-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 504
niebo powoli
zbliża się
do ziemi
chce ją przytulić
powiedzieć że
jest dumne
że trzyma za nią
kciuki że lubi
jej wiersze
podziwia zachody
zaćmienia oraz
świerszcze
lubi przyglądać
jak dumnie
rosną drzewa
lubi gdy płacze
bo w tych łzach
prawdę widzi
niebo jest ziemi
bliskie czasem
drzwi otwiera
szanuje tych co
ją kochają
sercem
2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 45 odpowiedzi
- 1 147 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 708 wyświetleń
-
- 39 odpowiedzi
- 734 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 600 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 555 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
@Alicja_Wysocka dzięki gorące serce i zimny mózg - inaczej dochodzi do łez @Bożena De-Tre to taka miłość agrarna wśród sprzyjających ziół zbóż sadów rzek zapmnianych kukurydzianych pól... -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
@violetta Nie lubię szparagów, podobnie jak szpinaku, a co dziś zjadłem? Kiełbasę wiejską usmażyłem na oleju kujawskim z rozmarynem, bazylią i oreganem, dwa jajka sadzone i pieczywo - tostowe, kończąc: dziękuję za komentarz. Łukasz Jasiński -
Przez beta_b · Opublikowano
@Naram-sin dobrze robi pogoda ducha, więc jak najwięcej jej i zakażeń. ;) bb -
Przez Zawierucha7 · Opublikowano
romantycznych randek nastał czas ptifurki i ptysie w kawiarence "Pod Papugami" orbitują nad naszymi głowami jak PHobos i Dejmos Mars czeka na terraformację a galaktyka... ....na eksplorację Wanad. Bizmut. Krzem. czy Księżyc szelma rozświetli noc pełną gwiazd? pisal już Stanisław Lem żeby ratować kosmos S.O.S. i kawiarenkę 'Pod Papugami' Też ! -
Przez Bukszpan · Opublikowano
No tak, wiersz to zdecydowanie reakcja „z potrzeby chwili”, tu nie ma co dyskutować. I jasne, że pamięć o tej konkretnej „niszczącej chwili” z czasem przygaśnie – w końcu sam o tym piszę, że „teraz przyjdzie zapomnienie”, a „głosy oburzenia” ucichną. Ale czy to znaczy, że wiersz stanie się całkiem nieczytelny albo nieaktualny? Śmiem się nie zgodzić. Gdyż w swej metaforycznej warstwie (która wraz z momentem zapomnienia o konkretnym wydarzeniu, zacznie się wybijać na wierzch) jest o społecznej reakcji i wypieraniu myśli o kruchości życia, gdzie w pewnym momencie codzienność zasłoni nam oczy i będziemy funkcjonować w ramach swoich rutyn. Co do mentorskiego pouczania – nie było to moim celem; ostatnie wersy, w ujęciu mojej przelotnej myśli, miały być swoistą konstatacją pewnej bolesnej prawdy i mechanizmu jej wypierania przez zbiorowość. Bardziej wyraz rezygnacji niż dyrektywa określająca, w jaki sposób ludzie mają żyć. Czy emocje nie ewoluują ku pogłębionej refleksji? Myślę, że to zależy od czytelnika. Sądzę, że każdy po przeczytaniu może złapać się jakiejś myśli i spróbować się nad nią zreflektować: czy to będzie myśl nad naturą traumy, mechanizmem pamięci zbiorowej, powierzchownością publicznych emocji, czy też nad kruchością życia. To, że refleksja jest gorzka i nie oferuje łatwych odpowiedzi, nie odbiera jej głębi. Być może pisząc taki rozbudowany komentarz wyglądam na zdesperowanego ojca broniącego własne dziecko, ale zapewniam, że tak nie jest. Doceniam komentarz, krytykę i prezentację innej perspektywy, i w ramach podziękowania dzielę się moją autorską. :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się