Ranking

Czy ten świat wymarzony, co hałas uczynił, nie da dojść do słowa, swe pięć groszy wtrąca, pełen nie do odkrycia tajemnic bez końca, nie jest zwykłą kobietą, cudną jak bogini! Stworzoną w głębi duszy, pomiędzy myślami, na użytek prywatny chwilowych pożądań. Wymsknęła się przypadkiem, do celu podąża. Jedynie czego pragnie - wolności bez granic. Więc nie masz wyborów zaborczy autorze, co chcesz uczyć radości i dać chwilę szczęścia. Zaakceptuj, pokochaj, obdarz dobrym słowem! Myśleć nagle przestanie o jakiś odejściach. Rozlej czułość wokoło jak spokojne morze, pozostanie by splątać dwa samotne serca.

Chciałbym chociaż przez moment być motylem tęczą świerszczem poczuć się tak jak one bawić się wiatrem i podziwiać deszcze Chciałbym choć przez chwilę być burzą wiatrem oraz echem zrozumieć mowę gwiazd dotknąć ich marzeń Chciałbym pogłaskać nieboskłon przytulić się do nocy spędzić ją na drzewie porozmawiać z sową o tym co jutro będzie Chciałbym bardzo ale nici z tego bo nie wiem jak brzmi do nich zaklęcie - a może wy moi mili coś o tym wiecie

Jak trwać, gdy radość jest przyspawana Do twarzy, której spływa z policzka Wiara w ten uśmiech lustrom wmawiana? Jak biegle kłamać? - kolega pyta. To mądry chłopak, tylko zabłądził Pod most, gdzie gniazdo wił chybotliwe. Zazdrośnie stamtąd oczami wodzi, Gdy lecą ptaki wolne od skrzydeł. I chociaż sucho ma pod tym mostem, We śnie coś każe toni dosięgnąć, By palce plotły się w wodorostach. Jak wyschnąć? - pytam nie ja, kolega.

zbieram małe codzienne okruchy dobra jak krople wody źrodlanej które czekają na Kanę Galilejską

jedynie patrzy pazurki to wymysł diabła który rozdrapuje włochate myśli u podstawy czaszki jak hamlet rozluźnia mięśnie kark barki plecy zrzuca ciężar problemów bez zbędnych słów wystarczy chemia dotyku spojrzenia bezwstydnie oddaje się pod władanie zgodnie z twoją wolą ulep mnie na nowo

Pozwól, że zapytam Dlaczego hałasujesz, wymarzony świecie? Nie dajesz dojść do słowa, ciągle mi przerywasz, A przecież byłeś inny. Chciałeś bym odkrywał, Bym stał się twych tajemnic przenikliwym echem. Dlaczego nadal krzyczysz? Przestań proszę, nie wiem… Masz dosyć? Ja tak samo. Pragnę się zatrzymać, I cofnąć razem z tobą, aby móc podziwiać Obrazy, dzięki którym podziwiałem ciebie. Umiałeś mówić szeptem, chodź, przypomnij sobie; Nauczę cię radości, jeszcze ją pamiętam, Wystarczy, że usiądziesz. Troszkę ci podpowiem, Bo wiem, że do wszystkiego łatwo się zniechęcasz. Nie słuchasz, już odchodzisz? Nie chcesz nic na drogę, Więc chociaż nie zapomnij wziąć ze sobą serca. ---

Gniotą grzbiet stroje szyte na miarę (Z butów wymyka się ździebko słomy) Tkwi w butonierce jedwabny wianek Aż w skroniach dzwoni chylą się głowy Fason spod igły, brak marginesów (Lub choć prześwitu na głębszy oddech) Rad się zagnieździć tyran w człowieku Czuwać troskliwie nad każdym krokiem

