MC Busz

[Bosak]

MC Busz ( w przeważającej mierze trzynastozgłoskowcem )

MC Busz był w okolicy znany niesłychanie
Był, gdyż zjadał tu MC's lekko jak śniadanie,
Nikt nie był w słownej walce mu równy, niezbicie
Mistrzem Busz był, choć on nie ćwiczył pracowicie
Nad swoim stylem, chyba on się z nim urodził,
resztą nad znajdowaniem rymów nie rozwodził,
Umiejętności jego były wszak wrodzone
I śmieszyły go słabych MC's tak strudzone
Twarze, on z nich kpił, oni nic nie mogli zrobić,
Bo ich rozwalał w Battle'ach, mogli się li dobić,
Więc zazdrościli. tyle tylko im zostało,
Za to on ich na wylot poprzebijał strzałą,
Ale nie o tym dzisiaj będzie jednak mowa,
Ta gadka to był tylko wstęp, taka osnowa,
Posłuchaj więc jak dalej historia się toczy,
Rozkmin te wersy, otwórz szeroko swe oczy,
Gdyż masz przed sobą, dzieciak, opowieść o Buszu,
Wstrzymaj oddech, bo ona dojdzie twoich uszu.

Siedzieli na podwórku pod blokiem ziomale
I trochę się nudzili, nie dziwię się wcale,
Bo nie ma do roboty nic, zwyczajna nuda,
Oplata ludzi jakby rządzących obłuda,
Tak więc ekipa wzięła i napiła się browca
I zapalili fajki jak dymy z parowca,
Gadają, dyskutują, śmieją się, normalka,
Można odpocząć, kończy się codzienna walka,
Odpoczynek od szkoły i pracy to chwila
Krótka, ale konieczna, gdyż życie umila;
Wtem nagle osoba wkracza niespodzianie!
To Buszu jest i słychać już freestyle'owanie,
MC Busz wkracza słowem, by powitać ziomów,
Jego wolny nie będzie zawierać pogromów,
Jakimi razi wrogów podcza walk na rymy,
Więc kiedy indziej scenę ogniem roziskrzymy,
Dzisiaj Buszu lajtowo gada, gdyż na luzie,
Buja się w spodniach wielkich i w Molesty bluzie,
On dżinsy ma niebieskie i strasznie szerokie,
Nie nastukany, chociaż idzie chwiejnym krokiem,
To wolny styl tak działa, prawie jak narkotyk,
W odróżnieniu od niego nie jest to zły dotyk,
Rani on tylko w walce lamusów, frajerów,
Nie mają oni prawa puszczać z adapterów
Swojej żałosnej oraz żenującej muzy,
Z ich twierdzy po ataku pozostaną gruzy,
Tak Buszu słowem razi swoich oponentów,
A szczególną pogardą skrytych konfidentów
Traktuje; Tak więc postrach u nich Buszu budzi,
Lecz lajtowo rymuje wciąż dla swoich ludzi;
Pragnę tutaj przytoczyć ciekawą opowieść,
Jednak to nie jest mądrość szerząca przypowieść,
To tylko osiedlowa gawęda, zwyczajna
Rekonstrukcja wydarzeń, subiektywnie skrajna,
Gdyż dotyczy przyjaciół, stąd nieobiektywna,
Za to pełna radości życia, a nie sztywna,
Tej radości płynącej prosto z rymowania,
Która miast odpoczynku do tworzenia skłania,
O to opowieść prosta o walce w cipherze,
O pojedynku wielkim w tej magicznej sferze,
Cipher grupkka tworzyva zawsze w kształcie koła,
Beatbox'ują, a każdy o walczących woła,
Gdy nagle wyskakuje jakiś koleś wielki,
Opuszcza wszystkich ludzi walki zapał wszelki,
A on stoi i mówi: "Ale za was są tchórze,
Zamiast MC's by lepsze z was były na rurze
Tańczące prostytutki; jesteście frajerzy
I nikt już w wasz styl wolny nigdy nie uwierzy!"
Krąg ludzi zamarł, wszyscy milczą przerażeni,
Tak strach nimi owładnął, jakby poparzeni
Byli ogniem potwornym i tryumf dobitny
Szykował się dla typa, gdy wszedł ktoś wybitny,
