dokąd

[aenimatsu]

dokąd możemy udawać że nie jest rzeczywistością Niechęć
w końcu ucinamy wszelkie dyskusje i kolejne z szans...
dokąd możemy słuchać potrzebnej słodyczy w słowach Otuchy
w końcu najbardziej uparte światło życia gaśnie...
dokąd tak będzie, bezsilność i niespełnione łaknienie Prawdy
odpowiadasz: do teraz i przerywasz życie w pół oddechu...

nienawidzę was, nienawidzę siebie, jestem ślepcem
który otoczony murem szuka nieistniejącego wyjścia
nie rozumiem impulsu dla którego żyję, a on słabnie
cieszy mnie to bo już nie pamiętam spokojnego snu
z nikim nie będę bił się o nic... oddam swoją krew każdemu
lub ziemi, morzu, lub światłu

jeszcze nigdy dotąd nie pragnąłem Jej tak mocno
jeszcze nigdy nie tęskniłem do Niej tak mocno
tak obojętnie, tak zimno nie potrafiłem dotąd powiedzieć [sobie]:
chcę Jej i potrzebuję.
To koniec.
Znam Jej czas, znam koniec przyszłości...

znajdujesz mnie, nieruchomego
śnieg spada na moją głowę i nie chce stopnieć

pochylasz się, nie czytam z twoich ust:
słowa rozmazują się w niewidzących oczach...