Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Łzy - wiersze rzewne
oczy stare, spłakane
roszą drogi niepewne
losem poplątane

Tyś busolą wieczną
choć daleką, płonną
każdą myślą serdeczną
połoniną wonną

Buty - druhy moje
gryzą żwir, mielą błoto
po warkoczy zwoje
po kibici złoto

Czas został pod krzyżem
na drogi rozstaju
z przyjacielem kijem
do spełnienia kraju

Co dzień od początku
pragnę cię jak chleba
znajdę ciebie w końcu
choćby u bram Nieba

Opublikowano

I niechaj moje łzy "czyste, rzęsiste" się poleją, a niech tam... Myślałam że mężczyźni o takiej wrażliwości lirycznej wymarli już dawno śmiercią naturalną, a tu proszę, jaka miła niespodzianka!!! A tak na poważnie: pięknie, lekko, z wyczuciem... Uskrzydliłeś mnie, Emilianie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • cieszmy się każdym nowym dniem
      nie martwmy się że noc go dogania
      cieszmy się wszystkimi krajobrazami
      przez obie pory barwnie upiększane

      cieszmy się swoimi konturami od
      wieczora do samego rana kochanie
      nasze niech będzie przykładem dla
      księżyca i gwiazd i innych rajem

      cieszmy sobą wszystkich zagubionych
      którym los połamał ich drogowskazy
      może nasza radość uraduje zaprowadzi
      gdzieś tam gdzie sens swój odnajdą

      cieszmy się każdą najmniejszą chwilą
      radujmy się nią ze wszystkimi ludźmi
      spotkanymi na swojej jedynej drodze
      która zaprowadzi nas w nieznane



×
×
  • Dodaj nową pozycję...