Cała aktywność

@Leszczym, @Omagamoga, kłaniam się wdzięcznie :)

pęta grami pięć oboki koła gwiazdy na pięte pięśc palcy pięć ściska i to nie są curve igrzyska to się piętrzy iskra

@KOBIETA miłość ? wszechświatem ? och Dominiko - nie jednym :)) dziękuję :)))))))))))))) ps. a propos pereł. obiecałem. poławiam. i dowiedziałem się (zabrzmi niesamowicie) że niejaki Georges Bizet już się wziął za " poławiacza .....z Polski". chodzi o mnie. pozdrawiam Domi :)

chciałem być kamieniem niech przeklinają niech nienawidzą niech ręce sobie pokrwawią o ostrą krawędź każdego słowa chciałem obrosnąć w surowość w zgorzkniałą plątaninę porostów tak obmierzłą że nikt nie przysiądzie by ulżyć sobie w drodze przyszłaś pewnego wieczoru odważna i cierpliwa jak wiatr słońce i woda - bo trzeba pomyślałaś wzięłaś w dłonie silne promienne pękałem powoli dzień po dniu tak z bólu pękają serca uwalniając gęste wrzące kaskady ze spokojnego rytmu twoich wszechwiedzących wierszy rodził się oddech zdziwiony sam sobą dobrze że jesteś powtarzałaś współjaśniejąc by rozgwieździć nieprzeniknioną czerń wszystkich moich imion z twojej czułości chłonę najlepszy czas żyję

@UtratabezStraty Ojej, ale tam też jest mi całkiem dobrze i tak jakoś bezpiecznie. A jak wyjdę poza słowo, to się rozwala :)

@UtratabezStratyDziękuję za wiadomość, przeczytam, ale nie dzisiaj. Pozdrawiam :)

@Migrena dziekuję, Ty zawsze pieknie docenisz ❣️ @KOBIETA no nie każdej tak łatwo, jak się szczerze zakocha. Pozdrowienia.

@viola arvensis i wszystko w temacie ;) no ale my Kobiety mamy sposoby na drani ;) wymienić na innego, drania ;) pozdrawiam :)

@huzarc fantastycznie napisany wiersz o dramatycznej transformacji i nadziei na pamięć pośród emocjonalnej destrukcji. "jeszcze przemówisz światłem ust" - świetnie. mówi do mnie Twój utwór duchem nowoczesnej poezji. gratulacje !

@Radosław Ma i to wiele, Serce najlepszym drogowskazem. Wiele razy byłem po pachy w pokrzywach, ale finalnie in plus mi to wyszło. Jest to jednak inna droga poznania, z rozumem nie ma nic wspólnego.

@Whisper of loves rain Twój wiersz unosi …unosi ciężarem słów ! śliczny jest :)

@viola arvensis pychota. pisać tak, może tylko POETKA. to absolutny majstersztyk balansu między irytacją a nieodpartym pożądaniem uczucia. z jaką lekkością i jednocześnie głębią opisujesz ten stan, gdy "serdecznie mam cię dosyć, lecz czuję niedosyt" - to idealna definicja zauroczenia. niesamowita dynamika i genialne zakończenie !!!!!!! Wiolu. brak mi słów :) Twój wiersz jest fenomenalny :) chciałbym być tym draniem :)

Nie spodziewałam się, że spotkanie z nim po tak długim czasie będzie miało taki właśnie przebieg. Taki właśnie, czyli swobodny - w każdym razie jeśli chodzi o mnie. Nie spodziewałam się tym bardziej, iż miałam żadną pewność, że w ogóle się spotkamy. A jednak spotkaliśmy się. Gdy go zobaczyłam, wszystko wróciło. Wszystko - tak, wiem, w tym słowie zawrzeć można wszystko właśnie, wliczając w to każde znaczenie, każdą treść- jest jednym z moim ulubionych wyrazów. Tak zatem: wszystko wróciło. To, co czułam do niego wtedy, a dokładniej to, co zaczęłam czuć. Myśli, związane z sytuacją, gdy go zostawiłam. Myśli o nim, które przyszły mi do głowy - i do serca - podczas nieobecności przy nim. W tym te, które pomyślałam i które poczułam w trakcie wyjazdu. Gdy zobaczyłam go wchodzącego do przestrzeni, w której się znajdowałam - wszystkie one połączyły się we względnie jednolitą całość. Jakby starannie i dokładnie wymieszanych, ba - w dodatku w miarę precyzyjnie ze sobą połączonych - tamtejszoczasowych myśli i uczuć. Całość jakby gładką, miejscami tylko uwierającą chropowatością tej lub tamtej myśli lub ostrością tamtego bądź tego doznania, wystających poza powierzchnię. Za to ciążacą mi wewnątrz: jednocześnie w umyśle i w sercu. Chociaż, jak już powiedziałam, w potocznym tego słowa znaczeniu, amaterialną. Wiedziałam, że muszę - chcę i potrzebuję! - pozbyć się tego ciężaru. Że jedynym po temu sposobem będzie rozmowa. Rozmowa wyjaśniająca to, co wyjaśnić mu byłam w stanie. Rozmowa, podczas której mogłam powiedzieć mu to, na powiedzenie czego byłam gotowa. Wiedziałam, że nie potrafię wyjaśnić mu wszystkiego. Bo aktóre wyjaśnienia zabrzmią adostatecznie - mało tłumacząc. A nawet gdyby mogły, byłam gotowa na pewien poziom dyskomfortu. Jak bardzo wysoki? A czy mnie to oceniać? Na pewno na tamten czas dla mnie najwyższy z możliwych... Siedział obok mnie i słuchał. Rozluźniałam się i uspokajałam powoli, najpierw siedząc tuż przy nim, potem opierając się o niego plecami, wreszcie ostrożnie doń przytulając. Gdy wziął mnie za rękę, nie zaopanowałam. W pewnej chwili, aspodziewanie dla samej siebie - a może jednak spodziewanie? - zaczęłam się zastanawiać, czy nie przyszła pora na wyznanie uczuć. Leciutko zamaskowane, zawoalowane - bo czyż należy wyznawać je wprost? Mimo wewnętrznych ponagleń - myślowosercowych - zdecydowałam się zaczekać do ostatniej chwili. - Bardzo cię lubię... - szepnęłam mu na odchodnym. Gdańsk, 5. Listopada 2025

