Vivir y morir

[Albert Perez-Flores]

Gdy ziemskie serce przestaje bić
A dusza spragniona rusza w drogę,
Przerwana zostaje życia nić,
Sąd wieczny czeka za śmierci progiem.

Każdy z pewnością wtedy doceni
Jak pięknie jest być śmiertelnym,
Gdy duszę ciągnie ku Ziemi,
Do obowiązków codziennych.

Śpieszmy się żyć, bo czasu mało
I nie wiadomo kiedy zaśniemy.
Kiedy zastygnie wszak nasze ciało?
Tego niestety nie wiemy.

Lecz zapamiętaj, że mimo śmierci,
Pomimo utraty bliskich,
Świat bez ustanku będzie się kręcił,
Póki nie zniszczy nas wszystkich.

Więc daj mu odejść - to kolej losu,
A tam, wysoko gdzieś w chmurach
Ten, który odszedł, kazdy z Twych głosów
Usłyszy
I będzie czuwał.

[Paweł Becker]

ładne... Mądre, dość zgrabne. Naprawde jestem na tak.