Wybuch uporząkowany

Wybuch uporządkowany

Pożądanie tańca

rytmiczny ruch dłoni,

alabaster słońca -

piękny świat agonii.

Gdzież kochanków sploty?

Ot darują wiele:

reguły północy

otwierają mgnienie.

Jaki cel ich taktu?

Spadkobiercy piękna

łaskawi dla fatum

pląsanie czy męka.

Taniec życia darem, 

nasączony potem,

muzycznego medium,

prawdą dla strun wielu.

Lipiec 2017 r. Justyna Adamczewska.

Na wszelki wypadek, gdybyś poszukiwała innych rozwiązań, niż w propozycji Deni:

dla dusz i ciał medium

Ale przeczytałem na 2/4 i polubiłem :)

s

Wydaje mi się, że piszesz w sposób jaki ja napisałem publikowany parę dni temu wiersz p.t. "Attyka".  Ja to nazwałem na swój użytek pisaniem potokowym. Z mojego, subiektywnego, jak najbardziej oczywiście, punktu widzenia byłoby dobrze dla tego co tworzysz, gdybyś brała odpowiedzialność za każde słowo jakie padnie w wierszu. Być może dlatego nie potrafię epatować innych swoją głębią, bo czuję przymus właśnie tej odpowiedzialności. Żeby to nie było to słynne mickiewiczoswkie czterdzieści i cztery, o które badacze literatury spierają się do dzisiaj. Co autor miał na myśli?  A może tak mu się rymło tylko?

W tym utworze, tak jak i w poprzednich z Twojej ręki, które czytałem,  obrazy mieszają mi się z watą, która ma tylko wypełnić przestrzeń. Co prawda, nie jest to wyrok na Ciebie, a tylko przyznanie, że nie wszystko ogarniam. A my ludzie, musimy sobie wszystko ponazywać przecież. Mam nadzieję, ze nie uraziłem Ciebie? Pozdro

Dziękuję Wszystkim za czytanie i opinie. Tak, popracuję jeszcze nad tym tekstem. Kłaniam się, Justyna.