Cała aktywność

jeszcze nie raz się podniosę i pozbieram swe manatki ale kiedyś przyjdzie moment że odejdę z tęczą rankiem by co ziemskie pozostawić na tym marnym łez padole może ktoś mi duszę zbawi w bezkres niebios się wybiorę pozdrawiam

wiesz moja przyjaciółko kochałam cię zbyt nieumyślnie byłaś pragnieniem łasiło się do mojego nienasycenia przeznaczenie tworzyło dwie osobne historie smutno mi było czuć chłód w twoim sercu choć klękałam błagałam o okruch uśmierzenia przestałaś istnieć dla mojego świata zginęłaś zanim spojrzałam w lustro lunął deszcz ciężarne krople roztrzaskiwały się o sumienie wiedziałaś którędy iść gdzie nie sięga mój oddech nie słychać serca dla ciebie spisuję tę autobiografię do bólu grafomańską żałośnie wierną a tak odległą

celnie gdzie cię można odnaleźć teraz gdzie cię szukać w przestrzeniach jakich gdy u wielu jesteś na ustach jak przykrywka eurokloaki zabierają nam cię wciąż po kawałku odcinają kolejne kupony jesteś prawie jak slogan wytarty na drobne dokładnie zmielony pozdrawiam

Zaimponowałem A, zamiast ją zdobyć. Wyszło nam takie miałkie, bezzwiązkowe niby jednak coś, ale nie do końca. Mówiła mi czasem, choć za mało ją słuchałem, a i ona nie słuchała, no nie o to chodzi, no niestety Daniel, nie o to chodzi... Zamiast zdejmować ubrania z siebie i fotografie z otoczenia, zdejmowaliśmy śmiechy i uśmiechy z naszych twarzy. Nosiliśmy i bywało, że wspólnie ten niewątpliwy ciężar niełatwej relacji. Raz poryw, innym razem nudna stagnacja. Czasem też się człowiek i powiezie i przewiezie. Nasze bliżej było ciągle mocno niesprecyzowane. Jakieś to takie wyszło lub nie wyszło i napięte i nadęte i dęte. Coś jak AI dente. Relacjonując kumplom to coś z A musiałem bez przerwy te osobliwe szarości kolorować i koloryzować, bo opowiadając im prawdę kiepsko bym wyszedł w tej bezbarwnej opowieści, gdzie momentów było zdecydowanie za mało. Nawet patosu, ważne przecież, choć kontrowersyjne pojęcie, w tym wszystkim było za mało i tylko tyle co kot napłakał, notabene mowa tu o takim kocie, który umie płakać, a bywają takie koty. Warszawa – Stegny, 08.09.2025r.

na naszej planecie dobrze widzi się jedynie w ciemnościach. tu książę władający całym globem okazał się zbyt mały, by żyć, uniósł się na ulotną chwilę, po czym rozprysnął, niczym przekłuta bańka mydlana. ledwie widoczne drobinki jego ciała osiadły kropelkami na trawie, po której, w poszukiwaniu tajemnic do odkrycia, przeszedł mój kot. a potem w domu wskoczył mi na kolana (pamiętasz? wymyśliłaś mu wtedy ksywkę, co brzmiała bardziej jak rycerski przydomek: Kryspin Rosołapy). tak: cząstki książątka wszechpaństwa są roznoszone na miękkich poduszeczkach. mówię ci słowa o tej wilgoci sięgając nimi aż po granice oddania.

@Alicja_Wysocka Dobrze, peel tego nie zrobi. @Berenika97 Dzięks za obszerny, wyczerpujący komentarz.

@Berenika97 "Wolność oznacza prawo do twierdzenia, że dwa i dwa to cztery. Z niego wynika reszta" (George Orwell, Rok 1984)

Bardzo fajny wiersz, niby lekko napisany a jednak o sprawach ważnych:):) też się przyłapuje na drobnych półprawdach:):) serdecznosci Violu:)

@Berenika97 ... marzenia wolność pragnienia nie ma na nie czasu realizujemy wszczepione obce myśli serwowane slogany powielamy bezmyślnie gramy role wykreowane przez media ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia @Berenika97 ... marzenia wolność pragnienia nie ma na nie czasu realizujemy wszczepione obce myśli serwowane slogany powielamy bezmyślnie gramy role wykreowane przez media ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

Buddyjskie trwanie i zmienność... Na tym polega zrozumienie istoty kontemplacji. Dziękuję, Bereniko.

