Tak sobie myślę.

A gdyby można wiatr osiodłać, i z wiatrem w nieznane
pognać, trawy na łąkach ku Ziemi pochylać ,
albo drzew konary, tak dla zabawy, szarpać, by im
trochę liści porwać i w niebo ku ptakom unieść,
ale czy ja wiem, przecież ja tylko tak sobie myślę.
a może krople deszczu kraść i w kieszeni chować
przed całym światem, bym mógł się ich wilgocią i
krztałtem cieszyć, by każdej cząstce, tak delikatnej,
opowiedzieć o błękicie oceanów pełnych fal spienionych.
ale czy ja wiem, przecież ja tylko tak sobie myślę.