Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Smutkiem oblana
podupadasz zraniona
błąkasz się bez celu
przez krzywdę podglądana

nieproszone promienne
wchodząc oknem
ogrzewa obumarłą siłę
obsusza powieki blaskiem

istotki tulą cię co rano
czekając na odwagę
która opieką obdarzy
ich maleńkie serca

wzleć jak ptak
popłyń z lekkością
niech dwie rzeki
staną się jednością ...

Opublikowano
Od dna się odbij

nic dodać, nic ująć...najoczywistsza prawda,
że nadzieja nie może umrzeć, bo ona jest jak ptak,
który użycza swych skrzydeł, by wzlecieć
ponad niemożliwe

serdecznie pozdrawiam Justyno
i życzę spełnienia :-)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...