Ranking

robi mi się ciepło lub zimno na samą myśl robi mi się słodko albo gorzko na samą myśl robi mi się wesoło lub strasznie a ja tylko siedzę w fotelu! a myśli płyną płyną płyną tkają światy tysiące światów nie moich już jeszcze?

Los się uśmiechnął fajnym poczęstował pokazał babie lato złotym liściem dzień ozdobił Do ciszy kazał się przytulić - mówił zgrabnym słowem prosił by cieni nocy się nie bać Do zadumy namawia każe życie kochać otwartym sercem szczerze a nie tylko na pokaz

Jesień nastała ptaki odleciały Skowronka nie słychać jesienią Odleciał także i bocian czarno biały Kiedy drzewa złotem się mienią Ziemia przykryta skarbem wielobarwnym Bogactwo leży pod stopami Powietrze rześkie a pomiędzy liśćmi Czekoladą mienią się kasztany I las zaprosił na swoje pokoje On nam dary rozsiewa Tam pod brzózka się ukrył czerwony koźlarz Prawdziwek się do słońca uśmiecha Jesieni polska, złota jesieni Ty pod moimi powiekami Złoto darujesz a twoje bogactwo To skarby drzew z odwróconymi ogonkami

Czuję się jak po drugiej stronie stołu Gdy rzucam tymi kłamstwami w twarz Jesienne liście, umysł płonie znowu Chowa się pod moimi warstwami fałsz Uciekałem przed problemami Co kryją się w mojej głowie Chowałem się za monetami Co żyją wciąż po złej stronie Pościg z nieoczekiwanym zwrotem wydarzeń Teraz one uciekają przede mną Czuję się jak na drugiej stronie medalu Nie pamiętam imienia żadnej z nich Jesienne liście, mam dłonie z metalu Chciałbym być tym, kim pragnę być Gonię za uśmiechem nawróconych dusz Zwalczając w kartce oddech przeszłości Tonę z echem niespełnionych snów Maczając palce w słodkiej wieczności Demony w głowie terapeutycznym złotem przeważę Przekonany, że prędko nie klękną Czuję się jak po długiej drodze A stoję w miejscu, łamiąc ich serca Taka gorzka prawda, której słodzę Jesienne liście trawią me przejścia

Tytuł adekwatny jest do treści wiersza i to jest tak jakby informacja pierwsza no, bo jak określić gdy wszystko w nieładzie a autor jak zwykle coś tam na to kładzie. Gubi ciąg wydarzeń przemieszcza zdarzenia i jak zwykle nie ma nic do powiedzenia a w kąciku łkając wena zatroskana niema prawa głosu bo zakneblowana. Kruszy się narracja tłamsi głos przepity kończę wiersz i idę odebrać profity choć nie będą duże zacumuję w barze a co będzie dalej to się wnet okaże. HJ - 10.10.2022

Pustostan Na osiedlu pustelników nie ma już miejsca. Rzeczy, rodziny, modlitwy wciśnięte do kubłów śmierdzą, przyciągają owady, ptaki, ręce…

Orla Perć przysłoniła widok od południa, słońca blask przygarbiony, zjada resztki śniegu. Być może, chociaż nie wiem, narciarzom na przekór, Rupicapra tatrica, kamyczek gdzieś strąca. Zastukocze po skałach - przytępi czuwanie, Pięć Stawów już ostrzega, uspakaja dalą. Łańcuch coraz zimniejszy - przestań już nie biadol, bo góra wiarołomna, pod ręką niebawem. Orzeł przedni - rarytas - zagnieździł na gody, ciarki poszły po skórze, majestat nad głową. A jakże niepozornie jest z tobą... liczbowo, chciałbyś czas zaczarować - para się sposobi. W imię ojca i syna... a czas tyłek ściska, małe to - niepozorne, człowiek jeszcze mniejszy. Przeraża, łechta w nogach - jeszcze ze dwa metry, wiatr rozwiewa świadomość... pozostaw inicjał. Trzeba schodzić z powrotem w przepastne doliny, tam z nizin, widać lepiej, ogrom co przytłacza. Nie dziwi chęć... by dotknąć, chmurnego drapacza, a one od zarania... tylu nas zabiły! "Stękają góry, a urodzi się śmieszna, mała mysz." - Horacy.

