pomiędzy 

jesienny sonet zamachał ogonem 
za wcześnie może bo jeszcze nie pora 
by groźny halny mógł szaleć w rotorach 
przeczesać świerkom korony zmierzwione 

już bliska celu w sukience złoconej 
jej nocne tchnienie zimniejsze jest coraz 
niedawno myślę że chyba przedwczoraj 
forpoczty władzę przejęły nad tronem 

dlaczego jednak srebrzystość nie złoto 
zwiastunem tego co siły zaburza 
w nieznane ścieżki słonecznie dni potocz 

niech zasmakuję w jesiennych podróżach 
u boku gasi bez sensu słowotok 
płatkami róża w niej chcę się zanurzać

Witam, Leszku. Bardzo do mnie przemawia Twój wiersz. Jest w nim urok i prawda. Fajnie brzmią słowa: 

"jesienny sonet zamachał ogonem ", niby "odcina się się reszty wersów a jednak je scala. Dużo w nim w głębokich przemyśleń. Jednak najbardziej porusza:

"forpoczty władzę przejęły nad tronem ". Ciekawość - to odpowiednie słowo - dedykuję je Twojemu wierszowi. J. 

O Boże!

Dziękuję za wniknięcie poza pierwszą warstwę i dedykację. :)

Po komentarzach jakie napisali Teslicus i Stary_Kredens, to właściwie nie wiem co powiedzieć, a tym bardziej jak odpowiedzieć na nie.

Acha. No to dziękuję. :)

Ja właściwie skomentowałam komentarz Teslicusa taki obszerny i wnikliwy , że o Boże!, ze ma taka wenę i tak mu się chce , pod moim wierszem też , za co mu sie nisko kłaniam , a co do wiersz to i owszem trochę modernistyczny, taki chyba zamierzony styl

Tak sądziłem, ale dobrze, że mnie upewniłaś. :) Co do stylu wiersza, to masz rację, że taki się zamierzył. :)

Ponieważ zauważyłem, że mały kłopot sprawiły rotory, to poniżej małe wyjaśnienie.

Rotory są częścią slangu lotniczego. Są to pionowe wiry wywołane przez wiatr halny, po jego przejściu przez zbocza górskie. Sięgają nawet 10 m/s, a wieńczy je czapa z Cu rot, czyli chmury kłębiastej, która pozornie stoi w miejscu względem ziemi. Podczas występowania wiatru halnego rotory umiejscawiają się nad Zakopanem. Latamy na szybowcach pod ich podstawami, by po chwili przesunąć się pod wiatr i wykorzystywać noszenia na nawietrznej stronie chmury. W ten sposób wznosimy się, by potem dostać się na tzw. falę, której występowaniu zwykle towarzyszą chmury Ac lent, czyli altocumulus lenticularis, wyglądem przypominające soczewkę. Na czele takich chmur szybownicy osiągają znaczne wysokości (nawet do 13000 m, a ja byłem na wys. 8200 m) i w ten sposób zdobywają jeden z trzech diamentów do wieńca złotej odznaki szybowcowej.

Gratulacje, Leszku. Justyna. :))

Dziękuję, a poniżej moje piękne trofeum. :)

Kiedy wiersz jest dobry, to zwyczajnie mówię, że jest dobry. Dobrych wierszy nie trzeba komentować. Autor powiedział wszystko. 

To jest dobry wiersz. 

Majestatycznie lekki. I tyle w temacie :))) Oczywiście według ułomnego rozumowania skromnej b_d_c ;-)

:)))

Cóż mi po takich słowach powiedzieć poza skromnym: dziękuję. :)

Nigdy wypowiedziane zdanie nie jest ułomne, gdy jest to nasz osąd, nasz odbiór pisanego słowa i nasze jego przyjęcie. :)

Rzeczywiście piękne, tak, jak Twoje osiągnięcia. "

"... ty nad poziomy

Wylatuj, a okiem słońca

Ludzkości całe ogromy

Przeniknij z końca do końca.". Jeszcze raz gratuluję. 

Może poniższe drabble nie są tak piękne jak diament na wieńcu, ale przytoczę je w tym miejscu:

Pierwszy na wieńcu. 

[***]Na trasie wszystko było przeciwne zamierzeniom. Czołowy wiatr i altostratus przykrywający Wrocław chciały ostatecznie zakończyć diamentowe żniwo. Pojedynczy cumulus nad lotniskiem wyciągnął do śmiałka przyjazną rękę, pozwolił wracać. Jakże zazdrościłem Tomkowi nad Opolem. Wszedł w chmurę i po chwili wiedział, że doleci. Poznawałem z trzystu metrów zakłady w Krapkowicach i Zdzieszowicach. W Kędzierzynie-Koźlu puszczona para dała niecały tysiąc. Kilkadziesiąt brakujących metrów przedłużyło rozterki. Gliwice majaczyły w oddali. 

[***]Zaglądałem w okna mieszkańcom Sikornika. Pod czy nad drutami Rybnickiej? Białe skrzydła Pirata musnęły liście w luce na skarpie i nastała cisza 

[***]- Co Ty tu robisz? – zapytał instruktor pod hangarem. 
[***]- Przyleciałem.

Wróciłem do lektury i zrozumiałem, że chciałbym w tym miejscu:

"przeczesać świerkom grzywy zmierzwione"

Pewnie nie bardzo pasuje, bo jest już:

Ale jakoś niesamowicie mi w głowie zawirowały grzywy zmierzwione wysokich świerków . 

Grzywy także byłyby obrazowe, ale wiersz napisany jest jedenastką (5+6), i brak jednej sylaby złamałby rytm. :)