Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czy mogłam...

Celina De
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Celina De

Celina De

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Znów widziałam twą postać przede mną.
Drżąca szłam śledząc każdy twój ruch.
By zagłuszyć tę chwilę niepewną
Chciałam krzyknąć, lecz brakło mi słów.

Biegłam bez tchu za twym spojrzeniem.
Chwytałam cień twój w ręce zimne.
Czy rozdzieliło nas przeznaczenie?
Czy już nie było drogi innej?

Czy mogłam cię jeszcze zatrzymać?
Tak szybko zniknąłeś z mych dni...
Nie wiem, czy warto wspominać
To szczęście, którym byłeś ty?

A może ty byłeś złudzeniem?
Fałszywą nadzieją na zmianę?
Pozostań więc lepiej wspomnieniem.
Niech kochać cię wreszcie przestanę...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dagmara Gądek
      nie czeka

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      @Amber ha, ha, kawały z rabinami w foli głównej bywają …przewidywalne ;))   Cóż, tutaj samo hasło wywoławcze : rzeka  jest nośnikiem silnego pierwiastka żeńskiego, jego niezależności i świetnych zdolności adaptacyjnych do wciąż nowych uwarunkowań; jak i niesłabnącej potrzeby determinowania nowych sytuacji i otwarcia się na nowe też w sferze emocjonalnej i na to, co sprzyja, służy wręcz ;)) odnawialności  kobiety. Ten ostatni czynnik jest wpisany w naszą konstytucję : kończąc pewne etapy w życiu - w większości nie wracamy już do nich, zrzucamy z siebie jak stare liście, kobieta jest ZAPROGRAMOWANA na samoregenerację, jak drzewo jesienne i to mężczyznom jest trudniej zakończyć ( choćby mentalnie ) pewne kwestie.  Będąc tak wyposażonymi, powinnyśmy wreszcie wsłuchać się we własną energię wewnętrzną i tutaj mam wrażenie, że tylko stereotypy postrzegania kobiet skutkują wciąż łzawą poniekąd -  kobiecą poezją; na szczęście trend jest przełamywany, przyznajemy sobie głos do decydowania o odważnym pisaniu; o cielesności, o własnej decyzyjności i … chociażby o męskich słabościach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .   …natomiast wracając do dowcipu, to sądzę że w pokoju rabina byli sami męscy członkowie wspólnoty; a i presja ostatniego słowa została zweryfikowana przez perspektywę uderzenia rzeki życia o most czasu… ;))))   pozdrówki i dzięki ;)
    • violetta
      Kim jestem?

      Przez violetta · Opublikowano

      Ja to się szybciej ogarniam:)
    • Placebo
      Kim jestem?

      Przez Placebo · Opublikowano

      @Leszczym Dzięki.
    • violetta
      Wymarzony sen

      Przez violetta · Opublikowano

      Zagubiona wśród lewkonii od jasno- różowych po fioletowych ciepłem ciebie, miękkością delikatnych dłoni. Idealna łąka tak jak niebieski wieczór, pastelami ułożeni do łóżka na noc obejmujemy się.      
    • Amber
      Dzieci

      Przez Amber · Opublikowano

      @Manek Świetny wiersz i Bettina Wegner. Dzieci zasługują na szacunek. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...