cos we mnie

[Ewa Loren]

Chłód we mnie od zawsze
nie rozpoznaje magii bliskości dotyku
jak niezależny wizerunek obcego

po omacku chwytasz kapiące myśli
bez duszy niedbałe - oczami z zaćmą
pielęgnując chorobę dla niejasności

tylko żal dłoni co leczą zapachem snu
z dzieciństwa obrazem zamazanym
pragnieniem bardziej niedokończonym .

[Judyt]

pielęgnując chorobę? choroby trzeba zdaje się
zwalczać ile sił w płucach...J. (: płoniaście Ewo

[Ewa Loren]

masz rację - ale gdyby nie było choroby , nie byłoby tego wiersza :) :) - dziękuje za odwiedzinki

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niekonsekwentnie stosujesz interpunkcję, więc może lepiej jej zaniechać?

Chłód we mnie od zawsze
nie rozpoznaje magii bliskości dotyku
jak niezależny wizerunek obcego

po omacku chwytasz kapiące myśli
bez duszy niedbałe - oczami z zaćmą
pielęgnując chorobę dla niejasności

tylko żal dłoni co leczą zapachem snu
z dzieciństwa obrazem zamazanym
pragnieniem bardziej niedokończonym

Ale to tylko moja sugestia. Ładny wiersz, budzi refleksje...uwrażliwia na drugiego człowieka, szczególnie dotkniętego chorobą; peel(ka) odsłania rąbek wewnętrznych pragnień...mimo, że mówi o cierpieniu, z treści emanuje spokój i jakaś dostojność budząca szacunek ...

Serdecznie pozdrawiam Ewo :-)
Krysia

[Ewa Loren]

bardzo cenię Pani uwagi - dziękuje - pozdrawiam cieplo - interpunkcja ? fakt moja pięta achillesowa :-)