Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cała aktywność

Kanał aktualizowany automatycznie

  1. Z ostatniej godziny
  2. @Stracony No cóż Angelisa była moim jedynym tekstem przez ponad dwa lata. Teraz licznik oscyluję wokół 1600 wierszy i kilkunastu opowiadań. Fascynacja śmiercią urosła do rangi wręcz mitycznej a wrażliwość nadal czasami przebija w wersach@Berenika97 Dziękuję
  3. @Jacek_Suchowicz tak bywa Jacku, cóż poradzić gdy żadna rada nie dociera każdy więc sobie rzepkę skrobie niech czeka kresu dokąd zmierza :) @Berenika97 Wiesz Bereniko, pisałam z myślą o rachunkach, o matematyce - ale jak zbliżałam się do końca, przekroiłam mu fason. Dzięki, że zajrzałaś, pozdrawiam :)
  4. Dziękuję za piękny komentarz (chyba tak sama nie potrafię) ;-) Pozdrawiam :-)
  5. Ja osobiście nie wyobrażam sobie innego wykonania "Po prostu bądź" jak Kory Jackowskiej. I podobnie mam bardzo, bardzo, a Ty prosto ujęłaś to w słowa, tak żeby pojąć. Mam zapytanie do końcówki wiersza, spróbuj sobie przeczytać w oderwaniu od piosenki samą tylko puentę, czy rozważyłaś wszystkie konteksty słów. Szczególnie, iż używałaś prostych porównań, no chyba że jesteś sztuczną inteligencją i piszesz o naszej przyszłości? - to taki drugi sposób interpretacji Twojego wiersza :-) Pozdrawiam :-)
  6. Intrygujący.
  7. @Simon Tracy Zastanawiam się jak potoczyła się poezja przez te 18 kolejnych lat. Niesamowita wrażliwość. Niepokoi fascynacja śmiercią, ale widać że to była wizja artystyczna.
  8. @Berenika97 Udało się prawie niemożliwe - spotkać drugą połowę Na drodze stoi " drugie prawie niemożliwe" - sprawić by między połowami była wolność Piękna to miłość.
  9. @Simon TracyDziękuję! Tak, to prawda. :) @FaLcorNDziękuję! Czasami wystarczy tylko tyle i aż tyle - po prostu, niech będzie ta druga osoba - kochająca i kochana. @Stracony@JWFBardzo dziękuję za serduszka! 💚
  10. Dzieci, cudze dzieci Chodźmy pisać haj ku Nie o umieraniu O stracie piszmy O nie posiadaniu Dzieci Dzieci, cudze dzieci Czego nauczycie mnie? Miękkie ręce Mokre oczy Morderczy pościg dnia Dzieci, dzieci, cudze dzieci Cóż wam mogę dać? Trochę chleba jak gołębiom I długi czas?
  11. @Berenika97
  12. @Simon TracyDziękuję za odpowiedź, zaintrygowałeś mnie, ponieważ nie znam tego opowiadania. A Angelisa kojarzyła mi się dotąd tylko z żeńskim imieniem. Ale połączenie anioła z demonem - ciekawy pomysł. :)
  13. @Berenika97 gdybym był wróblem skubałbym okruchy które są chlebem gdybym był orłem widziałbym z wysoka ale jestem człowiekiem nie jestem głodem, sytością bólem i radością patrzę, ale nie widzę czym jest życie prawdziwe ? - jest życiem bez ułudy
  14. @Berenika97 Piękna jest miłość, która ma siłę by kruszyć mury lęku I samotności.
  15. @Berenika97 Angelisa powstała jako poetycka odpowiedź na opowiadanie Jacka Komudy pt. Tak daleko do nieba. A angelisy do dziś dnia bardzo często pojawiają się w moich wierszach i opowiadaniach jako upiorne a zarazem nieziemsko piękne anioły, wiodące dusze mężczyzn na wieczne potępienie.
  16. @FaLcorNDziękuję i na wzajem - dobrego tygodnia!
  17. Dziękuję @Berenika97. Samo życie, a indywidualne chcę nic nie znaczy. Jak w piosence: "zawsze gdzieś czeka ktoś". Idę dalej by Ją spotkać. Udanego tygodnia! Pozdrawiam!
  18. @Simon TracyNastolatek piszący takie wiersze - niesamowite! Ten tekst jest bardzo dojrzały i niepokojący, ale widać w nim ogromny talent i wyobraźnię twórcy.
  19. a ponoć wierszyk pogmatwany jednak nadaje się dla ludzi cóż nie przyłożysz go do rany ale zatrzyma i myśl wzbudzi aż dna swą głębią on nie sięga określ stany po rozsatniu jeszcze nie dojrzał a już nieświeży lecz manna z nieba jest dla pani :)
  20. @Berenika97 Angelisa była moim pierwszym wierszem napisanym w życiu. Miałem wtedy 16 lat... a więc minęło przeszło 18 lat od tego czasu. Ale jak widać już wtedy byłem poetą mroku i dekadentem. Dziękuję za komentarz.
  21. To dziecinie proste. Napisz i przyjdę i z takim samym komentarzem: och! ach! wow! Czekam ;) (Koniec na dziś)
  22. Dzisiaj
  23. @Stracony gdybyś był wróblem skubałbyś okruchy nie znając smaku chleba gdybyś był orłem widziałbyś z wysoka lecz nie dostrzegłbyś łez ale jesteś człowiekiem więc czujesz głód i sytość ból i radość widzisz blisko i daleko to czym jest życie prawdziwe?
  24. nie szukałam cię w żadnym z planów nie było dla ciebie miejsca a ty przyszedłeś jak deszcz w środku lata nieproszony a tak potrzebny nie chodziło o słowa ty patrzyłeś tak że moje myśli same układały się w zdania których bałam się pomyśleć na głos byłeś lustrem w którym nie dało się ukryć żadnego pęknięcia i bałam się ciebie tego spokoju który gasił wszystkie moje wewnętrzne wojny jednym spojrzeniem nie byłeś przygodą byłeś powrotem do domu, którego nie znałam a za którym tęskniłam od zawsze teraz w twojej obecności wszystkie moje mury zbudowane z lęku i gniewu stają się linią na piasku przestałam grać bo znasz scenariusz na pamięć nie musisz nic robić po prostu bądź
  25. @Rafael Marius Kłopot polega może na tym, że dobrze jest je mieć. Ale z drugiej strony też mogą zaprowadzić na manowce. Wydawałoby się, że najlepiej jest ich mieć w normie. Nie za dużo i nie za mało. Ale to też tylko teoria, bo świat stoi potęgą, a potęgi nie ma bez snów o potędze. To jakiś duży jest paradoks. Nawet dzisiaj - tej nocy - tej właśnie - jakiemuś naiwnemu jeszcze dziecku przyśni się sen o potędze i to właśnie dziecko zadziwi za lat dwadzieścia kilka cały świat. @Berenika97 Owszem i taką też miewam obawę. I wiem, że takie rzeczy dzieją się w praktyce. I na tym może skończę tę wypowiedź.
  26. @FaLcorN To bardzo liryczny i melancholijny i nastrojowy wiersz. Stworzyłeś atmosferę tęsknoty i nieosiągalności, niemożności dotarcia do tego, co najważniejsze. Piekny!
  27. gdybym był wróblem gdybym był orłem znałbym życie prawdziwe los chciał, że jestem - człowiekiem
  1. Pokaż więcej elementów aktywności


×
×
  • Dodaj nową pozycję...