Ranking

przetłumacz mi siebie na cztery sposoby by miłość ma własna nie poszła w egoizm nie napychała sobie głowy bielizną ani nie szukała w bożkach wszelkiej maści prowadź gdy nakładam ludzkie ciężkie buty którym brak jest wygód i elastyczności piórka mi posyłaj jak chleba okruchy bym tak szła po śladach jak na obiad bo cóż słońce cóż niebo zimne ponure świat co rusz kończy się przez wielkie tąpnięcie nie pozwól by mnie zastał pośród zagubień lecz w spokoju co wypełnia ludzkie serce

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XXXI buchający piec skrywa smutek i żal eksploduje zaczyna sączyć się jad serce krwawi strzał na wylot czyjaś cząstka umiera ostatni taniec trzeba odejść stąd odnaleźć się gdzie indziej

księżyc bez dźwięku tkwi w pantoflach po uszy światłem zawiany

Karta nie cierpię jej na przekór komendom stroi gierki z pół światkiem gdy wślizguje się w szczeliny oczekiwań wolę kartkę i ołówek i niestraszna mi myszka która skrobie obok lipiec, 2024

...lipowy balsam niezawodny na przeciążone skrzydła natchnienia gdy ono maluje z zapałem koralowy dach zielonego domku a fioletowy lipiec uwalnia deszcz parnorzęsisty o zapachu opalizującego widma...

Nazbieram wrotyczu, koniczyn, rumianku, zaparzę se ziółek, naplotę se wianków, i bosą se nóżką pobiegnę po łące i Pana wychwalę za kwiaty pachnące. Rozpuszczę se włosy, w wodusi się przejrzę ty na mnie popatrzysz a ja się obejrzę, i oczy mi zalśnią jak gwiazdki na niebie, ty ręce wyciągniesz, pobiegnę do ciebie. Zatańczę radośnie ty weźmiesz w oobjęcia, ja w tobie zobaczę ze snów swoich księcia, i wezmę se ciebie w serduszko na zawsze i życie się stanie piękniejsze, ciekawsze. A potem odejdziesz, książęta tak mają, że polne dziewczyny nieczule rzucają, a ja se pobiegnę i będę się śmiała i znowu se będę chłopaka szukała.

za to że są pięknociche

nim słowa staną się wierszem niech najpierw pokażą twarz każde o pustym spojrzeniu czyta się tylko raz

dla mnie - srebrny jeszcze tylko mały kroczek i w pełni szlachetny

w lipcu odczuwam symptomy frustracji lato się kończy

Orangutan z wyspy Borneo uznał gdy mu w krzyżu łupnęło, że zwisanie na rękach to zbyt wielka udręka, teraz jeździ fordem Mondeo.

zeszło w obowiązku wszystko przeciw własnemu życiu dziś jaskółczy szczebiot serca chwycił ptaszniczy lep dotykam twoich ust usłużna bogisza splotła rutkę z płatkami dziewanny wrzeciona i przęślik otworzyły ciała w ramionach na wietrznej równinie drżysz pragnę

z głębin leśnych gdzie czasami zapodzieje się dusza wznoszę oczy ku oczom nad miedziane zwały chmur tu jasne słońce pali wilkowi gardziel wtajemniczony w znaki budzące posłuch demonów badam natężenie błękitu nieba w rozświetlonym powietrzu niechże będzie wedle słów jego oznajmił odgłos trąb

bywa sieciowa albo graficzna lub tez dźwiękowa albo rozszerzeń każda ma funkcje i dosyć liczne o których nawet w życiu nie wiesz wszystkie działają w obydwie strony by oczekiwań świat szybko ziścić inwigilują nie tworząc kronik pragną sterować każdym umysłem :)))) oczywiście same karty nic nie są w stanie zrobić ale programy na potrzeby korporacji...

@viola arvensis Z przyjemnością Cię czytam, bo często wymodzisz coś lekkiego, zwiewnego i radosnego. Serdeczności :)

Z cyklu: Inni wrzucają, my wyławiamy Nadzieja na pokaz Nadzieja chodziła od drzwi do drzwi Oferowała swe usługi, także mi Mówiła, niedrogo, a wiele zrobię Ja jej na to, przykro mi, nie pomogę I tak plątała się bez celu i sensu Ktoś ją nawet przymierzał do po babci kredensu Ale nie pasowała w żadną stronę Mina, i ekspozycja, położone Trafiła w końcu na kogoś nerwowego Co nie rozumiał jej tonu pewnego I się skończyło, nie do pozazdroszczenia Bo nadzieja zakosztowała zawieszenia Powiesił ją ktoś na suchej gałęzi Dyndała tak sobie na trwałej uwięzi Myślała o życiu i co z niego miała I konkludując, uwolnić się nie chciała Skoro mnie nikt nie potrzebuje Wiszę i dyndam, spokoju próbuje Przynajmniej teraz ktoś zwróci uwagę By nadzieję traktować z rozwagą //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, sztuki teatralne, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