Między nami miłość Roztargniona Nieostrożna I głęboka Między nami miłość Nie anielska I nie prosta A gwałtowna Między nami miłość A przed nami Mnogość uczuć A przed nami Smutek rozstań

cisza

masz takie ciepło w sobie - i tu mnie masz - co z tym zrobisz? takie masz ciepłe spojrzenie że choćbym nie chciała topnieję i takie ciepłe masz dłonie nim dotkniesz już tęsknię do nich a kiedy mówisz - tak ciepło - milknę. bo słowo się rzekło i błogo-słowię ten cały nasz afekt cieplarniany

W zimowy wieczór Bocian rozpostarł skrzydła Serdecznie witam

A gdy czuję widzę i słyszę prawdziwe moce sztucznych ogni tą sylwestrową prawie nocą coś mi się przypomni żałość tuli się w ramionach smutek zawisł w powietrzu że właśnie wtedy między nami gdy chcieliśmy dla siebie naj nie było wcale a wcale fajerwerków dzisiaj mam już przeszłość w domu brykają dwa koty zaduma drzemie po kościach słowem mnie nie stać na fajerwerki pójdę zatem na bal i popatrzę jak innym się tutaj kolorowo strzela w rozpromienione przestworza Warszawa – Stegny, 31.12.2022r.

a planety szaleją szaleją i smieją się śmieją lornetka dla Bernadetki władza w ręce ludu Lenin wie najlepiej jak lewitować na Marsie pyszne biszkopty w domku z piernika gniewny Gienek Genierator grabi i ma dwie garście to wiosna radosna i maj... Tangens. Cosinus. Raj!

Pusta ławka jest taka ławka dla zakochanych nad zalewem pewnie są podobne u was lekka bryza wzbudziła myśli wróciły wspomnienia a może to sen widzę cię siedzącą uśmiechnięta wiatr lekko tarmosi twoją sukienkę błękitne niebo pochyla się nad nami przyglądają się mewy na falochronie uśmiechasz się przymrużasz lekko oczy razi cię słońce jesteś taka śliczna mimo... wyglądasz jak dziewczynka bujasz z radością nogami chciałbym teraz podejść do ciebie i się przytulić ale to przecież tylko miraż 12.22 andrew

~~ Jędrek wraz z Felkiem - mieszkańcy Podlasia mieli na wiosnę pole chmielem zasiać. Bimbrownię przerobią na browar - myśl taka w ich łbach już gotowa. Nic nie wyrosło. Zapomnieli .. posiać ~~ obrazek z sieci ...

Oj nie tylko mieliśmy, ale i mamy nadal. Też już miałem przyjemność to zauważyć. A szkoda, bo można by było sobie w kulturalny sposób podyskutować i się doświadczeniem wymienić. Na szczęście mamy tutaj także wiele osób na poziomie. W sumie lubię ten portal.

Liście lecące, Kasztany spadające, Szybko mija czas.

Wielki ogień na niebie zgasł. Ucichło już całe miasto. Porządek nowy będzie trwał. Stary tak niedawno zasnął. Pustymi wciąż ulicami wiatr przegania marzenia. Czy zostaną tylko snami? Latarnia rozświetli temat. Ucichnie szkwał przeznaczenia, pełne znów będą arterie. Zrozumiemy sens istnienia wdrażając już nowe scenerie.

W dziwnawym motelu nad zagubionym nieranem gdzie nocą starutki neon mrugał quazi podejrzliwie obudziło mnie interesujące pytanie: Które z nas tą czarną nocą mocniej przyszalało? Warszawa – Stegny, 01.01.2023r.

Szanowni Państwo po Piórze, Szczęścia Zdrowia Satysfakcji i ciekawych Publikacji żeby nie było gorzej żeby po prostu było SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU 2023!!! Serdecznie Wszystkich pozdrawiam🤗 ais

tego ciągłego dyrygowania rusz się, wstań, idź, zrób coś usiądź, patrz, słuchaj, pomyśl stare ciało ma dosyć tego ciągłego dyktatu leży bezwładnie rozkłada się i czeka na nowe

Kaleki czas w duszę nas kłuje. Kalekie dzieci świata o modlitwę wciąż błagają. Natrętne spojrzenia nagannie ślepych na ludzką niedolę o przebaczenie boskie anioły proszą, złotem oblani a w środku z pustką. Jak cymbałki brzmi ich chichot. Ich wargi kalekie w grymas jak w łuk, w dół są wygięte. Idą z opuszczonymi głowami na szafot, wiecznie na oślep. Idą w czerń utkani. W smutku nadętym wyuczeni. Kaleki czas w duszę nas kłuje.

