Mój Wergili

[Marcin Sońko]

Mój Wergili

Mój Wergili, mój szalony,
Czemuś spojrzał w tamte strony,
Kto Cię wiódł po ciemnej grani,
Że Cię zawiódł do otchłani?

Mój Wergili, mój skrzydlaty,
Jakie żeś Ty odkrył światy,
Ileż żeś przekroczył granic,
A i tak to wszystko na nic.

Mój Wergili, mój stracony,
Gdzie żeś zasnął utulony,
Czy w tej ciemnej ziemi leżysz,
Skąd żeś przywiódł swych rycerzy?

Mój Wergili, mój bezczelny,
Taki z Ciebie sługa mierny,
Kto się Tobie kazał kajać,
Żeś swe dzieło kazał spalić?

Mój Wergili, przyjacielu,
Choć żeś miał przyjaciół wielu,
Czemuś poszedł tam do piekieł
I nie wrócił, jak wiek wiekiem?

[Anna_Para]

Ładna stylizacja, nawiązanie do roli Wergiliusza w "Boskiej Komedii" Dantego. Podoba mi się to ćwiczenie z rymu i rytmu, retoryki minionego czasu. Trzeba jednak poprawić: "kaić"- musi być: "kajać"- nie ma "zmiłuj"! Pozdrawiam serdecznie, Para