Słowa

[Dama Kameliowa]

Dzieci wybiegają z domu krzycząc: pada śnieg.
Idę ulicą, to jednak deszcz, rozbija się bezczelnie o mój nos.
Otwieram parasol pod drzwiami domu, kolory spływają mi na oczy, chroniąc je.

Trzymam go mocno, bronię się przed Twoimi spojrzeniami.
Jakby one miały zrobić mi krzywdę,
bosymi stopami, idę tak żeby nie zdeptać Twoich słów, jeszcze ciepłych,
wymawianych tonem uniesionym,
opadających jak kamienie, na brudną posadzkę, w końcu skrzepłych.

Komoda, dwa lustra siedzisz na krawędzi strony.
Patrzysz i nie poznajesz siebie.Kartka przedarta, spadasz
na następną, z myślą, że utworzysz nowy rozdział.
Tak do końca dnia, kilka razy w tygodniu.

Przyszedł już czas.
Zakładam buty ukrywając w nich stopy, razem z Twoimi słowami.
Urojenia wciąż tak silne, otwierają mi drzwi.
Tej nocy kiedy gwiazdy próbowały bawić się w słońce.

[Bezimienny z Nikąd]

Słowa kojące obmyją duszę spłakaną
Odnowią drogę przez życie splątaną,
Słowa swą moc mają ukrytą w nich samych
Słowem Ci powiem uśmiechnij się i otrzyj łzy gorzkie
Jeszcze wzejdzie słoneczny dzień wolności...