Paradoks

Nikt nie jest słaby gdy płacze, jeśli jego łez to było warte,
Chociaż ciężko w to uwierzyć, żyjemy w świecie barier,
Tu gdzie uczucia milkną, tu gdzie każdy wydaje sie głazem,
Tu z nadejściem jesieni, opadające liście szepczą o stracie,

Z nimi burzliwe emocje, wirują między radością a żalem,
Ciągle wraca jak mantra, a bólu jest coraz więcej,
Mówią że czas leczy rany, nie mówią że niesie następne,

Nienawidzę czy kocham, nie chce widzieć a tęsknię..
Nieustannie gubię się w sobie, w tobie, w tym całym obłędzie.

I już nie wiem którędy mam iść, gdzie nie pójdę - droga nie tędy.
Wszędzie czuje te błędy, chłodnym cieniem minionych dni.. 
Krążą nade mną jak sępy, czy jeśli przeproszę wybaczą mi?

Ale zanim przeproszę odpowiedz, gdzie w tym wszystkim jesteś ty?
Myśli o tobie odeszły tak nagle, minęły równie szybko jakoby sny.

Te burzliwe chmury odeszły, a z nimi ten żal który czułem..
Gdybym miał wypić za błędy, to trzeźwy bym nie był w ogóle.

Tekst z pomysłem i fajną puentą. Można by go trochę wyrównać. Po "emocje" przecinek jest niepotrzebny, no i brakuje w niektórych miejscach znaków diakrytycznych.

Pozdrawiam. FK.

@Franek K Franku - to,tu,te,ty,tym,ten i to po kilka razy nie razi Cię.
 

Trzymaj się zdrowo.

Wiersz zrobił na mnie wrażenie. Myśli i uczucia są prawdziwe .

@[email protected]

No razi, ale nie od razu Kraków zlączył się z narodem

Pozdrawiam. FK.

@degatoja Wyćpisz zaimki, a treść zostawisz

                       i będzie pięny wierszyk bonsai.
 

Miłej soboty, uczmy się na błędach.