ze smoczkiem w ustach

dłubiąc palcem w okruchach
wątpliwości chleba powszedniego
patrzę w puste źrenice
mojego jutra

jak dziecko które nie umie mówić
w bezradności wymachuję pragnieniem
odnalezienia przyczyny

Nie będę komentował formy, bo się na tym nie znam, ale mogę skomentować treść:
rozumiem to, co chcesz przekazać. jest różnica między "znaleźć przyczynę (czegoś)" a odkryć sposób na znalezienie ów przyczyny. moim zdaniem, powinno się skupić na drugim:) i odnaleźć klucz, schemat, cokolwiek:). bo tkwić, prawie, świecie bez historii to paskudna sprawa. osobiście uważam, że lekiem na te bolączki jest umiejętność zadawania prostych pytań:). (wyrobienie sobie jej - bo to każdy potrafi) - jak to mówi przysłowie: po nitce do kłębka:)

nie to, że się mądruję... nie, nie - broń Boże. tylko uważam, że podmiot ma inne pragnienie, niż zostało zapisane:) kłóci się to z moim pojmowaniem świata:)

pozdrawiam,
s.m.

świetny!!! połączenie obrazu niemowlaka, z pytaniem o "przyczyny", do mnie przemawia idealnie... rewelacyjny pomysł, dobre wykonanie, świetny wiersz
bravo :)))

dłubiąc palcem w okruchach
wątpliwości chleba powszedniego

i znowu coś do zapamiętania na wieki wieków

i całość z pomysłem

Pozdrawiam
Daria;-)
[sub]Tekst był edytowany przez Izabella_Sendor dnia 07-01-2004 00:31.[/sub]

Pozdrawiam i bardzo dziękuję za wpisy