. Najlepiej coś sensownego, co nie jest pustym frazesem. -W porządku, więc co proponujesz? -Kreatywność-oświadczył z dumą. Kreatywność taka prosta, ale jednak trudna. Jakby nie patrzeć, czasem ciężko z nią grać. Pustka, za bardzo taranuje ten zamysł, o ile takowy jest. Dlatego czas zabrać przeszkodę i biec dalej. To nic nie kosztuje.

mówisz że znowu ktoś zapomniał wyłączyć gwiazdy na niebie ale to czarne dziury lecą zeżreć nas razem z lukrowanymi sercami pod niezniszczalną choinką z plastiku co szepce piecowi o podrózy w nieznane wspominsz ciągle że miłość pachnie żywo martwą rybą a nadzy zawsze mają mniej do ukrycia ale ciągle więcej ludzi a coraz mniej człowieka mówisz że to pociąg zabierze nas do jakiegoś miasta gdzie biegają smsy na czterech nogach a stare gołębie pocztowe płaczą nad niestosownymi listami pełnymi żalu do nieba ale to tylko prąd elektryczny i piksele zwarcie na łączach którego nikt nie zauważył

Bawię się słowami zmieniam kolejność nadaję im ukryte znaczenie czasem z rymami układam na wspak wzniecam pożary niedomówień beztrosko i chaotycznie wklepuję sens formuję niczym rzeźbiarz posągi ze słów - idiotycznie marnuję czas zagubiony między wierszami zdania to tylko taka zasłona bańka mydlana długopis czy klawiatura syk powietrza wyraz nigdy nie skona kaligrafuję samotność zawsze ma dziewięć liter Witam wszystkich. Przepraszam próbowałem być z Wami komentować oceniać ale ja tak nie potrafię. Jestem dziwną osobą wiem o tym. Jeszcze raz przepraszam to mój pożegnalny wiersz. Dobrze że Jesteście pozdrawiam.

każdy z nas rzeźbiarzem malarzem aktorem poetą własnego życia nic że dłuto krzywe pędzel byle jaki pióro nie pisze widowni brak każdy z nas jest sobą raz się boi a raz nie swojej roli która ma wiele bram za nimi różnie bywa jest uśmiech i łzy każdy z nas jest tym kim jest - nie warto się tego wstydzić

Wszystkie tajne teczki smutnych pań i panów tańczą teraz fokstrota w wielu przygnębionych ludzką zawiścią i trzęsieniem rąk gabinetach które bardzo nie chcą odejść do cienia. Warszawa – Stegny, 06.02.2025r.

gubię się w tym spojrzeniu ostrzejszym gdy światło ciemnieje chłód odbiera mi mowę i działa jak magnes masochistyczna potrzeba czy ostateczność ? gubię się we własnych myślach splątanych kołtunami nadziei a ten wzrok tylko mnie dezorientuje nadając mocy dotąd nieznanej Klaudia Gasztold

pozwól włosy sobie zapleść tak jak lubię w gładki kok choć gwiazd wtedy sięgniesz prawie jakoś zdołam tam się wspiąć by z bezlistnych już gałązek zdmuchnąć cały pierwszy śnieg i zamarzyć znów o wiośnie nad chmurami w górze hen że cichutko ze mną szemrzesz gdy przytulam się do pnia lecz zdziwiona bo skąd w niebie nagle wziąłem się i ja

widzę w twoich oczach klęski i zwycięstwa gorącą iskrę i cienie poza nią co przeważy w ogólnym bilansie aby przejść na jasną stronę mocy

zakwitły sady zakwitły ogrody na dworze więcej ładnej pogody przelotny deszczyk popaduje na łąkach i skarpach trawa faluje ptaszki od rana radośnie śpiewają ludzie życzliwie się uśmiechają w parkach wesoło bawią się dzieci po niebie srebrzysty klucz leci starsi przesiadują na ławeczce trzymając się słodko za ręce czując miły zapach bzu i sosny więc jak tu nie kochać wiosny

to nie ja jestem na zdjęciu sprzed wojny to na pewno nie ta rzeka i las drzwi otwierają się same nie ma wyboru muszę tylko iść na chybił trafił wygram wspomnienia