życie to niewiadoma to ona rozdaje karty otwiera i zamyka kolejne drzwi a za nimi wiadomo raz uśmiech raz łzy częstuje myślami które prostują sny tak moi drodzy życie to droga to horyzont który podpowiada nam że warto się cieszyć polem łąką i kwiatem podglądać gwiazdy nie bać się smutku przecież to nie grzech życie to niewiadoma trzeba ją zrozumieć nie bać się zakrętów tylko raźno iść

fajne takie trochę ludyczne czy polna dziewczyna zabawką na chwilę jak kwiat co rozkwita by było nam milej jak zioła co trzeba czasami zaparzyć by zeszło z wątroby i mógł człek pomarzyć ...

@viola arvensis .. dołączam do Alicji, a treść, tylko podrzucić grupie.. Tulia.. i mamy nową piosenkę, z nutką folkloru. Z przyjemnością przeczytałam... :) Pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz.. Jacku, mniej więcej coś w tym rodzaju... :) Niestety. Nie wchodzisz mi 'z małpą'.. już dobrze jest, nie dałam dolnej kreski. @viola arvensis ... to super, że tez tak wolisz... :) Dziękuję Wam... pozdrawiam.

napawaj mnie zachwytem dostrojoną do fal kwiatów czerwonych maków na sukience usłyszmy się miedzy gałązkami mój truskawkowy księżycu

@Nata_Kruk Dziękuje za miły komentarz i pozdrawiam:) @Dagmara Gądek Miło czytać koleżeńskie uznanie. Pozdrawiam:) @violetta fanie, że wpadłaś tutaj w papilotach :)) Pozdrawiam. 💙 Czytającym dziękuję za serduszka. Pozdrawiam:)

to były zwykłe piękne dni gdy on i ona byli blisko snu snu o jutrze bez burz ... tak było wczoraj

@Natuskaa pięknie. Z tym "obiadem" wolna sugestia ...na obiad matuchny... Czyta się lekko rozumie się wszystko 🤗

bywa że chodzi i sam cień chociaż człowieka dawno nie ma materialista ma dylemat?

Następny Lipiec nie daje ukojenia, ślimaczy się... w korytarzach niemrawe tempo. Wachlarze udają morską bryzę. Miarowo sapią krzesła. Gdzieniegdzie ciepło dłoni oplata laskę. Rozżalenie obija się o głowy przychodzących. Kolejka, jak zawsze męczy, ale czas... Czas przędzie swoje, nie czeka, albo nagle skraca czekanie. Wiadomo - wizyta z kasy. A wystarczyłoby dwie ulice dalej. Za kasę. lipiec, 2024

Słowa* To głęboko ukryte symbole - pękło młode serce młodej wierzby płaczącej - przedwczoraj: wreszcie godzina nadeszła - pierwsza pięćdziesiąt pięć i po prostu powiało przeraźliwym chłodem i burza i błysk - błyskawic, szaleją, wściekłe, szaleją i runęła ta jedyna fatamorgana... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (lipiec 2024)

Dopiero teraz, gdy wszystkie drzwi zamknięto mi przed nosem, gdy wszystkie mosty zostały spalone, zrozumiałem, co naprawdę znaczy być wolnym. Wycisnąłem wszystkie chustki z łez, tych łez daremnych, wylanych po stracie. Uszyję z nich żagiel mojego statku, mojej złotej łodzi na nocnych wodach, tonącej i wpływającej znowu. Będę dryfował, gdziekolwiek chcę, dopóki nie pójdę na dno.

@Wędrowiec.1984 a więc zgodnie z planem.

Nie ma to jak anielski spokój.

Cudeńko... Łukasz Jasiński

@Nata_Kruk :)) Nic dziwnego że ludziom przegrzewa;) taki skwar... Dzięki i również pozdrawiam

@violetta Ha ha, słabą masz pamięć do cudzych wpisów nie tak dawnych, zresztą mówiłaś tam że Cię to nie interesuje, więc Manul to Twój wiersz po prostu ;)

@Nata_Kruk Dziękuję że przełamałaś się do krwi. Miło Ciebie widzieć. Pozdrawiam:)

@Nata_Kruk - dziękuje -

Urocza.. kompozycja... tytuł i... pantofle po uszy.. i... światłem... zawiany.. :))

@iwonaroma ... przeszłam przez Twoje 'latunio' dwa razy i już tytuł może być zapowiedzią czegoś lekkiego, wręcz banalnego... ale uderzasz.. puentą która mnie 'rozbroiła'... mnie także przygrzało tego lata kilkukrotnie... ;) Pozdrawiam.