paluszkami przewijasz obrazy i dźwięki dniami i nocami ten sam scenariusz rozkrzyczana cisza układa godziny po swojemu nie ma mnie dla ciebie nie ma słów tylko w wierszu znów płaczą litery a ja razem z nimi

Ponieważ sprawia że nawet robot zapragnie mieć serce

Widziałam jak odkładałaś to „na potem”, teraz leży w ścisku, bo nie jest jedynym co tam odłożyłaś. Widziałam jak poszłaś nurkować w bezpiecznym basenie, basenie którego ściany wykładane są gładkimi płytkami, a podłoga nie ma żadnych ostrych kantów. Widziałam jak dotykasz głębi, okręcasz się w niej, swobodnie przedostajesz się od drabinki do drabinki, masz tam tak wiele miejsca. Widziałam, że to właśnie tam oczyszczasz się z niebezpiecznych zagrań i trudnych do zaakceptowania układów. Widziałam, jak pokonywałaś opór w swoim ekskluzywnym, wynajętym na ten czas w całości i na wyłączność - wodnym hotelu. A potem widziałam łzy, trzęsące się wśród zmiennych wiatrów już w drodze na pływalniany parking, łzy płynące z powodu „tego” i „tamtego”. Łez koraliki ciągle zrywały ci się z oczu, a te oczy przecież miały być piękne, miały tyle się uśmiechać, bo tak wiele miały do nadrobienia. Widziałam, jak te łzy zsuwały się tobie na sukienkę, na stół, na poduszkę... i tak mi było żal tych zerwanych korali. Pytałam wtedy siebie – na co jej to? Potem widziałam jak podchodzisz, żeby zajrzeć, tak - chociaż zajrzeć, a może żeby zdecydować, które „na potem” jest w największej potrzebie, które z tobą nie rozmawiało od dawna, które „na potem” wciąż wyciąga cię z przytulnego basenu... no które? I widziałam, że nie potrafisz się zdecydować, bo one wszystkie jak te głodne ptaki w gnieździe otwierają dzioby, kiedy tylko wyrazisz chęć zaopiekowania się nimi. Kiedyś widziałam, jak młode ptaki rosły, bo były dobrze karmione, jak pokrywały się pierzem, jak okazywało się, że często nie potrzeba wiele, bo wystarczy upolować kilka robaków dziennie, żeby te maluchy nabrały sił i pofrunęły, a wszystko po to, żeby można było częściej i bez żadnego wyrzutu sumienia, nurkować w basenie. I wiesz co jeszcze widziałam? Że zaczęłaś robić porządki w „na potem”, a twoje oczy nareszcie się uśmiechały.

wszędzie ich pełno wyłażą oknami wprost na ulice do sklepów i parków panoszą się wokół w urzędach i szkołach czerwone oczy ślepnące od prawdy twarde jak beton czaszki mali ludzie z krzywymi zwierciadłami wpatrzeni w dekolt brzemiennej oszustki

był smukły piękny kręcone włosy czarne krucze (z tych co niełatwo minąć) we wsiach gdzie noc jeszcze po studniach siedzi w pieśniach weselnych więcej łez niż radości w progu cerkwi Wasylinie wyszły zęby mądrości nie pożyją razem jedno się położy oni jeszcze nie ale stare kobiety już wiedzą szybko rodzą się dzieci dni rozgrywa przetaczające się po mapie jajo Faberge osierociłeś też mnie Pamięci I. Romashky (1992-2022)

... i chyba też ci, którzy myślą, ze to najważniejsze, co mają, można im odebrać, ci nieufni, niepewni swojej wartości, czy po prostu - znaczenia. Dziękuję Ci za pogłebiającą refleksję i pozdrawiam! :) @Rolek @TylkoJestemOna @goździk @Leszczym @sisy89 Serdecznie Wam dziekuję i ślę pozdrwienia! :)

Co to jest myśl? Paproch na wietrze W wichurze wiecznej; Stosy paprochów - Suma widoków Na zaczyn idei Co się ją sklei Tezą i czynem - Słowem zawiłym Albo i prostym, Jak wiejskie mosty. Co się z nią stanie? Ludzka to wola - Czy skutkiem - śniadanie Czy śmierć i niedola. 16 VI 2022