@andrew Ona zostaje taką jaką chcesz pamiętać- piękną. W sercu znajdziesz dla niej miejsce- już tam jest.

@Berenika97 można ją odnaleźć w sobie. Bo można być nawet niewolnikiem - jednocześnie będąc wolnym. Nikt wolności nie może pozbawić- wolności wyzbyć możemy się sami np. sprzedając ją za przywileje, korzyści, kasę- etc...

@Somalija Świetne zestawienie "języka odwagi" z "językiem ciała" - pokazuje różne warstwy komunikacji, różne sposoby mówienia o pragnieniu. Obraz "draśniętej nadtopionej duszy" to bardzo piękna metafora - można sobie dopowiadać, czy to jest coś jednocześnie zranionego i rozpalonego, kruchego i intensywnego.

@Tomasz Goraj a i tak myślę jeszcze, że nawet najmilsza buźka stanie się gębowata, jak bedzie klamać 🙂

Może wciąż krążysz nocą – jak dym nad miastem, gdy wszyscy śpią, nikt nie słyszy – i znikasz. Byłaś marzeniem tysięcy, hasłem na murach, które zmywał deszcz , obietnicą na wiecach. Czas cię przykrył, został tylko szelest starych flag. Wzięli cię za towar, zakuli w paragrafach, a ty jak wiatr przez kraty uciekłaś w świat, niewpisana w formularze. Czy teraz mieszkasz w ekranach, w lajkach, komentarzach, algorytmie? Czy jesteś odbiciem naszych cyfrowych cieni? Gdzie można cię odnaleźć?

@Toyer Sieć nie zna przemijania, tylko zapis danych, lecz człowiek – to uczucia, tęsknota, brak granic. Trwamy nie w hasłach, nie w długich wątkach, lecz w ciszy serc, w pamięci, być może i w snach potomka.

@andrew Napisałeś wiersz o przemijaniu i utracie. Metafora ptaka, który "odfrunął na inną gałąź" jest bardzo obrazowa i trafnie oddaje naturalność odejścia, choć bolesną dla tego, kto zostaje. Jest w tym wierszu akceptacja tego, że "nic nie trwa wiecznie", ale też tęsknota. Wiersz bez patosu, za to ze smutkiem i nostalgią. Bardzo mi się podoba.

@Zorya Holmes "W pokorze"- to kluczowe określenie - rumianki nie próbują niczego wyrazić, po prostu są. Twój wierszyk jest jak westchnienie, ale masz rację, że czasem milczenie i proste obrazy z natury mówią więcej niż tysiące słów.

w języku odwagi znaczy kocham w języku ciała pragnę o podświadomość za daleko najczystsze przenikanie pierwotna cielesność starych splotów bardzo późnym śnie draśnięta nadtopiona dusza towarzyszona niebezpiecznie głodem

@Tomasz Goraj dzięki za przesympatyczny komentarz 🙂 Co do sukienki i warkoczyków, to chyba jednak nieee. Zostanę przy jeansach i koszulce 😉 @Jacek_Suchowicz o! Każda klamczucha powinna to czytać 😃

@Poezja to życiePomyśl jednak, co to by było, gdyby ze świata zniknęły wszystkie kobiety? Zresztą zapytaj Drzewca, czy to dobrze, że Entowe Żony odeszły i nikt nie umie ich odnaleźć? miłego dnia

@Zorya Holmes dzięki

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Szczerość to przyjaciółka trudna, a droga z nią nieraz kamienna, lecz kto serce w prawdzie otwiera, ten nie nosi ciężkiego sumienia. Nie każdemu jej światło odpowiada, bo razi tam, gdzie cień się skrywa. Czy jednak krocząc z nią przez życie, człowiek naprawdę szczęśliwy bywa?

@Annna2 Bardzo mi się podoba Twój wiersz, Anno!!! Znalazłam w nim elementy ekfraz, które uwielbiam pasjami! W ogóle lubię malarstwo, ponieważ uważam je za bardziej metaforyczne, niż poezja. Słowa zawsze niosą jakieś dziwne naleciałości, a obraz jest czysty i tak pięknie, bezpośrednio rezonuje z wyobraźnią! Do tego piosenka paryskiego Wróbelka robi dobrą robotę, ma moc! miłego dnia.

@Annna2 Dziękuję, Anno. Słów mi nie brakuje, chociaż nigdy nie wiem, czy robię z nich dobry użytek.