Dar życia

[Ryszard Kisiel]

Kochamy życie, od pierwszego tchniena,
od głośnego płaczu z chwilą narodzenia.

Kochamy życie -
o porannym brzasku i wieczornej porze.
W pełnym słońca blasku, gdy się spać położy.
Kochamy życie kiedy kwitną drzewa,
ukryty w gałeziach słowik dla nas śpiewa.
To sygnał dla młodych: chłopca i dziewczyny,
że nadeszła pora zakładać rodziny.
Wiązać koniec z końcem, w życiu różnie bywa.
Częściej jest się biednym, mniej w złocie opływa.
Lecz kochamy nasze życie w każdej roku porze.
Czy słoneczko jest w zenicie, tęgi mróz na dworze!
I tak życie nasze płynie, co czas jakiś zmienia,
w ten to sposób wyrastają nowe pokolenia.
Z biegiem czasu dożywamy spokojnej starości,
Choć nas życie gnie do ziemi, bolą wszystkie kości.

Potem sobie wędrujemy aż do niebios progu.
Żeby pięknie podziękować, za Dar życia Bogu...