To był MC Busz, który od razu uderzył
I swoim wolnym stylem z kolesiem się zmierzył,
O to MC Busz wkroczył: "Yo, mam coś tu na to,
Załatwię Cię, gdyż zawsze będziesz zwykłą szmatą,
Nie masz nic do gadania, opuść swoje ręce,
Będę za chwilę niszczył Cię przy twej udręce,
Hej kurwo, nie podskakuj, bo rymem Ci jebnę,
Gdyż tylko ja wiem co jest w Hip-Hopie potrzebne,
Niezbędnym elementem tym jestem ja, frajerze,
A ty jesteś odpadkiem, mówię tobie szczerze,
Więc wypierdalaj z tego cipher'a jebana
Cioto, swym pyskiem humor zniszczyłeś mi z rana,
Ale poprawię sobię go Ciebie mordując,
Gadając słowem jakby w ryja tobie plując,
Zobacz jak dziś upadasz w błocko głupi cwelu,
Ja tańczę nad twym trupem jakby na weselu,
Wiem - żałujesz ogromnie, że ze mną zadarłeś
W cipher'ze, lecz za późno, bo, kurwo, umarłeś!"
Tak MC Buszu skończył walkę ze zwycięstwem,
Kroczył po kościach wroga, krusząc je ze chrzęstem;
Ale to było kiedyś, a teraz na podwórku,
Na świeżym powietrzu, a nie przy biurku,
Busz freestyle dla ziomali rozpoczyna
I nie marnuje się na smuty żadna czasu krztyna:
"Mówię o kwiatach, chociaż one już nie kwitną
Bo zima je zabija, prawdą to dobitną
Jest, lecz to nie pogoda, charakter niszczy
Je, charakter mój zły nie pozostawia zgliszczy,
Przez moje grzechy więdną piękne dzikie róże
I czasami, gdy stoję na wysokiej górze,
Widzę pogorzelisko ze spalonych kwiatów,
Popioły oznaczają granicę dwóch światów,
Ten pierwszy to realny jest, imaginacją
Jest drugi, marną, czarną, życiową wariacją,
Wynik działania mojej ciężko chorej duszy,
Co zbudowała bastion, którego nie wzruszy
Nic, ona nie padnie jak upadła Bastylia,
Samotna na morzu jest jak wyspa Sycylia,
Zło się we mnie zalęgło i mnie nie zostawi,
Nie wiem, czy bym człowiekiem dobrym był ktoś sprawi,
Mogę już tylko zbierać proch z kwiatów z zwiędły
I oblicza na lustrze moje całkiem zrzędły"
Tak Buszu freestyle'ował poetyckim tonem,
Przemawiał jakby chyba był samym Platonem,
Lub wielkim Sokratesem, greckim filozofem,
On nim nie był, jednakże podążał ich tropem,
Rymować nie przestaje, już temat kolejny
Dostał, więc mówi, chociaż głos zmęczony,
O to wolny styl będzie mówił o koszmarze:
"Boicie się, już widzę zalęknione twarze,
A ja lęku nie czuję, kiedy spaceruję
Po cmentarzu po nocy, umysł wam zatruję
Moimi opowieśćmi prosto z piekła mroków,
Przerażeni nie mogąc zrobić paru kroków
Będziecie płakać, krzyczeć oraz wołać: "Mamo!"
Ale ja was im porwę i otoczę ramą;
Idę po starym, ciemnym cmentarzu i nagle
Statek życia ludzkiego zwija swoje żagle,
Wszystkich was przerażenie ogarnia biedacy,
Mroków zapadających nie rozświetlą racy
Światła, jest coraz ciemniej, strach wszystkich ogarnia,
Zgasły gwiazdy i księżyc i każda latarnia,
Groza, groza! To słabe słowo, aby oddać
Uczucia, którym serca swe musicie poddać;
Patrzycie się wkoło nic nie dostrzegając,
Marzycie by stąd uciec tak szybko jak zając,
Ale nic z tego moje dzieci, grób was czeka,
Goni was upiór, potwór, na was śmierć nie zwleka!
Nadchodzi noc makabry, noc dla dusz przeklętych,
Zapomnianych przez żywych, a nawet wyklętych,
Dziś krew będzie płynęła potokami, wielkie
Potworności nadchodzą i czyny złe wszelkie...