Kolor.. melancholii.. :)ale sobie wymyśliłaś, fajne, z tym zakończeniem, wiesz.. próbowałam podstawić.. posrebrzany, też mogłoby być... ale Twojego 'mini' nie ruszam. Chłodku życzę.

@Dagmara Gądek Dziękuję. Kiedyś pisałem raz w tygodniu... F Rzym inaczej M znam twoje marzenia często odwiedzam ziemię już dawno zwróciłaś moją uwagę podobasz mi się bardzo ty także kiedyś na mnie spojrzałaś poczułem radość na ziemi jestem zawsze w wersji ziemskiej jesteśmy idealni nikt nas nie odróżni chociaż czasami... długo zastanawiałem się jak do ciebie podejść Rzym tym cię zdobędę zaproszę cię tam ale nie do waszego mamy identyczny większość atrakcyjnych miejsc skopiowaliśmy polecimy moim wehikułem który już znasz będziesz zadowolona wszystko jest identyczne spróbuję cię zaprosić w ten weekend oczywiście twój ukochany Rzym zostawimy na koniec a zaczniemy od mojej ulubionej Wenecji popłyniemy tam statkiem rejsowym zaczniemy od placu Św. Marka pójdziemy na mostek westchnień tam spróbuję przytulić twoje dłonie kiedyś mi podałaś rękę milutka jej ciepło czuję do dziś potem najpiękniejsza część programu przejazd gondolą po Canal Grande pewnie ubierzesz się jak ostanio w zwiewną leciutką sukienkę z którą wiatr wyprawiał harce marzę o tej wyprawie a ty 7.2023 andrew Twój wiersz super, Pomyślałem o politykach. Byłby mocniejszy. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Łukasz Jasiński Dusza nie rzuca cienia ;) "Dusza ludzka jest nieśmiertelna" @Dagmara Gądek To nie banał; cień uporczywie trzyma się moich pięt. Nawet w tej chwili... kurczę, no.

@Łukasz Jasiński , żeby wymierzać sprawiedliwość potrzebna jest rozwaga. Kiedy czyta się twój komentarz, to można dojść do wniosku, że brakuje ci rozwagi. I dlatego radzę ci, żebyś wyluzował. Chociażby dlatego, że nie znasz wszystkich okoliczności sprawy, bo ich znać nie możesz. Żeby było ciekawiej: Ja, jako autor wiersza, też ich nie znam.

panierowane w pryzmacie przeszywające myśli jedna po drugiej byle nie dać się ponieść kolejnej krucjacie przeciwko złu dobra energia kołysze ostatnia koi nerwy poszargane odcina od podeszwy degenerata i potwora cokolwiek uczyniłeś przeciwko maluczkim dozgonnieś mój wróg

Witaj - miło że czytasz - dziękuje uśmiechem - Witaj - miło że się podoba - dziękuje - Pzdr. Witam - dokładnie o to chodzi w tym haiku - dzięki za przeczytanie -

@Nata_Kruk Co na księcia, dyrdymały To ten dystych, doskonały :) A odnośnie limeryka - duży plus Jak zwykle zaskakujesz oryginalnością To już nie powinno się liczyć jako zaskoczenie, w sumie.. Wszystkiego dobrego, M.

Pre ... medytacja nad filiżanką porannej kawy Już nie chcesz winiet na zakręty, prostych dróg - też nie jesteś ciekawy Nakręcasz zegar bezczasu Mechanizm mówi: "koniec" Wszyscy, spragnieni cudowności - też stoją w tym ogonie Czekają ... Nikt nie rozdaje - widowiskowych cudów Już bliżej stąd do starcia - z egzystencjalnym brudem A jednak dalej czekamy na "to," "tamto" i "wreszcie" Mrugamy powiekami ... "Nie narodzili się!" "Jeszcze." ... Grzmi groźny Bóg ze swej sofy, dmąc huraganami Z nami, czy może przeciw Niech grzmi - i tak jesteśmy tu sami ...

Oni, którzy są co kolejny raz podkreślam, chcą tylko byś robił i robił i nigdy nie zrobił i jest w tym logika, skądinąd bardzo różnorodna. Są tacy, którzy chcą byś pisał i pisał i pisał, ale nigdy przenigdy nie napisał, bo mógłbyś ich opisać i to nawet zbyt „dobrze”. No ale nie dalej jak wczoraj podczas seksu z nią (tak, jestem chwatem) – przyznaję się bez bicia – miałem i ja całkiem podobne pragnienia i nawet jeszcze nie wiem jak wyszło. Warszawa – Stegny, 09.07.2024r.

inwestuję w miłość ale nie stawiam na jedną kartę tęsknię do miłości z wierszy w malinowym chruśniaku na wyspach szczęśliwych uczę się jak kochać na co dzień wybieram Ciechocinek od święta Las Vegas.

aby zmądrzało serce czasem pilna potrzeba by twardo chodząc po ziemi ocalić kawałek nieba

wolność

biel i czerwień