poukładałem słowa o tobie dobre i złe w pudełkach po zapałkach stwierdziłem że złych jest za mało ciągle tęsknię podlałem kwiaty które kiedyś obejmowały twoje dłonie czuję cię obok z zamkniętymi powiekami wsłuchuję w ślady twojego oddechu zapach zapisany we wczoraj na zawsze świeży pozwól mi się uwolnić szukam złych wspomnień żeby ukrzyżować moją duszę podobno ból zwalcza się bólem ludzie mówią że tak można zapalam zapałkę wpatruję się w ogień i znowu kolejne pudełko zamknę w nim sny

Walc. Kadryl. Rumba. tańcze jak szalony... czy Tytus Romek i Atomek zdobędą order zielony? galaktykę zamieniam na dolary i centy rubiny opale...i diamenty! różowe światy błyszczą wśród gwiazd to świt chłodny opromienia rożanopalcą Eos ! Dziś będzie dobry dzień! wrożę z logarytmów i całek Mars i Jowisz to przeboże i sień dość już tych voodoo lalek! Niech żyje radość!

Jestem jej kruchym istnieniem Jestem jej słodkim wspomnieniem Jestem jej ostatnim wydanym tchnieniem

Żona golfisty w Pasadenie dumna z męża była szalenie, gdy trafił do dołka fikała fikołka, gdy wygrał był striptiz na scenie.

dym wyłania się z półmroku wychodzisz na scenę w luźnej koszulce skrywając łysą głowę pod czapką z daszkiem bardziej przypominasz łobuza niż muzyka jak zwykle rzucasz szybkie dobry wieczór siadasz przy pianinie kobiety wzdychają wyobrażając sobie że to na nich grasz zamykasz oczy wyśpiewując tajemnice siedzę w pierwszym rzędzie widzę tę pojedynczą łzę toczoną przez muzykę jesteś gdzie indziej nie dostrzegasz jej ćma barowa drażni się z imbirem wraca jak bumerang a ja czekam na pocztówkę z kosmosu od dawna już wiem to dobry moment by wyznać o czym szumią stare drzewa dobrze że cię mam

na polowaniu jesień ratuje życie szeleszcząc liśćmi

tutaj nie musisz nic potrafić i kaligrafia też tu na nic wystukasz słowa i jest cacy niech inni myślą to jest dla nich :))

nieszczęsny rejestr prawdę zna bo wbrew pozorom wszystko pisze jest zagrożeniem k.. jego mać już paragrafem go uciszą :)

a może to nic na pewno nic zanim zacznie padać w słońcu wszystko wygląda inaczej dwie kropelki pod serwetką zmienione w bursztyn proszą o szansę jak fortepian zza ściany chociaż są tylko chwilą zamkniętą we łzach wierzby na rozstaju

a uszatek swym malutkim rozumkiem wzbudzi kolejną wątpliwość :)))

zagadkowo świat w słońcu piano zawsze ciepło dwie krople pod serwetką zmienione w bursztyn są chwilą łez na rozstaju westchnień pozdrawiam

gdy blaknie granat nocnego nieba i gwiazdy tracą swoją moc usypiam sny niech nie przeszkadzają mi żyć za dnia bo tylko noc nosi twoje imię niezmiennie to samo od lat marzenia zostawiam pod kołdrą nawlekam korale codzienności kolory maskują miejsca gdzie czegoś brakuje dopóki to też straci znaczenie

zaplotła się prawda nie w warkocze przecież w gęstym lesie pustych słowach w Internecie szukasz jej w potoku zdjęć postów głupoty gdzie każdy kłamie rachunek wystawia potem tik tak bije zegar jego serce tańczy miarowo tik tok krzyczy w sieci i świeci pustą głową idź zatem boso poczuj ślady ścieżki polnej ciesz się własnym życiem póki jesteś wolny

fajne gdy blaknie granat nocnego nieba wiankiem kolorów budzi się ranek zmęczone sny w łóżeczkach leżą codzienność kusi jakimś nieznanym ...

