Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tęsknię, choć tęsknić mi nie wolno
płaczę, nie wiedząc jak zapłakać trzeba
ja bez statusu
nie mnie opłakiwać stratę
ja, choć kobieta
to poza prawem شريعة

widziałam twój cień,
stojąc za jeziorem Sevan
w jednym z karcerów
dostrzegłam twoje ciemne oczy
nie wołaj mnie
bezpieczniej zaniemówić teraz

czas zadrwił
z wolności 'twórców demokracji'

Opublikowano

Świetny wiersz, podoba mi się, do poczytania.
Ciekawe czy ktoś będzie chciał coś ze swojego punktu widzenia dorzucić i wyjaśnić dlaczego.
Po to tu jesteśmy też, zeby tego typ odczucia jakos rozwiązywać w ten teoretyczny przynajmniej sposób.
Bo przecież sądzę , ze każdy z nas nie czuje się w tym pewnie i dobrze. A jezeli tak to gdzie nastąpiła przyczyna...I dlaczego to kontynuujemy ???
Pozderki :)) na słoneczny może mniej trudny dzień

Opublikowano

Qrcze, naprawde dobre aż z radością z wskoczyłam, jak na temacie pojawił sie tak dobrze ujety problem w utworze ... i zacieram nawet cichutko rączki ... może pojawią się wypowiedzi, gdyż utwór zasługuje na to by go zgłębić... z nadzieją, że to coś komuś pomoże...
(no..chyba, że nie dotrwam i kipnę w końcu, bo nie czuje się nienajgorzej ;[)

pozdrawiam ciepło

p.s.szkoda ,że nie ma bardziej pochylonej kursywy :))) ale postaram się wytrzymać

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zagłębiłem się. Amnesty International głosi o przemocy wobec kobiet w Armenii. Dane są bulwersujące, a skala ogromna. Mocny temat.
ostatnie dwa wersy bym oddzielił mocniej akcentując puentę
pozdrowienia
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zagłębiłem się. Amnesty International głosi o przemocy wobec kobiet w Armenii. Dane są bulwersujące, a skala ogromna. Mocny temat.
ostatnie dwa wersy bym oddzielił mocniej akcentując puentę
pozdrowienia
r


smutny obraz pan podał, a bardziej bliskie regiony , wciąż po domach kryją podobną
rzeczywistość, jak brak szacunku do kobiet i dzieci. Nie wiadomo, jak sie zachować wobec ukrywanych ciemnych niskiej kultury ... stron życia codziennego... czasem jedynie widać to po dzieciach... i ich przenoszonej agresji na inne dzieci , bądż wobec dorosłych
pozdrawiam
Opublikowano

mnie się do momentu ' ja kobieta' podoba,
jak z jakiejś książki o kulturze muzułmańskiej,
dalej za bardzo książkowo- jakbym czytała książkę
właśnie lub coś takiego..J.płoniaście

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jeszcze coś: Nie wszystko, co proste, jest banalne. Czasem właśnie w tym najzwyklejszym placku, w uśmiechu dziecka, w mące na blacie i cieple kuchni - mieści się więcej poezji niż w setkach słów poukładanych na siłę. To nie banał - to codzienność, która wzrusza. A jeśli kogoś nie wzrusza - może to właśnie jego zmysły zasnęły, nie poezja.
    • @Marek.zak1 spróbuję to zmienić ale mając tylko jeden wers to trudne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • A mi się przypomina szuflada od Tuwima :)   Julian Tuwim - Kwiaty polskie - fragment   Mój dom. Mieszkanie. Pokój. Biurko. A w nim (pamiętasz?) ta szuflada, Do której się przez lata składa Nie używane już portfele, Wygasłe kwity, wizytówki, Resztki żarówki, ćwierć-ołówki... Leży tam spinka, fajka, śrubka, Syndetikonu pusta tubka, Jakaś pincetka czy pipetka, Stara podarta portmonetka. Kostka do gry, koreczek szklany. Bilet na dworcu nie oddany, Szary zamszowy futeralik, Zeschły pędzelek, lak, medalik, Przycisk z jaszczurką bez ogona, Legitymacja przedawniona, Brązowe pióro wypalane Z białym napisem "Zakopane". Korbka od czegoś, klucz do czegoś, Lecz już oboje "do niczegoś" Słowem, wiesz, jaka to szuflada... A gdy jej wnętrze dobrze zbadasz, Znajdziesz tam małe zasuszone Serce twe, w gratach zagubione..."       Pozdrawiam :)
    • @Robert Witold Gorzkowski No tak, bo jedni i drudzy to chrześcijanie. Pozdrawiam
    • @Marek.zak1 Mówię tutaj o Ziemi Ruskiej dla której w XIX wieku ukuto termin Ruś Kijowska Ożeniony z siostrą cesarza bizantyjskiego Anną książę Włodzimierz I w 988 roku przyjął chrzest i uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową. Panujący w latach 1019–1054 Jarosław I Mądryumocnił pozycję Kościoła Wschodniegona Rusi Kijowskiej. Stanowił on początkowo metropolię w składzie Patriarchatu Konstantynopola i to właśnie patriarcha ekumeniczny dokonywał konsekracji głowy ruskiej Cerkwi. Metropolita początkowo rezydował w Kijowie, następnie we Włodzimierzu, tymczasowo także w innych miastach. Chodziło mi o „Pomiędzy chrześcijan obrządku katolickiego i wschodniego” może nie do końca trafny skrót myślowy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...