"Sen we śnie" "to co widzisz co się zda jak sen we śnie jeno trwa..." znów w bukiety sny układam wstążki wiążę im nietrwałe rozemglają się przed nocą lecz gdy księżyc w nowiu staje czernią farby szlaki kreślą na nich łąka gdzie dwa cienie w tango z motylami spieszą deszczem rosa - zamyślenie by o brzasku od niechcenia móc zobaczyć to co zbiega tak na przekór - zmiennym myślom którym łzy - za dnia kołyską "... nad strumieniem w którym fala z głuchym rykiem się przewala" * czerwiec, 2022 * Tytuł i kursywa... z utworu.. "Sen we śnie".. śpiew: Sanah, Grzegorz Turanu. Wszystkich, którzy nie lubią Sanah, lub uważają jej twórczość za niszową, proszę o wyrozumiałość, że ponownie pojawia się jej wykonanie w okienku mojej treści.

Stała na tarasie widokowym, zalana w sztok krajobrazami ziemi. Drzewa zaczynały przybierać lisie kolory, jakby chciały nabrać sprytu, żółć gdzieniegdzie przelewała ciemną zieleń. Gdyby tak można polecieć, ukraść skrzydła aniołowi i choć na chwilę wznieść się ponad te wybitne wzgórza - pomyślała przecierając nos starą bawełnianą chusteczką od babci. Oczy zaszły jej łzami, wiatr przybrał na sile, a o tej porze roku słońce wyraźniej dawało o sobie znać. Było południe. Niczego się nie spodziewała, już miała ruszać dalej, kiedy poczuła za sobą wyraźny zapach męskich perfum. - Wreszcie jesteś. Wyszeptał miękki, lekko zachrypnięty głos. Odgarnął włosy z jej ucha. Poczuła jak koniuszki jego palców niemal ironicznie kładły się na szyi. - Łucjan? - Nie odwracaj się jeszcze. Ładnie pachniesz. Ten szept doprowadzał ją do spazmów. Pamiętała go doskonale, wyrył w niej ślad, po którym doszedł aż tu. Nie potrafiła racjonalnie wytłumaczyć co dokładnie sprawiało, że w jego obecności kompletnie traciła rezon, stateczna mężatka, matka, podobno katoliczka. Przecież miłość miała mieć jedną twarz na całe życie, tego zawsze uczyła ją mama. Przez wiele lat tak właśnie było. Potem coś pękło, urwało się przy natłoku codziennych spraw, ważniejszych niż małżeństwo. Praca, dom, dzieci, sprawunki, wszystko zjadało namiętność, wzajemną czułość, zrozumienie i chęć widzenia tej drugiej osoby. Nie tylko samego siebie. Zmieniliśmy się oboje, zmieniliśmy. Łucjana spotkała na wyjeździe służbowym, miał agencję reklamową, szukała kogoś kto wypromuje nowy produkt klienta. Rojek od wielu lat, prowadzi firmę budowlaną, a od niedawna otworzył sieć restauracji, głównie na Śląsku. Dziwne są jego pomysły, choć to co sobie postanawiał osiągał, zazdrościła mu tej cechy. Sama należała do ludzi zachowawczych, lubiła mieć pewność. Tak czy owak obecna chwila osaczała ją z każdej strony, dopiero niedawno nauczyła się podążać myślami nie tylko za nim, dopiero niedawno ją pozbierano. Była wrażliwa na najmniejsze bodźce świata zewnętrznego. Niewielu to rozumiało, on jakby był podobny, a jednak zupełnie odmienny, nauczył się jej na pamięć. Do tego stopnia, że odczuwali siebie wzajemnie, mimo odległości, czasu, miejsca. Przy nim stawała się bezsilna i ten jego zlepek cech, na które nie miała odpowiedzi, sposobu postępowania. Cdn, może. A-typowa-b

jego wysokość w koronie gości bardów z całego świata ___ 10 października obchodzimy Światowy Dzień Drzewa