Yo, w tym momencie ktoś freestyle Busza przerywa,
Mały się on nazywa, o to jego ksywa,
I mówi on tak: "Ej ziom, zakończ już ten temat,
Dla mnie on to nie najlepszy schemat
Jest, mówiąc szczerze już ze strachu wymiotować
Chcę, a ty mi jeszcze chcesz coś zgotować,
To nie na moje nerwy, ja tego nie trawie,
Wolałbym oddawać się słowotwórczej zabawie,
Więc zmień to opowiadanie, proszę,
O wylajtowanie freestyle'u twego wnoszę
Ja"; na to Buszu taką odpowiedź zapodaje:
"Dobra, dobra, zmieniam mojej gadki obyczaje,
Rzuć mi tylko nopwy temat", "Rzucam" - mówi Mały
"Dzielnica - o to temat, tylko nie dawaj chały!"
"Yo! Popatrz na tę okolicę zniszczoną
Wielce, jak załamującą ręce matką zrozpaczoną
Nad losem swoich dzieci, mnie to wcale nie dziwi,
Czujesz gorycz i kwasotę życia jak smak kiwi,
Ej stary, nie załamuj się, trochę odwagi
Ci potrzeba, ale nie dadzą Ci jej na pewno dragi,
To dziadostwo tylko Cię zniszczy,
Diabeł w narkotyku czycha na Ciebie i piszczy,
Ty! Posłuchaj mnie, tak, mówię ty! Ogarnij
Się człowieku i zło tego świata ze swego serca zgarnij,
Wybierz życie, mówię Ci - wybierz życie,
Nie pozwól by narkotyki zamordowały Cię skrycie;
A wracając do tematu dzielnicy, to słuchaj
Chłopie, pełno jest tu takich, z którymi się nie udobruchaj,
To dilerzy, którzy sprzedają ten jebany towar,
On was niszczy doszczętnie, to nie to co browar
Wypity od czasu do czasu, tak więc powiadam:
Jebać dilerów i narkotyki, taki cios im teraz zadam,
Oczyścimy dzielnicę z tych wszystkich skurwysynów,
A do tego nie potrzeba wcale wielkich czynów,
Wystarczy nie brać dragów, nie dawać tym chujom zarobku,
Nie bądź naiwny jak dzieci w żłobku,
"Myślę nie, mówię nie" to moje hasło,
Przebijam się przez wrogów zastępy za jego pomocą jak przez masło,
Oczyścimy naszą dzielnicę z narkotykowych chwastów
Bo nie ma tutaj miejsca dla dilerów, czyli pederastów!!!"

Freestyle Busza wywołał u ziomków zachwyt i dostał owacje,
A teraz Busz wrzucił na luz, jakby wcisnął spację...
Dobra, ale ziomale rymów domagają
Się ciągle, na kolejną opowieść chęć mają,
Ale Busz wyczerpany nie chce już rymować
Dziś, taka jego słowa jest teraz wymowa,
Więc wyciąga z kieszeni browara i pije
Go dużymi łykami, a rym się nie wije
Już; reszta za przykładem Busza się zabrała
Za picie browara i czyni to bez mała.
Ale nagle, co się dzieje, proszę
Państwa, to nie sztuka za trzy grosze,
Buszu skończył browara i powraca by rymować,
Więc na kolejny strzał musicie się przygotować,
O to MC Busz wkracza oczywiście rymem,
Aby obronę słabych mc's puścić z dymem,
"Yo, to będzie mój freestyle, ale bez tematu,
Wypuszczam rym jak pocisk jakby z automatu,
Ja rymuję na wolno i bez zająknięcia,
Nie ma w mych wersach nigdy tu żadnego spięcia,
A teraz poetycko będę śpiewał sobie,
Wykwalifikowałem się nieźle w sposobie
Tym, bo życie to przecież poezja, nie wierzysz?
Gdyż życiem nie żyjesz, lecz tylko się z nim mierzysz,
A życiem trzeba cieszyć się i ponad wszystko,
Życie to różnorodność, nic wspólnego z czystką,
Życie trzeba pochwycić obiema rękoma,
Trzeba zgłębić misterium zapisane w tomach
Księgi świata, mądrości zaczerpnąć należy,
Musicie żyć prawdziwie, musicie uwierzyć
W to: O życie należy dbać bo jest największą
Wartością, obcy ludzie darów nie powiększą,
Sam musisz walczyć, dzieciak, o profity, kumasz?
Takie są tu zasady, nic tu nie wydumasz,
Carpe Diem, chwytaj chwile i żyj pełnią życia,
Bo jedyne co warte to właśnie przeżycia,
Lecz życie łatwo przegrać, a więc go nie zmarnuj,


Cdn... ( chyba? )