Myśli

[Dama Kameliowa]

Błąkają się samotnie
od domu
do domu
przemierzają pola świadomości
wsparte tylko o przywiązanie
wlokąc za sobą pamięć
przecierając stare szlaki

A życie kolejny raz daje nam kopa,
wyrzuca na bruk,brudni i poobdzierani
szukamy schronienia

Z pełnych ust próbujemy wydobyć jakieś słowa
które świadczyłyby o tym że w ogóle żyjemy
One za to na siłę chcą być martwe i puste
Gdzieś w ciemnej uliczce umiera dziewczynka z zapałkami

A my wyrzuceni,tacy sami,własnymi myślami skrępowani
Bijąc sie w pierś pytamy siebie,czy było warto