obserwując portowe nabrzeże

[Norbert Lewarski]

Z oddali słyszę odgłos kucia stali
Wtem łagodniejszy od niego dzwięk
dzwięk morza-szum bałtyckiej fali...
A pod falochronem spacerowicze co nerwowo się mijali
Jakby nagle energicznie spod ziemi wyrastali
Przytłoczeni nienawiścią bez potrzeby się sprzeczali
po skrzyżowaniu emocji posępnie się oddalali
We własnych czterech ścianach w swej złości się odradzali
Składając hołd ciemności i bogom walhali
Więc gdy znów na powierzchnię się wynurzali
Nasyceni brakiem wartości wewnętrznie się wykańczali
Uczuciowo zabijali-
w pień powycinali

-A ptakom było żal ludzkości-

Rozłożywszy swe skrzydła wzbiły się w przestworza w poszukiwaniu raju..