Nic nie ma już znaczenia. Nadszedł kres czasów naszych. Przeszłość zmieciona jak kurz. Marność próżna w słowach. Teraz zegar wybija śmierć. Każdy, kto żył obróci się w niwecz. Stare konie zaprzęgnięte nigdzie cię nie zaprowadzą. Wyschnie nawet kwiat najmniejszy. Czekaj, a ujrzysz nicość, tak okrutną i przenajświętszą.

Miasto śpi A ja czuwam Sprawuję miłosną Posługę nad tobą I spełniam twoje sny Przecież już dawno Zamarzły jak lód twoje łzy I zupełnie nowe Szczęście się objawiło Tylko razem z tobą Było zawsze miło I przyszedł chłodny ranek Po upalnej nocy...

i choć masz w stroje szyte na miarę w buty do glansu żeś wystrojony lecz twoje ego ciężkie jak walec zawsze gdzieś z ciebie wyjdzie źdźbło słomy :)

Chrystus przemienił wodę w wino dokonał cudu wśród ludu w Kanie wierzysz głęboko w Jego miłość z okruchów dobra szczęście dostaniesz :)

Jakieś konkluzje zatem? ;> I żadnych obiekcji od Ciebie? Ani jednej? To chyba popełniłem arcydzieło ;D Bardzo dziękuję za miłe słowa. I za docenienie "między wierszami"!

Romeo z miasta Verona, chciał się naocznie przekonać, czy z Murzynką tak samo jest w miłości jak z białą. i czy ma wszystko jak żona.

@staszeko - takie "cóś", to ja już lata temu napisałem: ~~ Kupować browar, by piwa się napić - to jakaś kpina - Żenić się po to, aby spółkować - wada kretyna ..!! ~~

Gdy słońca ostrze spadnie o brzasku, By koszmar wszelki wrócić do mogił, Uwierz - nim dzień mnie zamknie w potrzasku: Nie było gniewu w kąsaniu moim. Kły nie sączyły furii zwierzęcej, Jedynie zazdrość o skóry ciepło. Gdybym raz jeden chwycił ją w ręce, szyję by zdobił ślad warg - nie wściekłość. Nie o krew samą chodzi w tym wszystkim, Ale by w duszy mej kazamaty Schwytać choć wątłe nadziei błyski I umrzeć wreszcie - nie tęskniąc za tym.

@Rafael Marius Dokładnie tak jest, dziękuję! Miłego dnia!

@error_erros Tak, mam kolegę i on chciałby wiedzieć ... Wiersz przepełniony smutkiem, takim z kategorii permanentnego poczucia pustki, osamotnienia. Niby sucho, a mokro, źle. Temu koledze, to on przecież pyta. Nie ja. Przejmujący klimat :(

@Rafael Marius tak samo:)

Rozpłatana tonę w malignie Przedzieram się przez las, w którym ostatnio widziałam siebie Pożera mnie i zżera moje nasienie Zazdrość o każde, najmniejsze przestrzenie Gdzie nie ma Cię ze mną, gdzie Ciebie i mnie nie ma Kto myślał o broni, zapomniał o najgorszej To nie bomba neutronowa A miłości pojęcie Zabrało mi wolność Odebrało szczęście.

Piękny sonet z pozytywnym przesłaniem. Rzadkie i przyjemne w czytaniu. Pozdrawiam.

@iwonaroma Dla mnie ta mini ma wydźwięk metafizyczny wręcz - słowo klucz, które otworzyło mi taką interpretację to "rozkładanie się", rozkład ciała - w oczekiwaniu na to, co PO... Pozdrawiam, Iwonko:-)

I tak dzień po dniu rok za rokiem, aż do nieba.

