Cała aktywność

@Amber–Dzięki:)–Parafrazując – są takie sprawy na świecie, które się światłu i cieniom, nie śniły. Z tekstami tak już jest. Ile czytań, tyle zrozumień i tak jest piękne:)-Pozdrawiam:)

Jedyne co pamiętasz to śmiech, szyderstwa i drwiny. I ta brudna, zatęchła klatka w której Cię wychowano. Nienawiść zwierzęca. Już nie pamiętam Czy kiedykolwiek byłem człowiekiem. Skatowanego prawie na śmierć. Leżącego we własnej, zaschniętej krwi. Odnalazł mnie demon. Nadał mi nową osobowość i imię. Przy dźwiękach obłąkańczych fletów i piszczałek, wzięła me ciało i uniosła ku wyższym wymiarom parada stworzeń koźlęca. I ułożyła moje martwe już szczątki na ofiarnym ołtarzu. W płonącym pentagramie. Wbito w mój nieruchomy żywot czarne ostrze. Wtedy otworzyłem oczy i wziąłem pierwszy wdech. Wraz z nim, zeszła z gór pieśń przeklętych, bezimiennych bostw. Odpowiedział im wrzask znad fal sztormowych. Wszystkich oceanów. Dopóki płonie ogień wyznawców na wzgórzu. Dopóki ślepy Bóg pełznący przez mrok wszechświata, na flecie chaosu gra. Nie założycie bestii kajdanów Ona jest posłancem śmierci, bytów z ponurego Kadath i burzowego Hatheg - Kla Zabić mnie może, jedynie przeznaczenie czasu. Gdy pewnego dnia, planety staną w ustalonej koniunkcji, na swoich orbitach. Istota, którą nazywacie ludzką straci życie. Zagryzie i wyrwie jej parujące trzewia, stróżujący, wściekły chart, Wtedy to po wieczność, w koszmarach o R'lyeh zaśniecie. Znikną, zmiecione wiatrem zagłady ognie na wzgórzu. W zimnych korytarzach, na szczycie góry. Umilknie fletu głos. Obróci się w nicość. Pełzającym w chaosie bard. Wiersz oczywiście w nawiązaniu do "Widma nad Innsmouth", H.P.Lovecrafta oraz innych jego dzieł. Najdoskonalszej formy natchnienia.

@Tyrs... zakładam nutę sarkazmu w tym stwierdzeniu... bowiem to co dalej, mogłoby 'ubić' niejednego. Tak prowadzisz treści, że pomimo opisywanego brudu życia... czytam to ze spokojem. Być może po czasie będzie grało w głowie... mnie pewnie tak, zresztą, już wiele gra... Bolesne jest to.. każą nam iść - więc idziemy.. i żeby.. tylko kałuże.. wchodziły w buty, byłoby super. Miałam dodać, że.. manekin.. to człowiek, prawda.? Z takim można wiele zrobić, nie stawia się...

@Nata_Kruk Ach... aż mi się przypomniał Kruk, Alana Edgara Poe. Tematyka inna, ale klimat podobny. :)

@Nata_Kruk Bardzo poruszający wiersz. Ma w sobie taki rodzaj mroku, który nie jest efekciarski, tylko wynika z miejsca i pamięci, z konstrukcji istnienia. Użyte słowa budują napięcie i atmosferę, do tego przedstawiona symbolika wywołuje odpowiednią ambiwalencję, aby test mocno wrył się w odbiór.

@Starzec jak niewiele trzeba słów, żeby tak pięknie rozbudzić. Z podziwem :)

@viola arvensis @Nata_Kruk Dziękuję. Jak wcześniej wspominałem, naprawdę niesamowicie lubię ten temat, ponieważ to wręcz kopalnia emocji. Zresztą, nie tylko. :-)

@Leszczym jak to mówią " ...i tak trzeba żyć..." A pisać to tylko Ty tak potrafisz ;)

@Nata_Kruk ... miejsce zagadką było wyjście na dach miało gdy kiedyś dostać się udało piękne widoki podarowało ... Pozdrawiam serdecznie Miłego popołudnia

uszyj mnie słowem utkaj mnie dreszczem nie żałuj wrzecion kądzieli przędzy przywdziej mnie sobą ja się odwdzięczę wątek z osnową splotem na wieczność

@Wędrowiec.1984... z ciekawej, jakże innej całości, wybrałam, jw. Twój wiersz jest erotyczną kurtuazją... :) oraz graniem na zwłokę.... ponieważ znasz ją doskonale. Zapomniałam dodać, że świetny tytuł. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk powiało grozą ! Bardzo dobry wiersz a ostania strofa - wręcz odjazdowa :)

@[email protected] Życie jest snem wariata, więc snijmy...

@Czarek Płatak... mnie także trudno w to uwierzyć... Asia była fantastyczna, dla mnie, czaaasem słucham ich na YT. Dzięki za słowo.

I Agata połata popa. Ta łopata Gai

@lena2_ cudowny wiersz, dziś nic lepszego nie przeczytałam :)

@[email protected] wszyscy poeci mają osnute nadzieje:)

@Leszczym... Twoje "gnanie" podoba mi się. Może jedynie.. "coś".. dałabym przed.. zupełnie.. Gnaj dalej... :)

I klop(s) Polki

Ala wzwód wdów zwala

jesteś wciąż inna obrazkiem w kalejdoskopie nieprzewidywalną pogodą w jednej chwili wiosną latem zimą i jesienią bywasz chłodną kawą bądź kapryśną ale sobą a nie będziesz tylko ozdobą 10.2025 andrew

Sznury i pomyśleć że dawniej bałam się tam wchodzić z okna promyk blady wokół czarne cienie pod deskami w podłodze stukot kołatanie strach było wzrok podnieść pomiędzy sznurami a tam skowyt czasów z nim pranie pachnące sztywniało na dobre gdy mróz trzymał srogi żal że słów bagnienie nie zamarzło wtedy na amen by roztopom rozścielić wszechdobro strych piwnicy nierówny mogło się wydawać sznurom jednak te miejsca z rozwagą wybrano bo nie tylko biel powłok jak zjawy wisiały z pętel życia do trumien ciała też składano listopad, 2025

@[email protected]ęki, że zajrzałeś, ot takie życie też bywa :) @Wędrowiec.1984Tylko dodam, że podsłuchiwałam pod drzwiami wierszyka, pozdrawiam serdecznie :)

Na brutalu hula ...turban

@markchagall bardzo ładny wiersz. Jak to my potrafimy sobie w tych swoich głowach różne ogrody wyprodukować ....