@Berenika97 schować i ochronić siebie, w niepewności jutra i poczuciu zagrożenia :( pięknie i poruszająco napisałaś ! Pozdrawiam serdecznie :)

@viola arvensis @Migrena @Annna2 @tie-break @huzarc jak chcecie możecie mojej siostrze polajkować przechodzi trudny czas. Ucieszy się z serduszek na filmach głównie prezentuje odzież dla seniorów Ma 56 lat.

@Annna2 @Nata_Kruk Dziękuję. Muszę przyznać, że mam z tym wierszem małą zagwozdkę. Chodzi o stan emocjonalny poety, który z dużym wdziękiem opisuje uroki majowego krajobrazu, by na koniec stwierdzić, że życie już mu się nie podoba i chciałby zostać - dosłownie: "zastrzelony na śmierć". Nie wpadłbym na to. Nasi Romantycy chyba też na to nie wpadli - w każdym razie, nie przypominam sobie takiego konceptu - może ktoś jakiś podobny wiersz zna. Podejrzewam, że Heine objawił to coś specyficznie niemieckiego. Może to był tylko taki niemiecki żart... mam nadzieję, że tak.

@Rafael Marius Zgadzam się z Tobą. Ale jest jeszcze inny aspekt, sporo osób o tym mówi. U nas w kraju brakuje czasem pokoleniowości właśnie. Prawników, polityków, lekarzy, dziennikarzy, pisarzy, artystów od pokoleń. Z ojca na ojca. Z rodziny na rodzinę. Hitler i Stalin nas z tego nieco wyczyścili. I komuna też zrobiła swoje. I zmiana niepodległościowa w 89 roku też. A to wiesz duża sprawa gdy od dziecka zdajesz sobie sprawę z zawodu, który będziesz wykonywał...

@Ewelina Raczej taki sobie lekki wierszyk :) ale dziękuję z uśmiechem :) @truesirex Dziękuję truesirex :)))))

@Berenika97 Dokładnie tak Bereniko :) dziękuję z całego, kobiecego serca za zrozumienie:) jesteś Niesamowita ! ♥️

@Leszczym Również dziekuję 🙂 Serdecznosci !

@viola arvensis bezapelacyjnie dziękuję :) a kiedy przyjdzie maj, i kiedy zakwitną bzy...... ja chciałbym otoczyć Cię ich wdziękiem :) Wiolu. ślicznie dziękuję :) @huzarc "pędzel słońca" - cudne slowa. dziękuję za esencjonalny komentarz. pozdrawiam.

@viola arvensis Ekstra, aż wrzucę na fb, pozdrowię, ale pewnie nawet nie poznam :) I w ogóle o ile to prawda, że ta akurat Artystka jest moją sąsiadką :) Dobrej nocy :) Dzięki.

@Berenika97 Takie zwalenie na czynnik niezależny i już można poczuć się lepiej:). Dzięki za obecność.

To prawda takie dzieci mają złe życie i kupę problemów psychicznych. Ci moi znajomi też mieli. No i alkohol i narkotyki w dużych ilościach. Nic dobrego z nich nie wyrosło. U mnie w centrum to tylko "Głos Ameryki" było słychać i to bardzo słabo. Trzeba było mieć dużo motywacji żeby z tego szumu coś wyłowić. Zresztą tam raczej były poważne wiadomości. Nie przypominam sobie czegokolwiek o dzieciach prominentów. Generalnie media alternatywne miały małe zasięgi. Plotki też były koordynowane i rozpowszechniane przez władzę. Głównie ORMO się tym zajmowało, a oni byli wszędzie. W każdym bloku przynajmniej jeden, W naszym kilkunastu. Na każdym piętrze.

@Leszczym 🙂 ...a jak bys ją spotkał , topozdrów ode mnie, bardzo lubię jej piosenki. Aż Ci zadedykuję na dobranoc: https://youtu.be/vHB5UHPyuis?si=9vXVMkELcw0knCrh