Gdy poczujesz ciszę tul się do niej nie pozwól by była sama Cisza nie lubi samotności jest czuła delikatna rozumie nas Cisza to nie pustka - jest namacalna ma w sobie dużo poezji Ciszy trzeba się nauczyć ona jest tego warta nie omijajmy jej

Och, ciszo kochana! Połóż się na ranach, Płyńmy w noc do rana W słowach rozespanych. W iskrzeniu Opuszków drżeniu Spojrzeniu A czas tak stary jak młody Szepcze zrozumieniu, Że kara częścią jest nagrody. I tylko miłość nie robi szkody.

tylko tobą wywołuję rzeczywistość snu skupiona wola i spokojny oddech przy odrzwiach zostawione miecze tkanek moja posada to zaostrzony pal bicz czasu oczy oprawia w strach paracetamol nie prostuje twarzy na poziomie słów w porządku jak u wszystkich nieuleczalna kawa cena życia nigdy nie była uczciwa z niechcianych miejsc stawiam stopy na Ziemi sprzed milionów lat blaski rozrszerzonych źrenic i wilgotnej skóry wybudzam się promienna maleńkim piersiom ciążą sutki znów dotykałeś je w myślach śniąc mnie całą noc reszta bez ciebie nic

@Marek.zak1 Być dla kogoś wzorem? Też mam swoich guru lecz dotrzeć nie mogę nie przebiję muru. Głową nie przebiję przecinak stępiony busola w naprawie ja jestem zmartwiony. Cierpliwości nie brak tylko czas ucieka człowiek się starzeje pani z kosą czeka. Pozdrawiam

@duszka ech, dokładnie tak... Cieszę się i dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie.

Nie odejdę bez ciebie Choć bywało różnie A fragmenty moich słów Trafiały w próżnie I nie było nic więcej Tylko głucha i martwa cisza I pusta aparatu klisza

Czasem tylko w nim miłość znajduje dla siebie miejsce i schronienie... Poczułam ten wiersz. Pozdrawiam :)

weselej mi lżej i głębiej mogę oddychać gdy nie muszę się bronić - chcę życia po obu stronach

TAM RUTYNA; RANY, TUR - MAT.

Tak właśnie rozmyślając w fotelu stwarzamy światy i problemy, których naprawdę nie ma. Wystarczy pobiec szybko pod górkę, zmęczyć się, żeby powstrzymać myśli i niczym nie zaprzątać sobie głowy. Wybór należy do Ciebie. 😊

Cisza mnie lubi jest zawsze obok potrafi płakać uśmiechać się Cisza mnie kocha śpi obok mnie jest szczera niewiele chce Cisza jak poezja umie pocieszyć jest mego jutra krajobrazem Cisza jak siostra dużo o mnie wie jest ze mną nawet gdy wiatr i deszcz Cisza mą nadzieją nie unikam jej rozmawiam z nią nocą i dniem Cisza moją trumną pochowa mnie przykryje sobą ja o tym wiem

Fajne

Zjawa Nie bój się Ona pragnie Twojego uśmiechu Nic po za tym Pamiętasz jak przestała krzyczeć Gdy się do niej zbliżyłeś? Szybko łzy zniknęły Zastąpił je nadszeroki uśmiech Jak każde dziecko choć nim nie była Pragnie zaledwie cząstki uwagi Aby poczuć się lepiej Zapomnieć o bólu Wychudzona o dużych ciemnych oczach Z włosami zakrywającymi ramiona Zagubiona Czujesz jej głód ? Przenikający każde ledwo słyszalne echo Tak bardzo chciała by ją ktoś odnalazł Zrozumiał Nim ogień całkowicie ją strawi Nie potrafi zasnąć We dnie gdzieś znika Nieobecna By nocą łkać w zaroślach Klaudia Gasztold

Witam - fajnie że tak jest jak piszesz - dziękuje za to - Pozdr. @Natuskaa - duży uśmiech za czytanie -

@Kapistrat Niewiadomski Więc w wieku dwudziestu paru lat skoro jeszcze jest, musi byś jakiś powód i można wybadać, albo na wszelki wypadek się wycofać. W filmie "kawalerskie życie na obczyźnie" z Markiem Bukowskim jest ten przypadek, stąd bezpośrednia inspiracja. Pozdrawiam.