Ja również. Może niektórzy samobójcy próbują zerwać z tym nałogiem.

@helenormeller Waldemar po prostu kocha życie i widać to wielokroć w jego twórczości.

Dziękuję pięknie :)

A gdybym jak ten kapitan, który Przez flautę do portów nie wpływał. Lecz błąkając się spotkał dzikusa Jak na wyspie fallusem wywijał. To do stu beczek rumu z Jamajki, Czy byłbym zachodził w głowę - Wysiąść, czy umrzeć z pragnienia ? Który ból większy - czy ktoś odpowie ? YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

Pamiętam twoje usta. Miały smak rosy o poranku... Wypełniałam nimi swój nieśmiały zachwyt. Teraz, gdy dotykiem cię tracę, patrząc na ciebie z bardzo daleka, z błękitnych zaświatów, przypominam sobie ich kształt... Twoje usta miały smak letniego deszczu i łodygi rozgryzionej, pełnej wilgotnej słodyczy. Twoje usta czuły więcej niźli moje. Były takie mięsiste, krwiste kolorem. Twoje usta miały w sobie bezmiar głębokiego jeziora, a ja już po drugiej stronie tego jeziora -bezwładna tonę. Twoje usta są nadal żywe, czerwone... A moje w podziemiach już dawno złożone. Twoje usta pamiętam. Twoje usta - moich na zawsze spragnione.

autorka j.w. Za oknem fajerwerki, a szampan na stole. Kiedy Stary Rok mija, wznieść toast mam wolę. Musują bąbelki... Na przełomie, gdy zegar godzinę wybija; płyną, płyną życzenia, blask niebo spowija. Lecą fajerwerki... Gdy Nowy Rok zawita, także toast wznieśmy za to, by był pomyślny, że zdrowi jesteśmy. Na pożytek wszelki.

Bardzo ładnie ujęte. Zwięźle a wymownie. Spełnienia życzę Pozdrawiam serdecznie

Statystycznie rzecz biorąc jest gęstsze niż zupa ugotowana pamiętnej niedzieli. Czyli dnia siódmego, licząc od początku kalendarza. Pełnego dziur i przekłamanych datowników. Nic nie szkodzi – szczęśliwi nie liczą, na żaden łut ani dodatkowy miesiąc. W którym się spełnią obietnice, składane w stanie wskazującym na absolutną trzeźwość i zaćmienie księżyca. Co nie zdarza się tak często, jakby wynikało z wyliczeń. Taka mała aberracja, zupełnie bez znaczenia. Szczególnie w obliczu nieubłaganego kurczenia się kosmosu.

cisza

Kiedy Nowy Rok nastanie i popłynie życzeń moc huczne będzie powitanie w sylwestrową jasną noc Gama świateł kolorowych ziemia niebu pośle blask marzeń starych może nowych na spełnienie przyjdzie czas Pragnę złożyć Wam życzenia na ten wkrótce Nowy Rok to co złe niech Was omija słońce niech rozjaśnia mrok Życzę wszelkiej pomyślności miłość niechaj w sercu tkwi dużo zdrowia i radości poprzez wszystkie w roku dni

zamiast zdrowia hibernacji świadomości przeniesienia innej draki bądźmy jak niesporczaki w kosmosie tygodniami bywają zamrożone i latami ze stopiędziesiąt na plusie upału barów z tysiąc - wciąż bez zawału to fakt na ściance raczej bez wyjściowego glamu szanel - kokoczui nie pomoże byle nie skończyć w roztworze długowieczność bezcenna daje nowe pola możliwości być może to najlepsze panaceum na plagę narcystycznych skłonności

Może po to jest ten świat żebyśmy cierpieli bo chyba tylko cierpienia nie trzeba tu szukać i za nie płacić...

Dlaczego samych siebie zwalniamy od myślenia poglądy i idee redukujemy do nazw partii