Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

o krok od szczęścia


Rekomendowane odpowiedzi

3. krok od szczęścia


Hello, ciao , cześć
Kawałek drogi ten krok od szczęścia dla każdego więc,
Staramy sie stawiać go co wydech
Mamy zawsze czas by biegać
A gdy trzeba przeskoczyć brame?
To robią tylko bohaterowie
Zniewalając budujemy mury
Zniewoleni niszczymy je
Co mamy na myśli krzycząć pokój!
Odsłaniając żelazne kurtyny dajemy wolność
Bo wolność to wielka arka dla nas
Stojąc na platformie zaczynamy tańczyć
Łączymy dłonie i jesteśmy o krok od szczęścia...!!!

Matka, córka, syn
Dla każdego ten sam rytm
Mijamy linie horyzontu
Której to wogóle nie ma
Dlaczego?
Jest tylko szczęście a my wciaż o krok od niego
I tak po koleii
Ksiądz na kazaniu
Fryzjer w salonie
Prezydent czy tam premier
Każdy wie że do szczęścia brakuje zawsze jeden mały krok
Ten krok to MIŁOŚĆ
Dawał ją Jan
Dawał nam ją Paweł
Daje nam ją Bóg
Mały krok a tak ważny
Życze szczęścia wam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Amber ha, ha, kawały z rabinami w foli głównej bywają …przewidywalne ;))   Cóż, tutaj samo hasło wywoławcze : rzeka  jest nośnikiem silnego pierwiastka żeńskiego, jego niezależności i świetnych zdolności adaptacyjnych do wciąż nowych uwarunkowań; jak i niesłabnącej potrzeby determinowania nowych sytuacji i otwarcia się na nowe też w sferze emocjonalnej i na to, co sprzyja, służy wręcz ;)) odnawialności  kobiety. Ten ostatni czynnik jest wpisany w naszą konstytucję : kończąc pewne etapy w życiu - w większości nie wracamy już do nich, zrzucamy z siebie jak stare liście, kobieta jest ZAPROGRAMOWANA na samoregenerację, jak drzewo jesienne i to mężczyznom jest trudniej zakończyć ( choćby mentalnie ) pewne kwestie.  Będąc tak wyposażonymi, powinnyśmy wreszcie wsłuchać się we własną energię wewnętrzną i tutaj mam wrażenie, że tylko stereotypy postrzegania kobiet skutkują wciąż łzawą poniekąd -  kobiecą poezją; na szczęście trend jest przełamywany, przyznajemy sobie głos do decydowania o odważnym pisaniu; o cielesności, o własnej decyzyjności i … chociażby o męskich słabościach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .   …natomiast wracając do dowcipu, to sądzę że w pokoju rabina byli sami męscy członkowie wspólnoty; a i presja ostatniego słowa została zweryfikowana przez perspektywę uderzenia rzeki życia o most czasu… ;))))   pozdrówki i dzięki ;)
    • Ja to się szybciej ogarniam:)
    • @Leszczym Dzięki.
    • Zagubiona wśród lewkonii od jasno- różowych po fioletowych ciepłem ciebie, miękkością delikatnych dłoni. Idealna łąka tak jak niebieski wieczór, pastelami ułożeni do łóżka na noc obejmujemy się.      
    • @Manek Świetny wiersz i Bettina Wegner. Dzieci zasługują na szacunek. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...