Testament poety

[Emilian Czarny]

Czy ci, co chcą schedy, zawiodą się srodze?
Czy nic nie posiadłem i z niczym odchodzę?
Czy nie poruszyłem żadnych namiętności?
W kamieniu wyryjcie - Poeta miłości.

Kamień ten szary kiedyś w piach się obróci.
I nic nie zostanie i nic już nie wróci.
Wspomnij poetę, bo za jego przyczyną
przyjdą słowa a rymy same napłyną.

Niezwykła melodia słów w przestrzeń poleci.
Usłyszą wszyscy: starzy, młodzi i dzieci.
Nad stawem w szuwarach, tam przy starym młynie
Wiersze szepce chłopak do ucha dziewczynie.

Choć wiedzieć on nie chce kto rymy te tworzył,
To one żyć będą, Pannę na mchu złożył.
Obydwoje śnią już, lecz jeszcze na jawie
strofy płyną cicho, kołyszą łaskawie.

Dziadek swym wnuczętom w fotelu bujanym
snuć będzie z pamięci o krzewie różanym,
księżycu co chmurach posłanie swe mości,
piratach na wyspie co grali tam w kości.

Poezja jest wszędzie, w powietrzu i w wodzie.
W każdym świata kątku i w każdym narodzie.
Każdy ma ją w sobie głęboko ukrytą.
Kto twierdzi inaczej ten jest hipokrytą.

To majątek cały. To bogactwo moje.
Przyjmij je ode mnie. Cieszmy się oboje.
Bo poezja wszelkie nienawiści studzi.
Kto wiersze pokochał najbogatszym z ludzi.

[wanesa_ciska]

powinnością człowieka ślad po sobie zostawić -nie kazdemu dany , poeta słowo na wieki pozostawi a z nim .pamięć .

Wiersz pozostawia , w zadumie ze życie, nie jest nieskończonością niestety ......