@Natuskaa Płakać ze szczęścia, ileż razy to miałem, kobiecy nawyk, a ja jak kropla spadałem. Pozdrawiam Nat.

@ais Pokonałem ja Bladawca To pokocham kwiatka z miasta Erg Samowzbódnik. (S.Lem)

@Kapistrat NiewiadomskiUżyję ten wyświechtany frazes: samo życie! Marzenia i rzeczywistość nie zawsze idą w parze, a życie tworzy swój własny scenariusz.

To niedobrze...

:) Nie wszystko trzeba stawiać na głowie, żeby było dobrze :) Dzięki :) Dziękuję :) Również pozdrawiam i dziękuję @TylkoJestemOna :) Dzięki

@duszka Bronić muszą się ci, którzy myślą że mają dużo do stracenia. "a cóż mam, czego bym nie otrzymał" Obrońcą depozytu, który mi powierzono jest sam Bóg. A życie i tak jest wieczne.

O, ale ładnie :D to ja będę subtelniejsza od tej pory :D dziękuję :)))

Trochę inna wersja ------------------- gdy zlęknione szybowały o poranku w białych mgłach tulących świt rozedrgany obraz jutrzenki był ledwo widoczny przezroczysta noc unosiła się nisko na łąką kryjąc przesłanie ciemnej strony księżyca dlatego odczuwały niepokój krążąc nad koronami drzew prosząc wiatr o niezwątpienie w unoszeniu zwyczajnych spraw z końcem dla początku bez końca w wietrznym przemijaniu niekończących się chwil gdy tu przeminą już te same nie wrócą bo bywa tak że los oddali a ty głupi nie wiesz początek cierpienia czy właśnie ocalił

wiele dni i wiele lat czas nas uczy pogody starsi ludzie w rogach wielkich sal ? Mars. Jowisz. Saturn. cztery perły błyszczą na traktach Drogi Mlecznej jak cztery Muzy co natchnienie dają poetom i wieszczom a gdy skały Symplegad się przemieszczą i otworzą wrota do Atlantydy będę spał spokojnie w środku piramidy ja faraon Jacek a ze mną Placek który ukradł Księżyc ahoj załogo !

Masz wrodzone światło, bo jesteś gwiazdą, ale krok za krokiem za jasnością podąża mrok: nic nie świeci wiecznie. Wzbudzający refleksje wiersz. 💜

Pamiętam, że znielubiłam Adama za tę szowinistyczną apostrofę ;) Ale Ty pokazałaś w tym wierszu siłę, mimo oczywistych zagrożeń. Pozdrawiam, Deo

Nad rozstajem w dróg złamaniu stoi blada postać Płaszcz ma czarny oczy ozdobione mgłą Czas rozstrzygnąć komu żywym będzie dane ostać Czy w tej duszy umęczonej drwa się jeszcze tlą Tik-tak W prawo w lewo czas Tik-tak Tłumy zagubionych mas Podążają pobłądzone w splotach dłoni miast Wyglądają zabiedzone zza drewnianych krat Aplauz myśli Oddech płytki Trwa decyzji czas Czas się rozstać Ciemność wita Wtem gałęzi trzask Życie wraca Ciało krzyczy W oczy wpada blask Świst nad uchem Ruchem kuli Ciemność gasi brzask

Jak wiatr jesienny Tak i ty przemijasz Jak chłodne życie O wczesnym świcie Twoje ciało mówi "Kochaj mnie zawsze i wszędzie'' Tak właśnie będzie!

... jw. z boku, to tylko sugestie, ukośniki bym wycięła... natomiast dwa ostatnie wersy można by tak zapisać, co o tym myślisz.? "tłustki" bardzo mi się podobają. Sorry za mieszanie. Pozdrawiam. skutkiem śniadanie czy śmierć niedola

gdy doskwiera samotność długa wydaje się krótka noc gdy doskwiera samotność długi wydaje się krótki krok gdy doskwiera samotność wszystko wydłuża się nam na złość dlatego postawmy się jej mówiąc zostaw nas w spokoju gdyż mamy cię dość

wakacyjna noc leśna dróżkę oświetla świetlikowy blask