WYCIĄGAM RĘKĘ

wyciągam rękę

dotykam twojej dłoni

zimna

wyciągam obie ręce

zamykam w nich twoją dłoń

zimna

unoszę twoją dłoń

przytulam ją do serca

zimna

podnoszę z piasku kamień

obmyty morską falą

zimny

zamykam kamień w dłoni

nakrywam drugą dłonią

ciepły

wyciągam rękę

dotykam twojej dłoni

zimna

@Joachim Burbank : Dziękuję za Twój głos. :)

Przyznam, że mimo surowości tego wiersza, ma on swój urok, jak dla mnie. Jest niesztampowy, z mozaiki kolejnych obrazów układa przesłanie - jesteś zimniejszy od kamienia. I jest to zmetaforowane w  ciekawy sposób. niby prosty, ale zaskakujący. Dla mnie na plus:) Bo lubię jak coś zdoła zaskoczyć. pozdrawiam:) 

A co do zimnych rąk- wiem, nie pocieszę, ale nie uważam, że zawsze jest nadzieja. Nie namówisz serca. Pomyślałam też, że może tu chodzić o śmierć, ale w starciu z metaforą, myślę, że jednak chodzi o rozstanie. 

Bardzo Ci dziękuję za ten komentarz! Jestem pod wrażeniem: odczytałaś ten wiersz dokładnie tak, jak został napisany. Wszystkie Twoje uwagi są trafne. Brak pocieszenia również - bo w tym wierszu nie ma pociechy ani nadziei. Jak słusznie zauważasz, nie chodzi tu o śmierć - ale taka interpretacja jest możliwa.

Pozdrawiam i zapraszam do czytania :)

Hmm. A ja odebrałam bardzo prozaicznie, być może z powodu wciąż skromnego doświadczenia na polu poezji. 

Zimniejszy od kamienia... czyli martwy. 

E, nie, na pewno nie o to chodzi.

Późno już, bredzę, wybacz :D

Chodzi o chłód uczuciowy, brak prawdziwej relacji mimo ciągłych starań jednej ze stron. Jednak, jak napisałam powyżej, odczytywanie wiersza w kontekście śmierci jest też możliwe. Jestem zaskoczona, bo gdy go pisałam, taki kontekst nawet nie przyszedł mi do głowy, a jednak spotkałam osoby, które go tak odczytały....

Pozdrawiam

@Antoine W : Dziękuję za Twój głos. :)