@andreas od pewnego czasu staram się tak robić: przecież nic nie muszę będę głodny to się zmuszę pozdrawiam również

Patrzę w gwiazdy. One migoczą szybko – powoli. Nie odpowiadają, na różne pytania. Wiele zmyślają.

bo ten alkohol zmywa wspomnienia zagłusza je kieliszków dźwięk chociaż na pozór świat się odmienia to serce zawsze sercem jest :))

@Leo Krzyszczyk-Podlaś ten zapach wczorajszy ...🤔

Kosodrzewina rośnie wśród zapadlin, skał. Zrywa się Halny.

Z tymi ogrodami rzeczywiście tak jest ostatnio. U nas zdecydowanie mniejsza zima, ale jest jeszcze lód i śnieg. I rachunki niestety za ogrzewanie też zdecydowanie wyższe. Przy obecnych cenach to chyba cieszyć się tylko z braku zimy. Miłego, dziękuję:))

@Domysły Monika czy zawsze musi być lekko to ciężkie stale nad nami wisi:)))) dzięki

@andreas dziękuję :)

Witaj - dokładnie tak - Pzdr. Witaj - dokładnie tak - Pzdr. @Monia - dziękuje -

czy tylko twarze posiada dwie a może więcej gdzieś pochował w ping ponga grywa słowami tnie choć w ustach same puste słowa :)

Ino inni oni.

Słowo teraz w poezji jest bardzo mało jednoznaczne. Raczej zatrzymał mnie fokstrot. Miłego dnia🌼

@mariusz ziółkowski @Hiala @andreas @Domysły Monika @violetta @Nata_Kruk @Rafael Marius @Jacek_Suchowicz @Łukasz Jasiński Dziękuję wam wszystkim za komentarze. Różnice zdań są normalne, szczególnie w poezji pozdrawiam serdecznie 😉 P.S Jak kogoś pominęłam to sorry 😉

Bardzo ładnie.

My tu sobie rzepki skrobiemy, a wszechświat regularny i stabilny, ma nas gdzieś :) Przynajmniej ten nam najbliższy :) I to chyba na nasze szczęście :) Tak to czytam. Pozdrawiam :) Deo

@Starzec to Leszczym kosza dostał 😂 😂😂 Michał jakby przyjechał tym A8 to by było Las Vegas nocą za dnia 😂😂 .

............ :)

@Starzec ekstra ;))

Oni nie oni, Noe i Nino.

Lubię błądzić. W nieznane zapuszczać się strony, skręcać z utartych szlaków w zagubione ścieżki, gdzie słońce pryska blaskiem przez liści mereżki, a wzrok znienacka olśni widok utajony. Lubię zaufać drodze, kroki jej powierzyć, schować mapę i minąć słupy drogowskazów, umknąć od przewodników porad i nakazów, bo któż zna uroczysko, w którym cel mój leży? Lecz czy to słuszny wybór? Czy się znawcy mylą kierunek wyznaczając dla marszruty tłumu i tablicami znacząc szlaków trasy kręte? Czy może mnie iluzja wabi z każdą milą, trzepot serca zagłusza wątły głos rozumu i ścigam nieuchwytną, zwodniczą ponętę...

graphics CC0 niektóre wiersze koją autonomią umysłu rzucają cień jak drzewo na obruszoną macierz treść osacza bierną dojrzałość puszczam je przodem odchodzą z barankiem brzasku przygarbiona sylwetka naburmuszony kołnierz niepodległe zasady zaklęte aromatem jesieni kipielą zamieci kroczą naiwne – w siną dal gdzieś w zawiei czai się inny człowiek przypadkiem napotyka wyimek okazjonalna cząstka zachwytu włóczy wtórnym sumieniem nie znam lecz zazdroszczę otacza się moim mozołem pączkuje jak salix babylonica w abstrakcyjnym sezonie rozstania… przeważnie wydarza się to późną jesienią pod chomątkiem latarni rozproszone światło łypie nugatowym okiem wen nawet trochę mi żal wiersz odchodzi w dorosłość gen z genu pełnoletnie dziecko z mojej krwi zdumione swobodne dzieło podmiotowe z asymetrii idzie na swoje zakłada rodzinę gdy spotykamy się czasem uchylamy odlotowe kapelusze —